Σε αυτοκίνητα με τετρακίνηση, η αλλαγή μόνο δύο ελαστικών μπορεί να φαίνεται οικονομική επιλογή, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές φθορές στη μετάδοση.
Σε αντίθεση με τα προσθιοκίνητα ή πισωκίνητα αυτοκίνητα, στα οποία είναι σύνηθες να αλλάζονται τα ελαστικά ανά άξονα, στα τετρακίνητα (τουλάχιστον σε όσα 4×4 ή AWD γίνεται βαριά χρήση της μετάδοσης στους τέσσερις τροχούς) η ιστορία είναι διαφορετική.
Η σύσταση να αλλάζονται και τα τέσσερα ελαστικά ταυτόχρονα δεν είναι εμπορικό τρικ των συνεργείων, αλλά τεχνική αναγκαιότητα που έχει να κάνει με τη λειτουργία της τετρακίνησης και τη μηχανική ισορροπία του συστήματος.
Η βασική αρχή είναι πως σε ένα αυτοκίνητο με τετρακίνηση, η κατανομή της ροπής γίνεται όχι μόνο μεταξύ των δύο αξόνων, αλλά συχνά και ανάμεσα στους τροχούς ξεχωριστά.
Για να λειτουργήσει σωστά αυτό το σύστημα, όλοι οι τροχοί πρέπει να περιστρέφονται με τον ίδιο ρυθμό. Ακόμη και μικρή διαφορά στη διάμετρο των ελαστικών -λόγω διαφορετικού βαθμού φθοράς- αρκεί για να προκαλέσει δυσλειτουργίες.
Για να καταλάβει κανείς την επίδραση αυτής της διαφοράς, αρκεί να αναλογιστεί πως μόλις 3 χιλιοστά απόκλισης στο βάθος του πέλματος μπορούν να οδηγήσουν σε αρκετά εκατοστά διαφορά στην περιφέρεια κύλισης.
Αυτό σημαίνει πως κάθε φορά που το αυτοκίνητο κινείται, οι τροχοί με μεγαλύτερη διάμετρο διανύουν μεγαλύτερη απόσταση και γυρίζουν πιο αργά από τους φθαρμένους, κάτι που μεταφράζεται σε διαρκή καταπόνηση του διαφορικού και των υπόλοιπων στοιχείων μετάδοσης.
Ο ρόλος του διαφορικού είναι να επιτρέπει στους τροχούς του ίδιου άξονα να περιστρέφονται σε διαφορετική ταχύτητα όπως στις στροφές.
Όταν όμως υπάρχει συνεχές «τεχνητό» ανισοζύγιο λόγω διαφορετικής φθοράς, το διαφορικό δουλεύει διαρκώς για να αντισταθμίσει τη διαφορά, με αποτέλεσμα υπερθέρμανση, φθορές και -σε βάθος χρόνου- σοβαρές και ακριβές βλάβες.
Δεν είναι τυχαίο ότι κατασκευαστές όπως η Subaru προτείνουν -σε γενικές γραμμές- απόκλιση μέχρι 1,5 χιλιοστό στο βάθος πέλματος, η Audi μέχρι 3 χιλιοστά, ενώ η Porsche και η Nissan ορίζουν ως όριο το 30% διαφοράς φθοράς στον ίδιο άξονα.
Όλοι συμφωνούν στο ότι τα τέσσερα ελαστικά πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφα, αλλιώς ο κίνδυνος για το σύστημα τετρακίνησης αυξάνεται σημαντικά.
Σε περιπτώσεις που η φθορά είναι μικρή και έχει καταστραφεί μόνο ένα ελαστικό, υπάρχει και μια εναλλακτική: η τεχνική του «shaving», δηλαδή η μηχανική φθορά ενός καινούργιου ελαστικού ώστε να εξισωθεί με τα υπόλοιπα.
Η μέθοδος αυτή είναι διαδεδομένη σε αγορές όπως η αμερικανική, όπου κοστίζει περίπου 20-40 ευρώ ανά ελαστικό, και μπορεί να είναι μια έξυπνη λύση ώστε να αποφευχθεί η αντικατάσταση και των τεσσάρων. Αν και λιγότερο γνωστή στην Ευρώπη, εφαρμόζεται ήδη σε εξειδικευμένα συνεργεία SUV και 4×4.
-
-
-
-
-
-
