Αν η Christine, η κόκκινη Plymouth του John Carpenter, είχε… αποκτήσει γιο τότε θα τον έλεγαν Stanley.
Touareg· μία νομαδική φυλή που τριγυρίζει στις ερήμους της βορείου Αφρικής, γνωστοί στο παρελθόν ως ιππότες της ερήμου αλλά και για την διακίνηση δουλεμπορίου. Στα τέλη του 20ού αιώνα ο πληθυσμός τους άγγιζε το ένα εκατομμύριο αλλά είμαι σίγουρος πως κανένας από αυτούς δεν θα πίστευε ποτέ πως μερικά χρόνια αργότερα ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές αυτοκινήτων θα αποφάσιζε να βαπτίσει με την ίδια ονομασία το πρώτο του μεγάλο SUV. Όπως επίσης μπορεί να μην πιστεύετε πως κάπου έξω υπάρχει ένα VW Touareg το οποίο μπορεί να κινηθεί σαν τηλεκατευθυνόμενο. Και όχι μόνο αυτό αλλά μπορεί να πάρει μέρος μέχρι και σε αγώνες.
2005 Grand Challenge
Το τηλεκατευθυνόμενο Touareg έχει κατασκευαστεί εδώ και αρκετό καιρό, ονομάζεται «Stanley» και τον Οκτώβριο που μας πέρασε έλαβε μέρος σε έναν πρωτότυπο αγώνα στον οποίο συμμετείχαν οχήματα με αντίστοιχο «IQ». Η συνολική απόσταση που έπρεπε να διανυθεί στην έρημο της Αριζόνα έφτανε, περίπου, τα 220χλμ χωρίς να υπάρχει οδηγός πίσω από τα τιμόνια των «αγωνιστικών». Όλη την δουλειά την είχαν αναλάβει κάμερες, ραντάρ, ρομποτικοί βραχίονες, υπολογιστές και προγράμματα. Ο Stanley ήταν ο νικητής του αγώνα αλλά αξίζει να σημειωθεί πως μόνο 5 από τις 23 συμμετοχές κατάφεραν να ολοκληρώσουν τον αγώνα.
Σε σχέση με ένα Touareg παραγωγής, τα μηχανικά μέρη του «Stanley» διαφέρουν σε ελάχιστά σημεία. Κάτω από το καπό του υπάρχει turbo-diesel κινητήρας που αποδίδει 174 ίππους και καταναλώνει συνθετικό καύσιμο που προέρχεται από βιοντίζελ. Οι κάμερες, τα ραντάρ 24-GHz και οι κεραίες στην οροφή του είναι τα βασικά στοιχεία που ξεχωρίζουν τον Stanley από τα υπόλοιπα Touareg. Η πλοήγηση πραγματοποιείται με την βοήθεια του δικτύου GPS το οποίο για την περίσταση προσφέρει «στρατιωτική» ακρίβεια που φτάνει το εκατοστό.
Ειδικές κάμερες με υπερήχους και υπέρυθρες μπορούν και σκανάρουν ή βλέπουν τυχόν εμπόδια και μαζί με το στίγμα του αυτοκινήτου όλες οι πληροφορίες μεταφέρονται σε μία κεντρική μονάδα. Αξίζει να σημειωθεί πως το σύστημα πλοήγησης μεταφέρει online χάρτες με την βοήθεια του GoogleEarth για το οποίο είχαμε αναφερθεί αναλυτικά πριν από τρία τεύχη.
Το εσωτερικό του θυμίζει εργαστήριο μετρήσεων και στο πίσω μέρος βρίσκεται μία συστοιχία από πέντε δικτυωμένα motherboards τα οποία «φορούν» επεξεργαστές που «τρέχουν» στα 1,6GHz. Η όλη μονάδα χρησιμοποιεί μία πατενταρισμένη και πολύπλοκη εφαρμογή η οποία κανονίζει για το πότε ο Stanley θα επιβραδύνει ή θα επιταχύνει και για το αν θα στρίψει αριστερά ή δεξιά. Όλες αυτές οι τεχνολογίες θα ήταν αδύνατο να προχωρήσουν αν δεν υπάρξουν και οι κατάλληλες επιδοτήσεις. Για παράδειγμα, το βραβείο για τον νικητή στο Grand Challenge 2004 έφτανε το ένα εκατομμύριο δολάρια. Η DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) αποφάσισε να δώσει κάτι παραπάνω και τα έκανε δύο τα εκατομμύρια.
Πρόδρομος Stanley
Ίσως να αναρωτιέστε πως και ξαναθυμηθήκαμε το αυτοκινούμενο Touareg μετά από τόσο καιρό. Απλά σκεφτείτε πως αυτοκίνητα σαν τον Stanley, που θα είναι δικτυωμένα σε έναν κοινό κόμβο επικοινωνίας, που θα σας πηγαίνουν από μόνα τους στον προορισμό που θέλετε, που θα «ρυπαίνουν» το περιβάλλον με απλό νεράκι, κάποια στιγμή θα αποτελούν καθημερινότητα. Το ERL (www.vwerl.com) βρίσκεται στο Palo Alto της Καλιφόρνιας, ανήκει στην Volkswagen και το αντικείμενο απασχόλησης των ειδικών, που εργάζονται εκεί από το 1998, είναι το αυτοκίνητο του αύριο. Οι ειδικοί στο ERL συνεχίζουν με την βοήθεια Πανεπιστημίων και Ινστιτούτων να εξελίσσουν οχήματα σαν τον Stanley καθώς και ένα σωρό άλλες εφαρμογές που έχουμε παρουσιάσει κατά καιρούς στο RAM.
Δημοσιευμένο στο περιοδικό RAM (τεύχος Ιουλίου 2006)
