Αερόσακοι: Πόσο αποτελεσματικοί είναι;

Τελικά, οι αερόσακοι κάνουν περισσότερο κακό ή καλό; Είναι αποτελεσματικοί στην πράξη όσο στη θεωρία;

Η ασφάλεια είναι και θα είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα στο αυτοκίνητο (εδώ λίγα λόγια για το φαινόμενο Peltzman). Σε μία εποχή όμως που τα αυτοκίνητα ξεπερνούν κάθε προηγούμενο σε ηλεκτρονικό εξοπλισμό και σε αερόσακους τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα.

Και αυτό, διότι και τα πιο μικρά αυτοκίνητα έχουν γεμίσει από αερόσακους -υπάρχουν ακόμα και για πεζούς, ποδηλάτες, καθώς και ενσωματωμένοι σε στολές μοτοσικλετιστών, στην ζώνη ασφαλείας, στο πλαινό καθίσματος κ.α.- και δικαιολογημένα μιας και θεωρητικά ο αερόσακος αποτελεί συμπληρωματικό στοιχείο προστασίας σε περίπτωση σύγκρουσης.

Όλα καλά στη θεωρία, αλλά στην πράξη τι γίνεται; Διότι πορίσματα μετά από ατυχήματα, έρευνες αλλά και ανακλήσεις έχουν αποδείξει πως υπάρχουν κάποια ζητήματα με τους αερόσακους (ίσως πρόσφατα να έχετε ακούσει στο ραδιόφωνο καμπάνια εταιρίας που καλύπτει την άσκοπη ανάπτυξη αερόσακου με ποσό έως 3.000 ευρώ).

Ζητήματα που σχετίζονται με τη λειτουργία και κατ’ επέκταση την ενεργοποίηση των αερόσακων σε αρκετές καταστάσεις που δεν χρειάζεται να γίνει κάτι τέτοιο. Αντίστροφα, έχουν σημειωθεί ατυχήματα στα οποία οι αερόσακοι δεν άνοιξαν ποτέ ενώ έπρεπε.

Εδώ να πούμε πως για να ανοίξει ένας αερόσακους, το αποφασίζει η σχετική μονάδα που συγκεντρώνει δεδομένα από πιεζοηλεκτρικούς αισθητήρες που βρίσκονται κυρίως κάτω από το εμπρός μέρος του αυτοκινήτου και στο τούνελ μετάδοσης.

Έχουν καταγραφεί ατυχήματα με αρκετά υψηλές ταχύτητες και σφοδρότητα όπου οι αερόσακοι δεν ενεργοποιήθηκαν ποτέ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που ξεγελά τους αισθητήρες είναι η πρόσκρουση στο πίσω μέρος φορτηγού -ή σε μπαριέρα- από την οποία έχει προηγηθεί έντονο φρενάρισμα.

Στην περίπτωση αυτή το εμπρός μέρος του αυτοκινήτου «βουτάει», με αποτέλεσμα η περιοχή πρόσκρουσης να βρίσκεται πάνω από αυτήν που ελέγχεται από τους αισθητήρες και οι αερόσακοι να μην ανοίγουν καν. Παρόλο που οι έρευνες ατυχημάτων δείχνουν πως το εμπόδιο εισέρχεται κατά μέσο όρο περίπου 60 εκατοστά στη δομή του αυτοκινήτου.

Εδώ το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με πιο έξυπνους σένσορες οι οποίοι λειτουργούν σαν «σεισμογράφοι» και αντιλαμβάνονται την σφοδρότητα καταγράφοντας τα «κύματα» που μεταδίδονται μέσα από τη δομή του αμαξώματος.

Μάλιστα, οι νέου τύπου σένσορες είναι πιο αξιόπιστοι καθώς και ταχύτεροι κατά περίπου 15 εκατοστά του δευτερολέπτου, σε σχέση με τους συμβατικούς. Σε πιο εξεζητημένες περιπτώσεις υπάρχουν συστήματα πρόβλεψης της σύγκρουσης με ραντάρ και λέιζερ, φουσκώνοντας λίγο νωρίτερα τους αερόσακους.

Ξέχωρα από το έξτρα κόστος επιδιόρθωσης των αερόσακων (μιλάμε για την περίπτωση που δεν χρειάζεται να ανοίξουν), πολύ σημαντική είναι η στιγμή της διόγκωσης τους που καθορίζει την γωνία της επαφής με τους επιβάτες.

Όπως αναφέρουν έρευνες οι αερόσακοι περιορίζουν τις κράνιοεγκεφαλικές κακώσεις αλλά οι τραυματισμοί στην περιοχή του θώρακα είναι αισθητά πιο σοβαροί, ενώ έχουν καταγραφεί σοβαροί τραυματισμοί και στα χέρια (μέχρι και κατάγματα).

Το πρόβλημα εδώ εντοπίζεται στην ορμή με την οποία ξεδιπλώνονται οι αερόσακοι και στην ένταση της πρόσκρουσης του οδηγού ή του συνοδηγού σε αυτούς. Η λύση θα ήταν οι αερόσακοι των δύο σταδίων, που ακόμα και τώρα ελάχιστοι κατασκευαστές τους περιλαμβάνουν στο βασικό εξοπλισμό των μοντέλων τους.

Δίχως αμφιβολία, οι αερόσακοι -ως στοιχείο της παθητικής ασφάλειας- σώζουν ζωές αν και τις περισσότερες φορές ξεχνάμε πόσο σημαντικότερο είναι ένα απλούστερο εξάρτημα: η ζώνη ασφαλείας. Εσείς είχατε ποτέ κάποια δυσάρεστη εμπειρία με αερόσακους;