Μετά και τον θρίαμβο των Hamilton-Mercedes στην Μόντσα η πίεση έχει αυξηθεί κατακόρυφα στο στρατόπεδο της Ferrari…
Ο Βρετανός έχει αρχίσει να ξεφεύγει στην βαθμολογία των οδηγών, ενώ η Mercedes προηγείται και εκείνη στο κατασκευαστών δείχνοντας παράλληλα ότι έχει φυλάξει αρκετούς άσους στο μανίκι για το τελευταίο κομμάτι της σεζόν. Επιπλέον ο αριθμός των αγώνων εντός των οποίων οι Vettel-Ferrari θα έχουν την δυνατότητα να απαντήσουν στα ασημένια βέλη ελαττώνεται, πλέον, επικίνδυνα καθώς μετά το Grand Prix της Σιγκαπούρης θα απομένουν μόλις έξι αγωνιστικά τριήμερα για την ολοκλήρωση του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Όλα τα παραπάνω καθιστούν τον 15o γύρο του παγκοσμίου πρωταθλήματος τον κρισιμότερο, ίσως, αγώνα της χρονιάς τόσο για την Scuderia όσο και για τον Γερμανό τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή. Θα σταθούν οι Vettel-Ferrari στο ύψος των περιστάσεων;
Χαρακτηριστικά σιρκουί
Η πίστα της Σιγκαπούρης φιλοξενεί έναν από τους πιο ιδιαίτερους αγώνες της σεζόν. Το μόνο, ίσως, Grand Prix του πρωταθλήματος στο οποίο, πέραν της ταχύτητας, έχει ακόμη σημασία η αντοχή οδηγών και μηχανών. Στο σιρκουί με τις περισσότερες στροφές (23) από οποιοδήποτε άλλο, η ανηλεής φύση της αριστερόστροφης διαδρομής των 5,063 km πλαισιώνεται από τις υψηλές θερμοκρασίες και την ασυνήθιστη ώρα διεξαγωγής για να μας χαρίσουν τον δυσκολότερο, ίσως, αγώνα του προγράμματος. Οδηγικά απαιτεί ακρίβεια επιπέδου Μονακό με τη διαφορά ότι οι ταχύτητες είναι αρκετά υψηλότερες, ενώ οι πολλές ανωμαλίες του οδοστρώματος αναγκάζουν τους οδηγούς να δίνουν μάχη σε κάθε γύρο για να κρατηθούν στη θέση τους εντός του κόκπιτ. Επιπλέον, σε αντίθεση με το Μονακό, καλύπτεται ολόκληρη η απόσταση ενός Grand Prix (308,828km) κάτι που έχει ως αποτέλεσμα τον μεγαλύτερο σε διάρκεια αγώνα της χρονιάς, ο οποίος απαιτεί και τη μέγιστη δυνατή αυτοσυγκέντρωση για όποιον θέλει να δει την καρό σημαία.
Η πιθανότητα για τον νικητή, ακόμη και στο στεγνό, να μην συμπληρώσει τους 61 γύρους του αγώνα εντός του χρονικού ορίου των 2 ωρών είναι απολύτως υπαρκτή! Οι δύο ζώνες DRS βρίσκονται στην κεντρική ευθεία και στην καμπή που οδηγεί από την 5 στην 7, ενώ στα highlights ενός γύρου συγκαταλέγονται το πολύ τεχνικό αρχικό σύμπλεγμα των 1-3, το hairpin της στροφής 13, το πέρασμα κάτω από την κερκίδα στη 18 αλλά και η διπλή αριστερή που οδηγεί στην ευθεία εκκίνησης-τερματισμού. Η πλειοψηφία των υπόλοιπων στροφών είναι ορθές γωνίες οι οποίες μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές, αλλά μπορούν πολύ εύκολα να εκθέσουν όποιον οδηγό δεν τους δώσει την δέουσα προσοχή. Για φέτος η χάραξη της διαδρομής ανάμεσα στις στροφές 16-17 έχει αλλάξει, μειώνοντας το μήκος του γύρου κατά 2 μέτρα.
Ελαστικά
Η Pirelli φέρνει τις Hypersoft, Ultrasoft και Soft γόμες για τον αγώνα της Σιγκαπούρης με την Supersoft να παραλείπεται. Η Mercedes έχει την πιο «ομαλή» κατανομή στα σετ που έχει επιλέξει ανά γόμα (6-4-3) ενώ η Ferrari έχει κάνει και πάλι μία πολύ ακραία επιλογή με 9-3-1 και για τους δύο οδηγούς της. Το εάν η απόφαση αυτή της Scuderia θα της κοστίσει, όπως της κόστισε στην Μόντσα, είναι κάτι που μένει να φανεί. Ωστόσο ο περσινός νικητής Hamilton είχε βγάλει 32 γύρους με τα Ultrasoft με τη διαφορά ότι στον αγώνα του 2017 είχε βρέξει, οπότε οι θερμοκρασίες οδοστρώματος κινήθηκαν σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα ενώ και το πρώτο stint είχε γίνει με ενδιάμεσα ελαστικά. Βροχή προβλέπεται και για το φετινό τριήμερο αν και δεν είναι σαφές το κατά πόσον αυτή θα εμφανιστεί ενώ τα μονοθέσια θα βρίσκονται στην πίστα.
Ακόμη και αν δεν συμπέσει, πάντως, με κάποια χρονομετρημένη περίοδο ή με τον αγώνα, θα επηρεάσει τη συμπεριφορά των μονοθεσίων καθώς θα «ξεπλένει» το οδόστρωμα από το στρωμένο ελαστικό, σε μία πίστα που εξ ορισμού προσφέρει χαμηλά επίπεδα πρόσφυσης. Στο στεγνό, το ένα pit-stop δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Σε περίπτωση που οι κορυφαίες ομάδες βγάλουν το Q2 με τα Ultrasoft τότε θα μπορούσαν με συνδυασμό US/S να επιτύχουν κάτι τέτοιο αλλά οι συνδυασμοί HS/US ή HS/S θεωρούνται εξαιρετικά επίφοβοι λόγω της γρήγορης φθοράς που παρουσιάζει η Hypersoft γόμα της Pirelli. Η άλλη επιλογή είναι τα δύο pit stop με συνδυασμούς HS/US/HS ή HS/US/US αν και το μειονέκτημα που έχει αυτή η στρατηγική είναι ότι τα προσπεράσματα στην πίστα είναι εξαιρετικά δύσκολα.
Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας απόφασης…
Την προηγούμενη Τρίτη η Ferrari ανακοίνωσε και επίσημα αυτό που ψιθυριζόταν για αρκετούς μήνες στο paddock: Το 2018 θα είναι η τελευταία χρονιά στην οποίαν ο Kimi Raikkonen οδηγεί για λογαριασμό της. Εντός της ίδιας ημέρας ανακοινώθηκε, όπως αναμενόταν και η προαγωγή του Charles Leclerc από το 2019 στο δεύτερο κόκκινο μονοθέσιο του grid. Η εξέλιξη αυτή δεν εξέπληξε πολλούς, καθώς η «ανταλλαγή» των παραπάνω πιλότων ήταν κάτι που είχε αρχίσει να συζητείται ήδη μετά το Μπακού, με τον τότε πρόεδρο της Scuderia, Sergio Marchionne να φέρεται ως ο εμπνευστής αυτής της κίνησης.
Με τον πρόωρο θάνατο του πανίσχυρου προέδρου της Ferrari, είχε επανέλθει το σενάριο της παραμονής Raikkonen, καθώς ο Φιλανδός έχαιρε της εμπιστοσύνης των Arrivabene- Vettel ενώ διατηρούσε και άριστες σχέσεις με τον νυν CEO της Scuderia, Louis C.Camilleri. Ωστόσο, οι άνθρωποι της Ferrari αποφάσισαν να ολοκληρώσουν την έμπνευση του εκλιπόντος προέδρου της εταιρίας, ανακοινώνοντας κατά τη διάρκεια του τριημέρου της Μόντσα στον Kimi ότι δεν θα ανανεώσουν την μεταξύ τους συνεργασία. Ο ίδιος ο Raikkonen δεν έχασε χρόνο και άρχισε αμέσως τις συζητήσεις με την Sauber με την οποίαν και τελικά συμφώνησε για δύο χρόνια, κάτι που δημοσιεύτηκε επίσης την προηγούμενη Τρίτη.
Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, όποτε ο Kimi είχε βρεθεί μπροστά από τον Seb στην πίστα,, η Ferrari δεν του είχε δώσει κάποια εντολή, κάτι που ιδίως στην Monza της στοίχησε ακριβά. Φυσικά, ο λόγος της απομάκρυνσης του Raikkonen δεν είναι αυτός. Ο κυριότερος λόγος, πιστεύουμε, ότι είναι η- τηρουμένων των αναλογιών- χαμηλή απόδοση του Φιλανδού στους περισσότερους αγώνες από το 2017 και εντεύθεν όταν και η Ferrari είχε αρχίσει να ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις την Mercedes. Ο Kimster δεν φάνηκε ικανός να κόψει βαθμούς από τις δύο Mercedes στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ ήταν πραγματικά ανταγωνιστικός μόνο στους αγώνες που η Ferrari είχε το ταχύτερο μονοθέσιο. Στα περισσότερα Grand Prix, ήταν συνήθως ο αργότερος από τους τέσσερεις οδηγούς των δύο κορυφαίων ομάδων και έτσι, μοιραία, το μεγαλύτερο βάρος της συλλογής βαθμών έπεφτε στις πλάτες του Vettel. Πιθανότατα, ο Leclerc θα μπορεί να είναι πιο ανταγωνιστικός το 2019, κυρίως στους αγώνες που ο Vettel για κάποιον λόγο θα υστερεί, ενώ σε περίπτωση που αποδειχθεί ταχύτερος του Γερμανού, η Ferrari θα έχει διαχειριστεί άριστα το μεγαλύτερο ταλέντο που έχουν βγάλει οι ακαδημίες της μετά τον Bianchi.
Με τις περισσότερες ομάδες να έχουν ανακοινώσει τους οδηγούς τους για το 2019, τα περιθώρια φαίνεται να στενεύουν για τον Esteban Ocon. Ο Γάλλος προστατευόμενος της Mercedes δυσκολεύεται να βρει θέση, καθώς στην μεγάλη ομάδα οι Hamilton-Bottas είναι προς το παρόν ακλόνητοι, στην RPFI οι Perez-Stroll το ίδιο, ενώ η Williams, δυστυχώς, ψάχνει για οδηγούς που έχουν ισχυρή οικονομική υποστήριξη. Φυσικά, η Mercedes θα μπορούσε να προσφέρει κάποια ανταλλάγματα στην ομάδα από το Γκρόουβ, ώστε να μην μείνει εκτός F1 το μεγαλύτερο ταλέντο που έχει στη διάθεσή της. Η άλλη επιλογή για τον εξαιρετικό φέτος Esteban, είναι να δοθεί κατά τα πρότυπα του Sainz ως δανεικός σε κάποια άλλη μικρομεσαία ομάδα, αν και σε μια τέτοια περίπτωση ο στενός δεσμός του με την Mercedes είναι μάλλον ανασταλτικός παράγοντας…
Τεχνική σύνοψη
Red Bull: Οι «Ταύροι» ευελπιστούν σε ένα πολύ ανταγωνιστικό τριήμερο στην Σιγκαπούρη, προσδοκώντας ότι μπορεί να σπάσουν το μπλοκ των Ferrari-Mercedes κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών. Κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολο, φυσικά, καθώς οι δύο μονομάχοι του πρωταθλήματος έχουν βελτιώσει περισσότερο τα μονοθέσιά τους στη διάρκεια της σεζόν σε σχέση με τις RB14. Παρά ταύτα η κορυφαία μηχανική ευστάθεια των Red Bull, το rear-limited σιρκουί αλλά και οι οδηγικές αρετές των Verstappen-Ricciardo ενδέχεται να βοηθήσουν ιδιαιτέρως την Αυστριακή ομάδα στην προσπάθειά της για την τέταρτη φετινή της νίκη.
Η ιστορία του πατώματος της Haas κυριάρχησε την επομένη του Ιταλικού Grand Prix. Συγκεκριμένα, η Renault κατέθεσε ένσταση μετά την καρό σημαία της Μόντσα σχετικά με την διαμόρφωση που έχει το εμπρός μέρος του πατώματος στο Αμερικανικό μονοθέσιο. Η Haas είχε αλλάξει την διαμόρφωση στην περιοχή αυτή με το μεγάλο upgrade που είχε συστήσει στο Μόντρεαλ. Οι κανονισμοί ορίζουν ότι η ξύλινη πλάκα που βρίσκεται στο εμπρός μέρος του πατώματος πρέπει να έχει στρογγυλεμένες γωνίες ακτίνας 50 χιλιοστών οι οποίες θα είναι τα μόνα ορατά σημεία της συγκεκριμένης περιοχής στην άνοψη του μονοθεσίου.
Η Haas είχε προσδέσει τους αεροφράκτες της σε αυτά ακριβώς τα σημεία, κάτι που δεν παραβίαζε το γράμμα του κανονισμού (στην άνοψη του μονοθεσίου και πάλι φαίνονται μόνο οι άκρες του πατώματος) αλλά το πνεύμα, καθώς ο σκοπός είναι να μην χρησιμοποιούνται αεροδυναμικά βοηθήματα σε αυτήν την κρίσιμη για την ροή του αέρα περιοχή του αυτοκινήτου. Η Haas είχε λάβει περιθώριο μέχρι την Μόντσα από την FIA ώστε να αλλάξει την διαμόρφωση της περιοχής αλλά οι Αμερικανοί είχαν ζητήσει παράταση μέχρι και την Σιγκαπούρη για να ολοκληρώσουν τις αλλαγές, η οποία δεν εγκρίθηκε από την ομοσπονδία, καθιστώντας τους ευάλωτους σε ενστάσεις από τους ανταγωνιστές τους. Έτσι, η Reanult έκανε χρήση του δικαιώματός της στην Μόντσα με αποτέλεσμα ο Grosjean που είχε τερματίσει έκτος να ακυρωθεί. Ο Günter Steiner δήλωσε ότι η ενέργεια της Renault παραβίασε την «συμφωνία κυρίων» που ισχύει μεταξύ των ομάδων και σύμφωνα με την οποίαν μία ομάδα που προτίθεται να καταθέσει ένσταση ειδοποιεί πριν τον αγώνα την ανταγωνίστριά της ώστε εκείνη να μπορέσει να αλλάξει τα επίμαχα σημεία. Το κατά πόσον αυτή η παρατυπία ήταν καθοριστική στην αγωνιστική άνοδο της VF-18 θα φανεί στους επόμενους αγώνες.
Ιστορικό σημείωμα
Το Grand Prix της Σιγκαπούρης φρόντισε από την αρχή να μας χαρίσει δράμα και διαμάχες, με το διαβόητο «crashgate» του 2008. Τότε ο Nelson Piquet Jr, ύστερα από συμφωνία με τους Briatore-Symonds έριξε τη Renault του στον τοίχο για να βγει το αυτοκίνητο ασφαλείας ώστε να ευνοηθεί ο Fernando Alonso που ήταν και ο πρώτος νικητής του αγώνα. Αυτό οδήγησε και στο τραγικό λάθος της Ferrari στο pit stop του Massa (ο οποίος κυριαρχούσε μέχρι εκείνο το σημείο) που καθόρισε εν πολλοίς την πορεία του πρωταθλήματος οδηγών εκείνης της χρονιάς. Ο Alonso θα κέρδιζε ξανά το 2010 (οδηγώντας Ferrari) ύστερα από μεγάλη μάχη με τον Vettel ο οποίος είναι και ο πολυνίκης του συγκεκριμένου αγώνα με 4 επιτυχίες. Ο Hamilton έχει 3, ο Alonso έχει 3 ενώ ο Nico Rosberg έχει κερδίσει μία φορά.