Επιτέλους, ήρθε η ώρα για την πραγματοποίηση ενός σεναρίου στο οποίο ελπίζαμε από την αρχή της χρονιάς: Ferrari εναντίον Mercedes εναντίον Red Bull με τις μεταξύ τους διαφορές μικρότερες από ποτέ και με τις πιθανότητες νίκης σχεδόν μοιρασμένες…
Οι τρείς πρώτες θέσεις εκκίνησης για τον αυριανό αγώνα έχουν καταληφθεί από μια SF71H, μία W09 και μία RB14 με την χρονική απόσταση ανάμεσα στην πρώτη και την τελευταία να υπολείπεται των δύο δεκάτων του δευτερολέπτου. Η Ferrari και η Mercedes με Ultrasoft, η Red Bull με Hypersoft· προσθέτοντας μία ακόμη παράμετρο στην περίπλοκη εξίσωση που θα δώσει τον αυριανό νικητή. Εξίσωση η οποία καθίσταται ακόμη πιο δυσεπίλυτη αν συνυπολογίσουμε τους teammates των τριών πρώτων που βρίσκονται στις αμέσως επόμενες θέσεις ή την φύση του σιρκουί που διαχρονικά δεν φείδεται συγκινήσεων και ανατροπών. Το σκηνικό έχει στηθεί για μία από τις μεγαλύτερες μάχες της σεζόν. Μία μάχη στην οποίαν ο Sebastian Vettel έχει προς το παρόν το high ground έπειτα από την τέταρτη φετινή του pole position.
Μπορεί ο Vettel να είχε σήμερα το θεωρητικά ταχύτερο μονοθέσιο, ωστόσο έπρεπε να προσπαθήσει πολύ για να μετατρέψει την μικρή αυτή ανωτερότητα σε pole. Και ο λόγος για αυτό είναι ο τρόπος με τον οποίον υπερέχει η Ferrari. Η SF71H είναι ίσως το πιο ολοκληρωμένο αυτοκίνητο του grid υπό την έννοια του ότι χωρίς να είναι εμφανώς καλύτερη από τις ανταγωνίστριές της σε κάποια κατηγορία, έχει καταφέρει να πετύχει τον καλύτερο μέσο όρο στο σύνολο. Μπορεί να μην έχει τα αποθέματα μηχανικής πρόσφυσής της RB14 ή την αεροδυναμική ευστάθεια της W09 σε ανοιχτές καμπές, αλλά βρίσκεται αμέσως μετά από αυτές σε κάθε κατηγορία. Ενδεχομένως φθείρει τα ελαστικά της περισσότερο από την Red Bull αλλά είναι σαφώς ανώτερη της Mercedes σε αυτόν τον τομέα. Ίσως ο κινητήρας της είναι ο ισχυρότερος όμως η διαφορά από εκείνον της Mercedes αλλά και από τον αναβαθμισμένο Renault δεν μπορεί να υπερβαίνει (αν υπερβαίνει) τους 10 και 25 ίππους αντίστοιχα, σε συνολική ιπποδύναμη που προσεγγίζει τους 1.000.
Σε αυτό ακριβώς το «αν» είναι που ο Sebastian Vettel κάνει και φέτος τη διαφορά. Για τον πανέξυπνο τρόπο με τον οποίον ο Γερμανός προσεγγίζει συνολικά το τριήμερο έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενη ανάλυση. Στον Καναδά είχαμε άλλο ένα masterclass προσαρμοστικότητας και οδήγησης στο όριο από τον Sebastian. Ο Γερμανός με κάθε του γύρο έμοιαζε και πιο ισχυρός, πιο σίγουρος, πιο γρήγορος. Την ίδια στιγμή ο teammate του σπαταλούσε για άλλη μια φορά το δυναμικό του μονοθεσίου του στην δεύτερη στροφή, περιοριζόμενος στην 5η μόλις θέση. Η διαφορά που κρίνει το ποιος οδηγός θα έχει την στήριξη της ομάδας όταν το πρωτάθλημα αρχίσει να βαίνει προς την ολοκλήρωσή του. Όχι λόγω συμβολαίου, αλλά λόγω επιδόσεων.
Όσο κι αν δεν αρέσει στον Fernando- και ο γράφων είναι μεγάλος θαυμαστής του- η Ferrari ποτέ δεν έδειχνε επί των ημερών του όσο καλά δείχνει επί Vettel. Φυσικά, μεγάλο ρόλο παίζει σε αυτό και η ιδιοφυία που ακούει στο όνομα Mattia Binotto, ένας συνδυασμός Ross Brown και Jean Todt, με εκπληκτικές τεχνικές αλλά και πολιτικές ικανότητες. Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς έχει καταφέρει να ισορροπήσει σε ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον όπως αυτό της Ferrari, εξασφαλίζοντας μαζί με τον Vettel την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και ηρεμία στους ανθρώπους της ομάδας. Μια εικόνα που απέχει έτη φωτός από εκείνην του 2010-2014. Τότε που τα «κυνήγια μαγισσών» και η εύρεση αποδιοπομπαίων τράγων ήταν καθημερινή πρακτική στο Ιταλικό στρατόπεδο, εγκαθιστώντας τελικά ένα κλίμα φόβου που όχι μόνο έβλαψε την ομάδα αλλά τροφοδότησε και τις ανταγωνίστριές της με πολύτιμο έμψυχο δυναμικό.
Αυτό που είχε γίνει εμφανές ήταν ότι η διαφορά των θέσεων 1-10 ξεπερνούσε το δευτερόλεπτο και συνεπώς οι τρεις μεγάλες ομάδες μπορούσαν να πάρουν κατάταξη με τα Ultrasoft στο Q2. Για την Mercedes κάτι τέτοιο αναμενόταν από πριν, όχι όμως και για τη Ferrari. Τελικά οι SF71H πήραν κατάταξη με τα Ultrasoft ενώ οι Red Bull παρέμειναν στα Hypersoft. Ο Vettel έκανε μια δεύτερη προσπάθεια με Hypersoft και ίσως να ήταν ταχύτερος αλλά τον μπλόκαρε πριν το τελευταίο σικέιν ένα… κοπάδι μονοθεσίων που ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν γρήγορους γύρους. Στο Q2, άρχισαν να γίνονται εμφανή τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Hamilton. Ο Βρετανός είχε ένα μεγάλο μπλοκάρισμα στην είσοδο του hairpin με τα Ultrasoft να μην ανταποκρίνονται όπως ήθελε. Οι Ricciardo-Verstappen ήταν ταχύτεροι με τον Αυστραλό να σημειώνει το πρώτο ρεκόρ πίστας. Εκπληκτικός και πάλι ο Leclerc που κατάφερε να υποσκελίσει τις δύο McLaren. Εκτός Q3 έμειναν οι Magnussen, Hartley ( μία εμφάνιση-απάντηση στα σενάρια αντικατάστασής του), ο Leclerc και οι Alonso-Vandoorne.
Για τον αυριανό αγώνα ο Vettel έχει ένα ελαφρύ προβάδισμα και εφόσον κερδίσει την εκκίνηση θα προσπαθήσει να ελέγξει το ρυθμό όπως είχε κάνει στο Μπακού. Ο Bottas θα προσπαθήσει να κρατήσει επαφή με την κορυφή, εάν διατηρήσει τη θέση του στο πρώτο stint και μάλλον θα επιχειρήσει το undercut για να κερδίσει. Για τους δύο το μεγάλο πρόβλημα ξεκινάει από την τρίτη θέση. Ο Verstappen θα είναι λογικά πολύ επιθετικός στην αρχή με τα Hypersoft ενώ ο Ricciardo μπορεί να ακολουθήσει διαφορετική στρατηγική εφόσον η φθορά των Pirelli στην RB14 αποδειχθεί χαμηλή. Οι Hamilton και Raikkonen θα καιροφυλακτούν για τυχόν λάθη των αντιπάλων τους. Τα απρόοπτα είναι πάντα πολλά στον Καναδικό αγώνα ενώ ένα καθόλου απίθανο Safety car μπορεί να αλλάξει πλήρως τη ροή του Grand Prix.
Τα σκορ των δοκιμαστικών | |
Hamilton-Bottas | 4-3 |
Ricciardo-Verstappen | 3-4 |
Vettel-Raikkonen | 6-1 |
Perez-Ocon | 2-5 |
Stroll-Sirotkin | 3-4 |
Hulkenberg-Sainz | 5-2 |
Hartley-Gasly | 3-4 |
Grosjean-Magnussen | 2-5 |
Vandoorne-Alonso | 0-7 |
Ericsson-Leclerc | 2-5 |