Σε μια κίνηση υψηλού ρίσκου, η Stellantis επαναφέρει τις απειλές για δραστικές αποφάσεις, δηλώνοντας πως χωρίς στροφή στην ηλεκτροκίνηση, δεν αποκλείει ακόμα και το λουκέτο σε βασικές της εγκαταστάσεις στην Ευρώπη.
Μετά την αποχώρηση του Carlos Tavares από τη διοίκηση της Stellantis, πολλοί περίμεναν μια πιο ήπια προσέγγιση από τον διάδοχό του, Antonio Filosa. Ωστόσο, οι τελευταίες δηλώσεις της διοίκησης της γαλλοϊταλικής κοινοπραξίας δείχνουν ότι η επιθετική στρατηγική παραμένει.
Η Stellantis, αντιμετωπίζοντας πίεση από τις ευρωπαϊκές ρυθμίσεις για τις εκπομπές CO₂, αλλά και από τις χαμηλές πωλήσεις των εξηλεκτρισμένων μοντέλων της, επανέρχεται με απειλές για παύση παραγωγής αυτοκινήτων με θερμικούς κινητήρες.
Η δήλωση του Jean-Philippe Imparato, υψηλόβαθμου στελέχους της εταιρείας, είναι χαρακτηριστική: «Αν δεν αλλάξει ουσιαστικά η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις εκπομπές ρύπων μέχρι το τέλος της χρονιάς, θα χρειαστεί να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις». Ο ίδιος μάλιστα μίλησε ανοιχτά για δύο επιλογές: είτε μαζική ώθηση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, είτε διακοπή πωλήσεων βενζινοκίνητων – κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει στο κλείσιμο εργοστασίων.
Η μεγαλύτερη ανησυχία αφορά στο εργοστάσιο της Atessa στην Ιταλία, όπου κατασκευάζεται το FIAT Ducato, και το οποίο θεωρείται από τα σημαντικότερα για την παραγωγή επαγγελματικών μοντέλων. Ένα πιθανό κλείσιμο θα είχε ως συνέπεια την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Παρόμοια τύχη θα μπορούσαν να έχουν και εγκαταστάσεις σε μάρκες όπως η Opel, η Alfa Romeo και η Peugeot.
Η πίεση είναι διπλή για τη Stellantis. Αφενός από τις αυξανόμενες ευρωπαϊκές κυρώσεις για υπέρβαση των ορίων CO₂ (με πρόστιμα που μπορεί να φτάσουν συνολικά τα 2,5 δισ. ευρώ μέσα σε τρία χρόνια), αφετέρου από την αποτυχία αρκετών πρόσφατων λανσαρισμάτων.
Η Citroën αναγκάστηκε να αλλάξει στρατηγική στο C5 Aircross, προσθέτοντας εκδόσεις με θερμικό κινητήρα, ενώ η Alfa Romeo χρειάζεται περίπου έναν χρόνο για να λανσάρει έκδοση του Stelvio με κινητήρα εσωτερικής καύσης, παρότι σχεδιάστηκε ως αμιγώς ηλεκτρικό.
Η Maserati, παρά τη στροφή στην οικογένεια Folgore, συνεχίζει να εμφανίζει χαμηλές επιδόσεις, επιβαρύνοντας την εικόνα και τους ισολογισμούς του ομίλου. Παράλληλα, σοβαρά ζητήματα ποιότητας -όπως οι ελαττωματικοί αερόσακοι σε μοντέλα Citroën και DS- επιδεινώνουν τη θέση της Stellantis.
Παρότι οι απειλές ενδέχεται να έχουν περισσότερο χαρακτήρα πίεσης προς τους θεσμούς της ΕΕ παρά πραγματικής πρόθεσης, η συνολική στρατηγική του ομίλου δείχνει αναστάτωση και έλλειψη σαφούς κατεύθυνσης. Το 2027 πλησιάζει και το όριο εκπομπών CO₂ πέφτει στα 93,6 γραμμάρια/χλμ. Για πολλές μάρκες του ομίλου, που εξακολουθούν να παράγουν αυτοκίνητα με εκπομπές άνω των 150 γρ./χλμ., η συμμόρφωση φαντάζει δύσκολη -αν όχι αδύνατη- χωρίς δραστικές κινήσεις.
-
-
-
-
-
-
