Όλοι μας θέλουμε εναλλακτικούς και πιο οικολογικούς τρόπους αυτοκίνησης. Πόσο συμφέρουν στην θεωρία και πόσο εξυπηρετούν σήμερα στην πράξη, 101 χρόνια από τότε που άφησε τα εγκώσμια ο Rudolf Diesel;
Πριν βιαστείτε να καταλήξετε σε συμπεράσματα περί «τρολαρίσματος», μην σας παρασύρει ο ολίγον κυνικός τίτλος. Που αν τον δούμε από την κυριολεκτική του έννοια, αναφερόμαστε σε δύο από τους πιο καθαρούς τρόπους αυτοκίνησης που έχουμε αναλύσει πάμπολλες φορές στο caroto.gr. Βλέπετε, αυτό που συνδέει την ηλεκτροκίνηση με την αεριοκίνηση αυτή την περίοδο είναι η συγκυρία της προβολής καταλήγοντας σε «πολλές καλές ειδήσεις της ημέρας». Όπως στην περίπτωση του Pony, δεν απουσιάσαν πολιτικές δηλώσεις όπως «…ότι η ηλεκτροκίνηση μπορεί να δημιουργήσει 700.000 νέες θέσεις εργασίας στην ΕΕ και 7.000 στη χώρα μας». Το τελευταίο νούμερο μοιάζει σαν παυσίπονο για μία κοινωνία με θεωρητική ανεργία κοντά στο 30%. Άλλος για κου-Pony ανάπτυξης; Α, ναι, ξεχάσαμε την πίστα F1 στην Δραπετσώνα (εδώ ένα ωραίο χιουμοριστικό αρθράκι).
Τα media διψάνε για καλές ειδήσεις, που να σχετίζονται με την ανάπτυξη, που να σπάνε την μουντάδα της εποχής. Πρόσφατα, η ΔΕΗ πραγματοποίησε μία λαμπρή εκδήλωση στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού προγράμματος «Green eMotion». Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει «…την πιλοτική ανάπτυξη 15 σημείων φόρτισης ηλεκτροκίνητων οχημάτων στην Αθήνα και στην Κοζάνη και η ΔΕΗ θα αποκτήσει με χρηματοδοτική μίσθωση (leasing) 15 ηλεκτροκίνητα οχήματα τα οποία θα διατεθούν σε φορείς του Δημοσίου (ΡΑΕ, ΥΠΕΚΑ) ή θα χρησιμοποιηθούν για κάλυψη αναγκών της επιχείρησης». Ερώτηση: αν δεν υπήρχε το ευρωπαϊκό πρόγραμμα, η ΔΕΗ θα ενδιαφερόταν για την ηλεκτροκίνηση;
Πέραν τούτου το μεγάλο πρόβλημα των ηλεκτροκίνητων είναι άλλο και μεγάλο. Έστω ότι αποδεχόμαστε ότι μία μέση αυτονομία 150 km δεν αποτελεί και τόσο μεγάλο πρόβλημα και πως έχουμε υπερνικήσει τις φοβίες μας «μένω, δεν μένω από ρεύμα στην μέση του δρόμου». Έστω ότι έχουμε την υπομονή να περιμένουμε αρκετές ώρες για την φόρτιση των μπαταριών (η ταχυφόρτιση θα σας κοστίσει μερικά χιλιάρικα παραπάνω για την προμήθεια του σχετικού εξαρτήματος). Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι άλλο από την τιμή πώλησης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων (π.χ. το διθέσιο smart κοστίζει περίπου 25 χιλιάρικα, το τετραθέσιο BMW i3 στα 35) που δεν μπορούν να «ταξιδέψουν», και όταν το κάνουν χρειάζονται μία βάρδια για να ξεκινήσουν για ένα «νέο». Όλα αυτά βέβαια στον βωμό της αυτοθυσίας για το περιβάλλον, δίχως να μιλάμε για ενεργειακό footprint και πόσο στην ευχή λίθιο υπάρχει σε αυτόν πλανήτη. Περισσότερο από τα ορυκτά καύσιμα;
Στον αντίποδα, η αεριοκίνηση προσφέρει οχήματα τύπου CNG (εδώ σχετικές δοκιμές μας) που μπορεί να μην έχουν μηδενική εκπομπή ρύπων αλλά είναι από τις πιο πράσινες και οικονομικές μορφές κίνησης. Σε πολλούς αρέσει να συγκρίνουν τα CNG με τα βενζινοκίνητα τα οποία κατά μία έννοια έχουν περάσει στο περιθώριο λες και ξαφνικά καταπίνουν τον άμπακο. Έτσι, η πετρελαιοκίνηση ανθεί και βασιλεύει τα τελευταία χρόνια και στην ελληνική αγορά αυτοκινήτου, δικαιολογημένα άλλωστε. Τα περισσότερα CNG δεν είναι φτηνότερα από τα περισσότερα πετρελαιοκίνητα· και μέρα που είναι ας θυμηθούμε πως σαν σήμερα ο Rudolf Diesel (18 Μαρτίου 1858 – 29 Σεπτεμβρίου 1913) άφησε τα εγκώσμια.
Δυστυχώς, το όφελος της αεριοκίνησης εξαρτάται πάντοτε από το δίκτυο και τα ελάχιστα σημεία που έχουν δημιουργηθεί σήμερα (παρά τα μεγάλα λόγια) και που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού! Ακόμη και αν επιταχυνθεί ο ρυθμός εγκατάστασης νέων σημείων, αυτά θα εντοπίζονται σε σημεία από όπου περνά το δίκτυο φυσικού αερίου. Για αυτό και εδώ, συγκριτικό πλεονέκτημα έχουν τα ντίζελ: είναι οικονομικά, κοστίζουν λογικά, ανεφοδιάζονται γρήγορα, έχουν πολύ μεγάλη αυτονομία, υψηλή αξία μεταπώλησης, χαμηλότερα τέλη κυκλοφορίας. Ρυπαίνουν περισσότερο και είναι πιο επικίνδυνα; Ποιος μπορεί να κατηγορήσει ποιόν για περιβαλλοντική ευσυνειδησία/ασυνειδησία όταν ο μέσος μισθός έχει πέσει σκάρτα στα 600-700 ευρώ; Και δεν θέλετε να ξέρετε πόσους χιλιάδες τόννους CO2 (κόντρα στα τερτίπια του πράσινου μάρκετινγκ, ας θυμηθούμε πως δεν φταιεί μόνο το αυτοκίνητο) βγάζουν τα αεροπλάνα καθημερινά…
«Το αυτοκίνητο μου καίει πολύ». Λάθος, το αυτοκίνητο κατανάλωνε την ίδια ποσότητα με πριν, απλά η τιμή σε συνδυασμό με τους δύσκολους οικονομικά καιρούς το κάνουν να φαίνεται έχοντας κατά ένα τρόπο «δαιμονολογήσει» τους βενζινοκινητήρες οι οποίοι από πλευράς οδηγικές απόλαυσης είναι ότι καλύτερο. Κάτι θα ξέρουν και εκεί στο Αμέρικα που δεν λένε να ξεκολλήσουν από την αμόλυβδη προς το ντίζελ. Α, και κάτι ακόμη, να σας υπενθυμίσω μία εκτίμηση του εκεί υπουργείου ενέργειας που λέει πως μέχρι το 2040 μόλις το 1% θα αντιστοιχεί στην ηλεκτροκίνηση. «Στημένο παιχνίδι» θα πείτε, «στην ενεργειακή σκακιέρα». Και δεν θα έχετε άδικο… Για να μην μιλήσουμε για την πολύ μακρινή υδρογονοκίνηση…
Προσέξτε, δεν είμαι πολέμιος, ούτε υπερασπιστής, απλά λογικές σκέψεις που μάλλον καταλήγουν σε λογικά συμπεράσματα οδηγώντας σε ελεύθερο διάλογο (μπορείτε να κάνετε όποιο σχόλιο θέλετε στο κάτω μέρος, δίχως φόβο και με άφθονο πάθος :-)). Επειδή το θέμα είναι τι επιλογές έχουμε τώρα, και όχι ποιες και πως θα είναι στο μέλλον. Διότι από «θα», έχουμε χορτάσει τόσο καιρό. Μαζί με εμάς και τα «πράσινα άλογα»…
-
-
-
-
-
-
