Τρεις υπερκατασκευές από τρεις φίρμες. Ποιο είναι το καλύτερο supercar; Πόσο μοιάζουν και σε τι διαφέρουν; Μάθετε τις απαντήσεις…
Αν ξεκινήσουμε από τα βασικά θα πρέπει να σημειώσουμε την ύπαρξη ηλεκτροκινητήρων και στα τρία μοντέλα (που λαμβάνουν κυρίως καθήκοντα booster ροπής), τα αυτόματα κιβώτια διπλού συμπλέκτη που σε όλες τις περιπτώσεις είναι 7 σχέσεων, το σημαντικό ρόλο της αεροδυναμικής και βέβαια την καθολική χρήση ανθρακονημάτων για το πλαίσιό τους. Από κει και πέρα το ένα έχει turbo, τα δύο όχι, το ένα είναι τετρακίνητο τα άλλα πισωκίνητα, ενώ το κάθε ένα δίνει διαφορετική ερμηνεία στην έννοια υβριδικό. Ας τα δούμε όμως τώρα λίγο πιο αναλυτικά.
Η Porsche από την άλλη πλευρά ακολουθεί ευλαβικά τη λογική της μάρκας που δεν ποντάρει τόσο στο εντυπωσιασμό όσο στις λιτές γραμμές, που φλερτάρουν με τα όρια του βιομηχανικού ντιζάιν, ενώ κι εδώ δεν λείπουν οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, όπως οι απολήξεις της εξάτμισης που βγαίνουν σαν κανόνια από το πίσω καπό.
Κι αν τόσο η Ferrari όσο και Porsche έχουν μια σταθερά στην οποία βασίζονται η McLaren P1 είναι τελικά αυτή που πρέπει να αποδείξει τα πιο πολλά, καθώς ναι μεν υπάρχει η θρυλική πια F1, αλλά από τότε και πολλά χρόνια έχουν περάσει και δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση. Πέρα όμως από αυτό και η P1 είναι κούκλα και γυρίζει φυσικά κεφάλια.
Αν το τελευταίο μηχανολογικά σημαίνει πως από πλευράς απόδοσης θα υπάρχει μια απουσία ροπής στις χαμηλές και μεσαίες στροφές υπάρχει ακριβώς γι αυτό το λόγο ο ηλεκτροκινητήρας. Ο οποίος δεν αλλάζει το χαρακτήρα του V12 που είναι πάντα σε λειτουργία, αλλά απλά τον ενισχύει, ενώ παρουσία του η συνδυαστική ισχύς φτάνει τους 963 PS. Παράλληλα η Ferrari είναι κι αυτή που ποντάρει λιγότερο στην υβριδική της πτυχή, μιας και οι μπαταρίες της είναι σχετικά μικρές (ζυγίζουν μόλις 60 kg), δεν είναι plug-in, ενώ δεν μπορεί και να κινηθεί ηλεκτρικά. Αυτός είναι και ο λόγος που οι εκπομπές CO2 είναι εκεί που θα τις περίμενε κανείς για ένα αυτοκίνητο με αυτά τα δυναμικά χαρακτηριστικά: στα 330 g/km.
Στη McLaren P1 η αντίστοιχη τιμή είναι 200 g/km CO2 και προκύπτει βέβαια από τη δυνατότητά της να κινηθεί αμιγώς ηλεκτρικά για σχεδόν 20 km. Φυσικά οι μπαταρίες της είναι και πιο μεγάλες και πιο βαριές -ζυγίζουν συνολικά 100 kg- μπορούν να φορτιστούν και από εξωτερική πηγή, ενώ η συνδυαστική ισχύς του όλου συστήματος είναι 916 PS.
Πρωταθλήτρια, λοιπόν, στην απόδοση η Ferrari, ενώ από πλευράς επιδόσεων και τα τρία φτάνουν τα 100 από στάση σε λιγότερα από 3 sec. Από κει και πάνω η πιο αδύναμη (ήμαρτον, με 800 άλογα!) αλλά και πιο βαριά 918 -ζυγίζει περί τα 1.700 kg, όταν η P1 είναι στα 1.500 και η La Ferrari στα 1.400- μένει πιο πίσω, καθώς χρειάζεται 9 sec για το 0-200 km/h, τη στιγμή που τα άλλα δύο είναι κάτω από 7 sec.
Βέβαια για την pole position των super super cars καθοριστικό ρόλο παίζει και η συμπεριφορά τους στο δρόμο. Μάλιστα εδώ υπεισέρχεται και ο υποκειμενικός παράγοντας σε κάποιο βαθμό, με την έννοια τι ταιριάζει καλύτερα σε κάθε οδηγό αλλά και ερωτήματα για το αν η τετρακίνηση καθιστά την 918 πιο εύκολη κ.λπ.
Όσο για τις τιμές αγοράς φυσικά και είναι ιδιαίτερα υψηλές, ενώ και εδώ υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Η Porsche, που κοστίζει 768.000 ευρώ, είναι η πιο οικονομική -ήμαρτον και πάλι- η McLaren είναι στο 1.000.000, ενώ η Ferrari μπορεί να μην έχει ανακοινώσει επίσημα τι γράφει το ταμπελάκι, αλλά οι φήμες κάνουν λόγο για 1.200.000 ευρώ.