Πρόκειται για διάταξη ανάρτησης η οποία έβρισκε εφαρμογή στον πίσω άξονα και ειδικά σε αυτοκίνητα με πίσω κίνηση. Το βασικό της μέρος ήταν ένας άκαμπτος άξονας όπου το διαφορικό μαζί με το κιβώτιο ταχυτήτων είναι συνδεδεμένα σταθερά με το πλαίσιο ενώ οι τροχοί συγκρατούνται μεταξύ τους με έναν μικρού βάρους άξονα. Η κίνηση μεταδίδεται στους τροχούς με ημιαξόνια. Στα παλιότερης τεχνολογίας αυτοκίνητα είχε καθιερωθεί ως μία αποτελεσματική λύση καθώς πρόσφερε καλή γεωμετρία και πάτημα των τροχών στην άσφαλτο. Μέχρι που εμφανίστηκαν τα ανεξάρτητα συστήματα πίσω ανάρτησης όπου και ο άξονας Ντε Ντιόν εγκαταλείφθηκε από τα επιβατικά αυτοκίνητα, υπάρχει όμως στα φορτηγά. Το τελευταίο αυτοκίνητο ευρείας παραγωγής που είχε πίσω ανάρτηση Ντε Ντιόν ήταν η σειρά 75 της Alfa Romeo ενώ σήμερα συνεχίζει να υιοθετείται ανάλογη διάταξη στο smart fortwo.
