Διάβασα δεκάδες απόψεις, από ειδικούς και μη, ελάχιστοι όμως ήταν αυτοί που μίλησαν για παιδεία και για προτροπή ατυχημάτων, τη στιγμή που οι περισσότεροι πιπίλιζαν την καραμέλα της υπερβολικής ταχύτητας και των προστίμων…
«Μπαμ» έχει μάθει να λέει ο 2χρονος γιος μου όταν αντιληφθεί ότι ένα αυτοκίνητο ξεκινά και κάποιος από τους επιβαίνοντες δεν έχει φορέσει τη ζώνη ασφαλείας του. Αυτό άλλωστε είναι και το πρώτο πράγμα που έμαθε από την πρώτη στιγμή που κάθισε στο παιδικό καθισματάκι του.
Μακάρι να το γνώριζε αυτό ο νυν υπουργός Παιδείας και οι προκάτοχοί του. Δεν μου φταίει σε κάτι ο συγκεκριμένος υπουργός, δυστυχώς όμως όλοι τους ασχολούνται (ή ασχολήθηκαν) με θέματα τεράστιας εθνικής σημασίας, όπως οι γκέι, οι τρανσέξουαλ και η τουρκική γλώσσα που προσεχώς θ’ αποτελέσουν θέματα γνωριμίας/διδασκαλίας ή ότι άλλο προκύψει από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Η παιδεία είναι ο μόνος τρόπος να είχε αποτραπεί ή να αποτραπεί στο μέλλον κάποιο παρόμοιο ατύχημα με αυτό που απασχόλησε την ελληνική κοινωνία το περασμένο διάστημα.
Διάβασα πολλούς να μιλάνε για τις κάμερες και τα φορητά ραντάρ της τροχαίας. Ας υποθέσουμε ότι όλοι οι αυτοκινητόδρομοι ήταν γεμάτοι ραντάρ. Θα είχε αλλάξει κάτι; Στην περίπτωση των σταθερών καμερών, μερικές κλήσεις θα πήγαιναν μετά από μερικούς μήνες στον κάτοχο της 911 Turbo. Το κακό όμως θα είχε ήδη γίνει. Ακόμα κι αν μιλάμε για φορητά ραντάρ, πόσο λέτε να «συνετίζει» μια κλήση των 1.000 και 2.000 ευρώ αυτόν που λίγες ημέρες αργότερα ανακοίνωσε κέρδη άνω των 80 εκ. για ένα εξάμηνο; Απλά θα πατούσε λίγο παραπάνω το γκάζι για να κερδίσει το χρόνο που έχασε στο μπλόκο. Δε θέλω καν να συζητήσω το ενδεχόμενο να εξοπλιστεί η τροχαία με αυτοκίνητα αντίστοιχα της παλαιάς ομάδας Σίγμα. Τότε απλά θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες, στην προσπάθεια των παραβατών να γλιτώσουν την κλήση.
Δεν θέλω να σχολιάσω τις υπόλοιπες ανακρίβειες και τίτλους που διάβασα σχετικά με το ατύχημα, γιατί για εμένα το νόημα είναι να διδαχθούμε απ’ ότι συνέβη και να αποτρέψουμε να συμβεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον. Ελπίζω, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το θεωρώ πιθανό, το επίσημο πόρισμα να καταλήξει στους πραγματικούς λόγους της τραγωδίας, μπας και κάποιοι ξεστραβωθούν.
Θα επιμείνω όμως ότι η παιδεία είναι ο μόνος τρόπος να είχε αποφευχθεί αυτό το ατύχημα και παρόμοια στο μέλλον. Η Porsche 911 Turbo είναι ένα από τα ασφαλέστερα αυτοκίνητα με τα οποία μπορεί κάποιος να κυκλοφορήσει στις μέρες μας. Απαιτεί μόνο ένα πράγμα: σεβασμό. Για να τη σεβαστείς όμως, όπως και για να σεβαστείς τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων, των ζώων κτλ, πρέπει να έχεις παιδεία.
Δεν έχει νόημα να έχεις ένα τέτοιο αυτοκίνητο και να κυκλοφορείς με ελαστικά της κακομοίρας (για να μη χρησιμοποιήσω βαρύτερη έκφραση). Δεν έχει νόημα να παίρνεις αυτό το αυτοκίνητο για μια τόσο γρήγορη βόλτα και να μην έχεις κάνει έναν πρόχειρο έλεγχο σε πιέσεις ελαστικών, πληρότητα υγρών κτλ. Εάν κάποιος είχε ασχοληθεί να καταλάβει τι είναι αυτές οι ενδείξεις στο πλάι των ελαστικών και είχε διαβάσει 2-3 πράγματα για τις ιδιότητές τους, ενδεχομένως τα πράγματα να είχαν κυλήσει διαφορετικά. Δεν θέλω καν να σχολιάσω την άνεση του συνοδηγού που ούτε καν του πέρασε από το νου να φορέσει τη ζώνη ασφαλείας του.
Παιδεία είναι αυτό που απαιτείται για να καταλάβει ακόμα και ο καλύτερος οδηγός στον κόσμο ότι εκείνος μπορεί να ελέγχει απόλυτα το αυτοκίνητό του. Οι υπόλοιποι όμως οδηγοί δεν είναι υποχρεωμένοι και το πιθανότερο είναι ότι δεν μπορούν (και λογικά από την πλευρά τους) να εκτιμήσουν και να αντιδράσουν σε ένα αυτοκίνητο που κινείται με 250-300 χλμ/ώρα σε δημόσιο δρόμο. Είναι μια ταχύτητα εξωπραγματική, όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα, την οποία δεν μπορεί να υπολογίσει, για παράδειγμα, αυτός που βγαίνει να προσπεράσει με 140-150 χλμ/ώρα και βλέπει μια κουκίδα στον καθρέφτη του ένα χιλιόμετρο πίσω. Μια κουκίδα που θα τον έχει φτάσει σε ελάχιστο χρόνο, με τεράστια διαφορά ταχύτητας και ελάχιστο ή καθόλου χώρο για να αντιδράσει.
Παιδεία απαιτείται για να καταλάβει ένας κάτοχος 911 Turbo ότι παρά το εκπληκτικό αυτοκίνητό του, μια από τις δεκάδες κακοτεχνίες των ελληνικών δρόμων είναι αρκετή για να τον εκτοξεύσει σε τροχιά στο διάστημα. Αυτό βέβαια ισχύει για όλους τους κατόχους αυτοκινήτων, ακόμα και όχι τόσο ισχυρών. Η λακούβα έχει πάντα δίκιο και η κολόνα πάντα κερδίζει όταν έρχεται σ’ επαφή με ένα αυτοκίνητο. Τι να πρωτοπείς σε αυτόν που προσπερνά με 100 χλμ/ώρα, νόμιμα, τους άλλους, φορώντας τροχό ανάγκης στο αυτοκίνητό του;
Κάθε χρόνο χάνονται δεκάδες συνάνθρωποί μας στους δρόμους. Σε κάθε θητεία υπουργού Παιδείας έχει γίνει ένα πολύνεκρο τροχαίο, το οποίο θα έπρεπε να είχε αποτελέσει την αφορμή για την εισαγωγή της κυκλοφοριακής αγωγής στα γυμνάσια και τα λύκεια. Στην ηλικία δηλαδή που με το νόμο κάποιοι παίρνουν δίπλωμα για την οδήγηση μοτοσικλέτας και αυτοκινήτου. Ποτέ όμως δεν έγινε αυτό, για άγνωστους λόγους.
Δεν θέλω καν να σχολιάσω το γεγονός ότι επιτρέπουμε στους εφήβους να κυκλοφορούν με ποδήλατο στις λεωφόρους των πόλεων, ακόμα και σε επαρχιακές οδούς ή στο επονομαζόμενο «ποτάμι» στην Αθήνα, νόμιμα, δίχως απαραίτητα να γνωρίζουν το παραμικρό για τον ΚΟΚ. Σαφώς και δεν το γράφω αυτό για να απαγορευθεί η κίνηση των ποδηλάτων, αλλά μπας και σκεφτεί κάποιος ότι πρέπει πρώτα να μάθουμε σε αυτά τα παιδιά να κυκλοφορούν σωστά και με ασφάλεια και μετά να τα αφήσουμε στο έλεος της τύχης τους.
Ούτε ασχολήθηκε ποτέ κανείς με την ουσιαστική εκσυγχρόνιση της διαδικασίας απόκτησης διπλώματος και εκμάθησης οδήγησης αυτοκινήτου. Ισχύει αυτό που λέγαμε και πριν 30 χρόνια: πάρε πρώτα το δίπλωμα και το πρώτο σου αυτοκίνητο και με τον καιρό θα μάθεις να οδηγείς. Μόνο που για κάποιους ο χρόνος τελειώνει πριν μάθουν να οδηγούν!
Συλληπητήρια στις οικογένειες των εμπλεκομένων στο ατύχημα…
