ΑΓΩΝΕΣ

Ο Κόκκινος Βαρόνος – Ένα Αφιέρωμα στον Michael Schumacher!

Πώς είναι δυνατόν να μετρηθεί το μεγαλείο ενός προσώπου; Οι περισσότεροι θα απαντούσαν πως μόνο τα απτά αποτελέσματα της δουλειάς του θα μπορούσαν να μαρτυρήσουν κάτι τέτοιο.

Άλλοι θα διατείνονταν ότι αρκούν μερικές στιγμές μεγαλοφυΐας για να αποκαλυφτεί η πραγματική αξία κάποιου, ενώ λιγότεροι, ίσως, ισχυρίζονταν ότι μεγαλύτερη σημασία έχει το κατά πόσον εκείνος επηρέασε τους σύγχρονους του.  Και έπειτα υπάρχει και ο Michael Schumacher. Ένας οδηγός ο οποίος έχει να μας παρουσιάσει μια καριέρα η οποία βρίθει όχι μόνο εκπληκτικών αποτελεσμάτων αλλά και σπάνιων επιδόσεων οι οποίες έμελλαν να θέσουν νέα στάνταρ στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Ο Schumi έκλεισε πριν από μερικές ημέρες τα πενήντα του χρόνια και στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσουμε να θυμηθούμε κάποια από τα πάμπολλα επιτεύγματα του, αλλά και να εξηγήσουμε τους λόγους για τους οποίους ο Γερμανός είναι ο σημαντικότερος οδηγός από καταβολής του πρωταθλήματος Formula 1.

Μέρος Α’

«Τηλεφώνησε στον Eddie και πες του ότι έχουμε ένα αστέρι!»

Τα γεγονότα που οδήγησαν στο αξέχαστο ντεμπούτο του Michael με την Jordan κατά το Βελγικό Grand Prix του 1991 είναι λίγο-πολύ γνωστά. Στο παρόν σημείωμα θα επικεντρωθούμε σε κάποια λιγότερο γνωστά περιστατικά από τους πρώτους αγώνες της καριέρας του Γερμανού:

Το πρώτο τεστ

Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν περιορισμοί στις δοκιμές εξέλιξης των ομάδων κατά τη διάρκεια της σεζόν. Έτσι, λίγες ημέρες πριν τον πρώτο αγώνα του Michael, έλαβαν χώρα και οι πρώτες δοκιμές του Γερμανού με την Jordan 191 στο- τότε- νότιο σιρκουί του Σίλβερστοουν. Ουσιαστικά στην παρούσα διαδρομή ξεκινάμε από την ευθεία των pits και ακολουθούμε κανονικά την χάραξη μέχρι την είσοδο του Loop από όπου συνεχίζουμε ευθεία για να βγούμε λίγο πριν την Beckett’s, οπότε και επανερχόμαστε στην διαδρομή της πίστας που χρησιμοποιείται στα Grand Prix.

Ο ίδιος ο Michael θυμάται: «Αρχικά σοκαρίστηκα από την ταχύτητα του μονοθεσίου. Ο πρώτος γύρος ήταν και ο πιο δύσκολος, δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ την όλη κατάσταση. Σκέφτηκα ότι ίσως η F1 παραήταν γρήγορη για εμένα. Μετά από λίγους γύρους, όμως, ηρέμησα και άρχισα να νιώθω στο στοιχείο μου». Αυτό ήταν εμφανές και στους εξωτερικούς παρατηρητές οι οποίοι είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό βλέποντας τον νεαρό να καταγράφει πρωτοφανείς χρόνους για την συγκεκριμένη διαδρομή.

Τα αισθήματα θαυμασμού, όμως, συνοδεύονταν και από έντονη ανησυχία για το κατά πόσον ο Michael διατηρούσε τον απόλυτο έλεγχο ενός μονοθεσίου με το οποίο θα έπρεπε να τρέξει και στο Σπα, σε λίγες ημέρες. Μετά από τέσσερις γύρους, ο τότε team manager της ομάδας, Trevor Foster βγαίνει στην ενδοεπικοινωνία και λέει στον εμπορικό διευθυντή Ian Phillips : «Πρέπει να τον φωνάξω μέσα και να του πω να πάει πιο αργά. Πάρε τον Eddie στο τηλέφωνο και πες του ότι έχουμε ένα αστέρι!».

«Είμαι πάντα στο όριο αλλά ποτέ πέρα από αυτό»

Αν και το Σπα-Φρανκοσάν βρίσκεται μόλις 70 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της γενέτειρας του Michael και παρά το ότι ο Γερμανός μέχρι το 1991 είχε συμπληρώσει πάνω από δέκα χρόνια αγωνιστικής οδήγησης σε διάφορες κατηγορίες, εκείνη θα ήταν η πρώτη του επίσκεψη στο «ιερό τέμενος» του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Είχε προηγηθεί, βεβαίως, ένα μικρό ψέμα από τον μάνατζερ του Schumacher, Willi Weber, ο οποίος είχε διαβεβαιώσει τον Jordan ότι ο πελάτης του γνώριζε άριστα την χάραξη του Βελγικού σιρκουί.

Στην πραγματικότητα, ο Michael θα διέτρεχε για πρώτη φορά την διαδρομή την Πέμπτη πριν τον αγώνα πάνω σε ένα πτυσσόμενο ποδήλατο. Αυτό, όμως, ήταν αρκετό ώστε ο Schumi να παρατηρήσει όλες τις λεπτομέρειες της πίστας, τις υψομετρικές αυξομειώσεις, την κλίση του οδοστρώματος αλλά και το ποια από τα κερμπ προσφέρονταν για τους τροχούς ενός μονοθεσίου F1.

Στα πρώτα χρονομετρημένα δοκιμαστικά της Παρασκευής ο νεαρός Γερμανός κατατάσσεται 8ος με χρόνο 1:53.290, όντας ταχύτερος του πολύπειρου teammate του Andrea de Cesaris κατά εννέα δέκατα του δευτερολέπτου! Ο Michael παίρνει την Blanchimont με τέρμα γκάζι όντας συνεχώς μέσα στο top-3 του τελευταίου τομέα ενώ στην κορυφή της Raidillion, ο θρυλικός δημοσιογράφος Denis Jenkinson- ο οποίος είχε παρακολουθήσει όλα τα πρωταθλήματα από το 1950- χρονομετρεί τα σπριντ των οδηγών από την έξοδο της La Source μέχρις εκείνον. Ο Schumacher είναι αργότερος μόνο από τις πανίσχυρες McLaren και Williams. «Ο νεαρός είναι όλα τα λεφτά» θα εκμυστηρευόταν σε συναδέλφους του αργότερα.

Οι άνθρωποι της Jordan είναι εντυπωσιασμένοι αλλά και… τρομοκρατημένοι με αυτά που βλέπουν από τον νέο τους οδηγό. Ο Foster τον ρωτάει αν είναι σίγουρος ότι δεν υπερβαίνει το όριο για να ακούσει έναν απόλυτα ήρεμο Schumacher να του αποκρίνεται: «Μην ανησυχείς. Είμαι πάντα στο όριο αλλά ποτέ πέρα από αυτό». Κατά τη δεύτερη περίοδο κατατακτήριων, η επίδοσή του είναι ακόμη καλύτερη και θα ξεκινήσει τον αγώνα από την έβδομη θέση.

Στο debrief του Σαββάτου ο de Cesaris αναφέρει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε στην είσοδο της Blanchimont. Αισθανόταν το πίσω μέρος να αποσταθεροποιείται πάνω στα bumps και αυτό τον ανάγκαζε να σηκώνει το πόδι του από το γκάζι. «Συμβαίνει το ίδιο και με το δικό σου μονοθέσιο;» ρωτάει ο Foster τον Schumacher. «Στους πρώτους τρεις γύρους ναι, αλλά μετά άρχισα να κρατάω το γκάζι πατημένο και το μονοθέσιο σταθεροποιήθηκε» ήταν η απάντηση του Michael…

Στο warm-up της Κυριακής ο Schumacher είναι 4ος, πίσω μόνο από τους Patrese, Mansell και Senna, δείχνοντας ότι ένας τερματισμός στο βάθρο είναι μέσα στις δυνατότητές του! Κατά την εκκίνηση του αγώνα, όμως, η απειρία του θα φανεί με τον Γερμανό να ζητάει πάρα πολλά από τον συμπλέκτη της 191 – άλλοι ισχυρίζονται ότι ο συμπλέκτης είχε έτσι κι αλλιώς πρόβλημα και ο Schumacher είχε ζητήσει την αλλαγή του πριν την εκκίνηση- με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει λίγο πριν την ευθεία της Kemmel.

Ωστόσο, ο Michael έχει ήδη επιδώσει τα διαπιστευτήριά του και το όνομά του βρίσκεται στα χείλη όλων των ανθρώπων του χώρου αλλά και του επικεφαλής της FOCA, Bernie Ecclestone, ο οποίος βλέπει στο πρόσωπο του Schumacher την χρυσή ευκαιρία που έψαχνε ώστε να διεισδύσει επιτέλους στην- αδιάφορη μέχρι τότε για την F1- αγορά της Γερμανίας. Ο Bernie θα έπαιζε καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της καριέρας του νέου αστέρα.

Άμεσος αντίκτυπος

Αρκετοί άνθρωποι του χώρου είχαν ακούσει πριν το Βελγικό Grand Prix το όνομα του Michael Schumacher λόγω της συμμετοχής του Γερμανού στο junior πρόγραμμα της Mercedes, για λογαριασμό της οποίας οδηγούσε τα σπορ πρωτότυπα της κατηγορίας Group C. Δύο μέλη από την ομάδα της Benetton F1, μάλιστα, είχαν βρεθεί αντιμέτωποι με τον Γερμανό στις 24 ώρες του Le Mans εκείνης της χρονιάς, όντας βασικοί συντελεστές στην προσπάθεια της Jaguar να επαναλάβει τους θριάμβους των 1988 και 1990. Τα ονόματά τους, Tom Walkinshaw και Ross Brawn.

«Θυμόμουν καλά τον Michael, από το Le Mans του 1991. Ήταν ο αντίπαλος που φοβόμασταν περισσότερο καθώς μπορούσε να είναι ταχύτατος, χωρίς παράλληλα να φθείρει τα μηχανικά μέρη του αυτοκινήτου ή τα ελαστικά. Μόλις ο Tom κι εγώ μάθαμε ότι έψαχνε για θέση στην F1, θέσαμε αμέσως το θέμα στον Flavio [Briatore], ο οποίος όμως δεν φάνηκε να ενθουσιάζεται αμέσως» θυμάται ο Brawn. Η αρχική απάθεια με την οποίαν ο Briatore (όπως και αρκετοί άλλοι παράγοντες του χώρου που δεν διέθεταν βαθειά γνώση των αγωνιστικών και τεχνικών θεμάτων) αντιμετώπισε το θέμα του Schumacher πριν το Σπα του 1991 δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει.

Ο Michael μέχρι εκείνο το σημείο θεωρούταν, όντως, από τους περισσότερους ως ένας εξαιρετικός οδηγός αλλά σε καμιά περίπτωση το τεράστιο ταλέντο που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας στην Formula 1. Οι Frentzen-Wendlinger ( ομόσταβλοι του Γερμανού στην Sauber Mercedes) αλλά και ο Hakkinen που διήγαγε την πρώτη του σεζόν στην F1 το 1991, θεωρούνταν όλοι μάλλον ανώτεροι του Michael.

Φυσικά, όπως θα εξηγήσουμε σε επόμενο μέρος του αφιερώματος, όλοι αυτοί είχαν παραβλέψει μια πολύ σημαντική παράμετρο που διαχωρίζει την F1 από τις υπόλοιπες κατηγορίες αγώνων. Ακόμη κι έτσι, όμως, η εμφάνιση του Σπα αρκούσε ώστε ο Briatore να πειστεί για το ορθόν της εισήγησης των Brawn-Walkinshaw.

Ο Ιταλός μπορεί να μην ήξερε πολλά από τους αγώνες, αλλά ήταν ένας εξαίρετος επιχειρηματίας. Και ως τέτοιος αναγνώρισε αμέσως την ικανότητα του Γερμανού να αποδίδει άριστα υπό πίεση ενώ αντιλήφθηκε την σημαντική επιρροή που θα μπορούσε να ασκήσει ένας τόσο ταλαντούχος οδηγός στην εξέλιξη της ομάδας του. Προτού πέσει η καρό σημαία στο Σπα-Φρανκοσάν του 1991, ο δαιμόνιος Briatore έχει ήδη αποφασίσει για την επόμενη κίνησή του.

Παιχνίδια παρασκηνίου Α’

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο ο Schumacher αγωνίστηκε στο Σπα χωρίς να έχει υπογράψει συμβόλαιο με την ομάδα του Eddie Jordan. Καθώς, ο Γερμανός δεν ήταν πριν από τον αγώνα παρά ένας pay-driver, έπρεπε να αποδείξει πρώτα ότι αξίζει μία θέση στο grid. Έτσι, το μόνο έγγραφο που «έδενε» τον Michael με την Jordan ήταν μία δήλωση πρόθεσης (ημερομηνία 22 Αυγούστου 1991) στην οποίαν ο Γερμανός δεσμευόταν ότι εάν αγωνιζόταν στο Βέλγιο με την Ιρλανδική ομάδα, τότε θα υπέγραφε πριν την Μόντσα συμβόλαιο για το υπόλοιπο της σεζόν, τις δύο επόμενες αλλά και για εκείνη του 1994 σε περίπτωση που η Mercedes δεν εξασκούσε δικαίωμα προαίρεσης για τις υπηρεσίες του. Στο εν λόγω έγγραφο αναφερόταν και το ποσό το οποίο θα λάμβανε η Jordan από την Sauber- δηλαδή την Mercedes- για κάθε χρονιά, εφ’ όσον δεχόταν να εντάξει τον Schumacher στο δυναμικό της.

Ωστόσο, μετά την εμφάνιση του Schumacher στο Βέλγιο το παιχνίδι είχε αλλάξει. Ο Γερμανός και ο μάνατζερ του ήθελαν να ολοκληρώσουν την σεζόν με την Jordan αλλά χωρίς κάποια περεταίρω δέσμευση, διαισθανόμενοι ότι σύντομα θα «έρρεαν» προτάσεις από πολύ μεγαλύτερους οργανισμούς. Επιπλέον, με την Jordan να αφήνει μετά το τέλος του 1991 τους κινητήρες της Ford για εκείνους της Yamaha, το βραχυπρόθεσμο μέλλον στο Ιρλανδικό στρατόπεδο δεν προοιωνιζόταν ρόδινο. Ο Eddie, από την άλλη, ήθελε να υπογράψει συμβόλαιο ακόμη μεγαλύτερης διάρκειας (ως το τέλος του 1995) με τον Schumacher, με πιο ευνοϊκές ρήτρες υπέρ της ομάδας του.

Οι άνθρωποι της Jordan πίστεψαν, μάλλον, ότι η απροθυμία του Schumacher να υπογράψει εντασσόταν στα πλαίσια μιας αναδιαπραγμάτευσης που επιθυμούσε η πλευρά του Γερμανού. Δεν μπορούσαν να φανταστούν, όμως, ότι στο παρασκήνιο οι Briatore και Ecclestone (tale quale αυτοί οι δύο) είχαν άλλα σχέδια για την συνέχεια της καριέρας του Schumacher. Ο Michael θα έκανε στο Σίλβερστοουν και δεύτερο τεστ εξέλιξης με την Jordan, μετά το Βελγικό Grand Prix. Ο Eddie Jordan, μάλιστα, είχε κλείσει για τις μέρες εκείνες και δωμάτιο ξενοδοχείου στον Willi Weber, ώστε να συζητήσουν τις λεπτομέρειες της επικείμενης συμφωνίας τους. Ο Γερμανός μάνατζερ, όμως, δεν θα εμφανιζόταν ποτέ καθώς είχε να ασχοληθεί με άλλες, σημαντικότερες υποθέσεις…

Παιχνίδια παρασκηνίου Β’

Στην πρώτη συνάντηση των Briatore-Weber αποφασίστηκε ότι ο καλύτερος τρόπος για να μεταπηδήσει ο Schumacher στην Benetton, θα ήταν να τελείωνε την σεζόν του 1991 με την Jordan και έπειτα να υπέγραφε πολυετή συμφωνία με την ομάδα του Briatore. Άλλωστε, υπήρχαν συμβόλαια τα οποία δέσμευαν και την ίδια την Benetton με τους τότε οδηγούς της Nelson Piquet και Roberto Moreno μέχρι το τέλος της χρονιάς. Όμως, ο Jordan απέρριψε αμέσως την πρόταση αυτή του Weber. Αγνοώντας, ακόμη, την ανάμειξη της Benetton, προσπάθησε να εκβιάσει την κατάσταση θέτοντας στην πλευρά Schumacher το εξής τελεσίγραφο: Ή ο Michael θα υπέγραφε πολυετές συμβόλαιο πριν την Μόντσα ή δεν θα οδηγούσε καθόλου!

Έτσι, ο Weber θα είχε μία δεύτερη μυστική συνάντηση με τον Briatore στο Λονδίνο, όπου οι δύο άντρες αποφάσισαν ότι έπρεπε να κινηθούν άμεσα. Η δήλωση πρόθεσης που είχε στα χέρια του ο Jordan δεν θα μπορούσε να σταθεί σε δικαστήριο και έτσι ο Γερμανός υπογράφει λίγες μέρες πριν το Ιταλικό Grand Prix του 1991, πολυετές συμβόλαιο με την Benetton το οποίο θα ίσχυε από τον επόμενο αγώνα μέχρι και το τέλος του 1995. Ο νούμερο 2 της ομάδας, Roberto Moreno ήταν παράπλευρη απώλεια. Η Benetton θα έδειχνε στον προστατευόμενο του Piquet την πόρτα της εξόδου, έχοντας του πληρώσει προηγουμένως το υπόλοιπο του συμβολαίου του και ευελπιστώντας ότι ο Βραζιλιάνος δεν θα της δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα.

Με την υπογραφή του συμβολαίου, η Benetton οργανώνει αμέσως δοκιμές με τον Schumacher πίσω από το τιμόνι της B191. Ως τόπος διεξαγωγής επιλέγεται η πίστα του ΠέμπρεΪ στην Ουαλία, καθώς στο Σίλβερστοουν είχε την έδρα της η Jordan, η οποία νόμιζε ακόμη ότι η συμφωνία με τον Schumacher ήταν θέμα χρόνου.

Ο Flavio Briatore θυμάται: «Ο Michael αμέσως διέλυσε το ρεκόρ γύρου! Αντιληφθήκαμε τότε, ότι το μονοθέσιό μας ήταν σχεδόν ένα δευτερόλεπτο ανά γύρο ταχύτερο από όσο νομίζαμε. Συμβαίνει πολλές φορές στις ομάδες το ένα τμήμα να κατηγορεί το άλλο για την έλλειψη αποτελεσμάτων. Οι αεροδυναμιστές κατηγορούν τους υπεύθυνους κινητήρα ή αντιστρόφως, ενώ κάποιες φορές κατηγορούνται οι οδηγοί από τους τεχνικούς. Με τον Michael όλα αυτά θα άλλαζαν. Φώναξα όλους τους επικεφαλής και τους τόνισα ότι από εδώ και πέραδεν θέλω να ακούσω τίποτε και περιμένω από όλους σκληρή δουλειά. Το βιβλίο των δικαιολογιών είχε κλείσει». Ωστόσο, για κάποιους άλλους η υπόθεση Schumacher παρέμενε ανοιχτή…

Επιπλοκές

Την επόμενη μέρα ο Eddie Jordan θα λάμβανε ένα φαξ με το οποίο ο Michael Schumacher τον ενημέρωνε ότι δεν θα οδηγούσε ξανά για την ομάδα του. Ο Ιρλανδός δεν αργεί να καταλάβει τι έχει συμβεί και αποφασίζει να παίξει σκληρό παιχνίδι. Αρχικά δηλώνει τον Schumacher ως οδηγό της Jordan για το Ιταλικό Grand Prix και στη συνέχεια, την Πέμπτη πριν τον αγώνα, καταθέτει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου κατά της συμφωνίας των Schumacher-Benetton, παρουσιάζοντας την δήλωση πρόθεσης που του είχε αποστείλει ο Γερμανός πριν δύο εβδομάδες. Όπως αναμενόταν το δικαστήριο απορρίπτει το αίτημα της Jordan.

Τον Ιρλανδό, όμως, είχε επισκεφτεί και ο Roberto Moreno ζητώντας του να οδηγήσει την δεύτερη Jordan μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ο Eddie αντιλαμβάνεται τον κρίσιμο ρόλο που μπορεί να παίξει ο Βραζιλιάνος και τον συμβουλεύει να καταθέσει εκείνος αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στα Ιταλικά δικαστήρια πριν τον αγώνα, για την θέση του στην Benetton. Ελπίζει, ότι αυτό θα αναγκάσει τον Schumacher να επιστρέψει στην ομάδα του. Ο Roberto συμφωνεί και το απόγευμα της Πέμπτης το δικαστήριο του Μιλάνου αποδέχεται το αίτημα του Moreno. Έτσι, λίγες ώρες πριν την έναρξη του τριημέρου της Μόντσα, ο Schumacher έχει δηλωθεί ως οδηγός δύο ομάδων, αλλά δεν μπορεί να οδηγήσει για καμία από τις δύο ακόμη. Επιπλέον, τόσο η Benetton όσο και η Jordan έχουν από ένα μονοθέσιο χωρίς οδηγό!

Η κατάσταση αρχίζει να περιπλέκεται και ο Briatore ζητεί την βοήθεια του Ecclestone. Ο Βρετανός καλεί όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να συναντηθούν στην Villa d’Este της λίμνης Κόμο, λίγο έξω από το Μιλάνο. Στις ολονύκτιες διαπραγματεύσεις ο Bernie πηγαίνει από τραπέζι σε τραπέζι προσπαθώντας να συμβιβάσει τα πράγματα. Οι Briatore-Walkinshaw επιχειρούν να δελεάσουν τον Jordan αλλά ο Ιρλανδός δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει. Συμβουλεύει ακόμη παρασκηνιακά τον Moreno στη διάρκεια της διαπραγμάτευσης και θεωρεί ότι βρίσκεται σε θέση ισχύος.

Όμως ο Ecclestone σύντομα θα στρέψει την προσοχή του στον Roberto Moreno. Διαισθανόμενος ότι ο πρώην οδηγός της Benetton είναι ο αδύναμος κρίκος στην όλη ιστορία συμβουλεύει τον Briatore να του προσφέρει περισσότερα λεφτά ώστε να αποσύρει τις αξιώσεις του και ο Ιταλός συμφωνεί. Ο Jordan προσπαθεί να πείσει τον Βραζιλιάνο να αρνηθεί αλλά εκείνος υποκύπτει στον πειρασμό.

Το μόνο που μένει στον Eddie είναι να πάρει κι εκείνος ένα κομμάτι από τα επιπλέον χρήματα και συμφωνεί να προσλάβει τον Moreno ως οδηγό για τους εναπομείναντες αγώνες του 1991, έναντι 65.000 δολαρίων ανά Grand Prix. Ενώ ξημερώνει η Παρασκευή του αγωνιστικού τριημέρου ο Michael Schumacher είναι και επίσημα οδηγός της Benetton για τα επόμενα 4 χρόνια, έναντι 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων ανά έτος.

Όμως αντιδράσεις υπάρχουν και εντός της ίδιας της Benetton. Ο Piquet είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένος με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα και διατηρώντας ακόμη σημαντικά ερείσματα στην ομάδα, διαμαρτύρεται στον Luciano Benetton. Ο ισχυρός άνδρας του οργανισμού είναι επίσης ενοχλημένος από την αρνητική δημοσιότητα που έχει πάρει το θέμα και τηλεφωνεί στον Briatore:

– LB: Τι είναι όλη αυτή η ιστορία που έχεις κάνει με τον Schumacher; Κοντεύει να εξελιχθεί σε σκάνδαλο. Και τέτοιο συμβόλαιο σε έναν τόσο άπειρο οδηγό;
– FB: Luciano, εμπιστεύσου με, αυτός ο νεαρός θα μας φέρει το παγκόσμιο πρωτάθλημα!
– LB: Πρωτάθλημα; Ίσως μερικές νίκες…
– FB: Όχι! Το παγκόσμιο πρωτάθλημα…

Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση

Κάπως έτσι, λοιπόν, ο Michael Schumacher ανέβηκε στο τρένο της Benetton. Η κίνηση αυτή ίσως θεωρήθηκε τότε ακόμη και τυχοδιωκτική από ορισμένους αλλά η ιστορία θα αποδείκνυε πως μόνο τέτοια δεν ήταν. Η ομάδα του Luciano Benetton, μπορεί εκ πρώτης όψεως να έμοιαζε με μία φανταχτερή lifestyle παρέα ενώ σε καμία περίπτωση δεν διέθετε την αγωνιστική παράδοση άλλων οργανισμών του χώρου, όπως οι Ferrari, McLaren και Williams. Πίσω, όμως, από τις πολύχρωμες εμφανίσεις των μονοθεσίων της και τα διάφορα events που διοργάνωνε στα πλαίσια των Grand Prix, κρυβόταν μία ολιγομελής αλλά εξαιρετικά αποτελεσματική ομάδα ανθρώπων η οποία ήταν αποφασισμένη να κατακτήσει την κορυφή του σπορ.

Ο Flavio Briatore είχε κινηθεί πολύ μεθοδικά από το τέλος του 1988, όταν και η οικογένεια Benetton, του είχε προσφέρει τη θέση του εμπορικού διευθυντή στην ομάδα. Γρήγορα, αντιλήφθηκε το είδος της οργάνωσης που ήταν αναγκαίο για την συμμετοχή στο πρωτάθλημα της F1 και φρόντισε αμέσως να απαλλάξει τον δικό του οργανισμό από όσα μέλη στερούνταν φιλοδοξιών ή αφοσίωσης στην επίτευξη αποτελεσμάτων. Διατήρησε αρκετά στελέχη που του ενέπνευσαν εμπιστοσύνη, όπως ο Pat Symonds και ο Nigel Stepney οι οποίοι θα οργάνωναν ιδανικά τις ομάδες των μηχανικών.

Επέλεξε, ορθώς, να προσελκύσει έμπειρους και επιτυχημένους ανθρώπους σε κρίσιμα πόστα ώστε η Benetton να μάθει να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσονται τόσο ο αρχισχεδιαστής John Barnard, όσο και ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Nelson Piquet. Τέλος, προσεταιρίστηκε εγκαίρως νεαρότερα στελέχη, τα οποία είχαν αποδείξει την αξία τους σε άλλες μορφές αγώνων και στα οποία διέκρινε το είδος της φιλοδοξίας που διακατείχε και τον ίδιο. Τέτοιοι ήταν οι Tom Walkinshaw, Ross Brawn και, φυσικά, ο Michael Schumacher.

Ο Γερμανός ήταν ένα από τα τελευταία και σίγουρα το σημαντικότερο κομμάτι στο πάζλ του Briatore. Από την Μόντσα, ήδη, είχε γίνει εμφανής η επιρροή που θα είχε ο νεαρός Michael στην εξέλιξη της ομάδας. Ήταν ταχύτερος από τον Piquet στους τέσσερις από τους πέντε αγώνες στους οποίους οδήγησαν μαζί. Στην Βαρκελώνη, μάλιστα, ο χρόνος που είχε σημειώσει ο Michael ήταν ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο ταχύτερος από εκείνον του Piquet ο οποίος αδυνατούσε να εξηγήσει το πώς ένας τόσο άπειρος οδηγός μπορούσε να τον κερδίζει με τόση ευκολία.

Στον αγώνα, δε, θα φτάσει να μάχεται σε μικτές συνθήκες με τα… ιερά τέρατα του χώρου για την 3η θέση ώσπου να κάνει λάθος στη μονομαχία του με τον Berger για να τερματίσει 6ος. Ο μεγάλος Βραζιλιάνος είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται πώς ο Γερμανός βρισκόταν σε διαφορετικό επίπεδο από ότι είχε συναντήσει μέχρι τότε και αυτό θα επέσπευδε την οριστική αποχώρησή του από το σπορ. «Ήταν απλά πολύ γρήγορος για εμένα. Δεν είχα απάντηση» θα σημείωνε μετά από καιρό ο Nelson.

Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, το περιστατικό της Σουζούκα. Ο Michael προσπαθώντας να στρίψει flat στην 130R αντιμετώπισε στιγμιαία υπερστροφή με πάνω από 250 χλμ/ώρα. Εκείνον τον καιρό, θεωρούταν σχεδόν αδιανόητο να επιχειρήσει κανείς μία τέτοια κίνηση. Όχι μόνο τα μονοθέσια δεν παρήγαγαν την κάθετη δύναμη των σημερινών αλλά και η ίδια η στροφή ήταν πιο κλειστή με την αμμοπαγίδα να καιροφυλακτεί αμέσως μετά το κερμπ της εξόδου. Ο πίσω δεξής τροχός της B191 ακούμπησε στο χώμα και το μονοθέσιο κατευθύνθηκε ακυβέρνητο έπειτα από τετ-α-κε στον τοίχο της εσωτερικής.

Η πρόσκρουση ήταν σφοδρή- σε ιατρικές εξετάσεις πριν υπογράψει για τη Ferrari  θα ανακάλυπταν επουλωμένα τραύματα σε σπονδύλους, ενθύμια αυτού του περιστατικού- και ο Michael θα επισκεπτόταν τον Sid Watkins στο ιατρικό κέντρο της πίστας. «Αν καταφέρεις να επιβιώσεις θα γίνεις παγκόσμιος πρωταθλητής» φέρεται να του είπε ο φλεγματικός Βρετανός. Ο μελλοντικός team mate του στην Benetton, Martin Brundle σχολιάζει: «Τον παρατηρούσα, μετά το ατύχημα και σκεφτόμουν: Τώρα θα δούμε αν θα συνεχίσεις να οδηγείς έτσι. Όταν επέστρεψε στην πίστα ήταν και πάλι flat όπου μπορούσε, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε». Φυσικά, ήταν και πάλι ταχύτερος του Piquet.

Αυτού του είδους η προσέγγιση θα μπορούσε να θεωρηθεί ανώριμη ή και επικίνδυνη από τους περισσότερους. Άλλωστε ο Michael ήταν άπειρος ακόμη, όπως θα αποδεικνυόταν και στον τελευταίο αγώνα του 1991, στην Αδελαΐδα. Όμως, η αυτοπεποίθηση την οποίαν είχε επιδείξει από την πρώτη στιγμή που μπήκε σε μονοθέσιο Formula 1 δεν είχε να κάνει ούτε με το νεαρό της ηλικίας του, ούτε με κάποια άγνοια κινδύνου. Ο Michael είχε ήδη αναλύσει το λάθος του και αντιλήφθηκε αμέσως το τι έπρεπε να κάνει για να μην επαναληφθεί, χωρίς να χάσει σε ταχύτητα. «Διέθετε την ικανότητα αφομοίωσης πληροφοριών ενός μωρού» θα θυμόταν μετά από χρόνια ο ομόσταβλος του στα σπορ πρωτότυπα της Mercedes, Karl Wendlinger.

Ο Schumacher, ακόμη και στα πρώτα στάδια της καριέρας του δεν άφηνε τίποτε στην τύχη. Κάθε λάθος ήταν μία ευκαιρία για βελτίωση, κάθε αντίπαλος είχε κάποια χαρίσματα που άξιζαν προσοχής και ίσως αντιγραφής. Ακόμη και εκτός πίστας, ο Michael Schumacher εργαζόταν συνειδητά και υποσυνείδητα ώστε να γίνει ο καλύτερος σε αυτό που έκανε. Η φιλοσοφία του αυτή ταίριαζε γάντι με την φιλοσοφία της Benetton. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και στις επόμενες σεζόν ο κόσμος της Formula 1 θα ένιωθε την ισχύ αυτού του συνδυασμού.

Είδαμε, λοιπόν, την αρχή της πορείας του Michael Schumacher στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο χαρισματικός νεαρός από το Hürth, είχε, ήδη, επιδείξει στους πρώτους έξι αγώνες του αναλυτική ικανότητα, εργατικότητα, προσαρμοστικότητα, δυνατότητα διαρκούς βελτιώσεως, αντοχή και αποφασιστικότητα. Όλες εκείνες τις αρετές, δηλαδή, τις οποίες πρέπει να διαθέτει εν αφθονία κάθε επίδοξος παγκόσμιος πρωταθλητής.

Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Michael διέθετε πρωτοφανή ταχύτητα ακόμη και για τα τότε δεδομένα της Formula 1. Με το συγκεκριμένο χάρισμα του μεγάλου Γερμανού, όπως και με τις δύο επόμενες σεζόν του στην Benetton θα ασχοληθούμε στο επόμενο μέρος του αφιερώματός μας…

@ Δείτε το πρόγραμμα και την βαθμολογία στην #F1

@ Δείτε το πρόγραμμα και την βαθμολογία στo #WRC

Κωνσταντίνος Ελευθεριάδης

Φανατικός οπαδός της Formula 1 από το 1996. Αγνοεί την έκφραση: Βαρετό Grand Prix!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button
Close

Σας αρέσει το caroto;

Η διαφήμιση μας επιτρέπει να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε το caroto που διαβάζετε καθημερινά.

Μία μικρή υποστήριξη θα ήταν να απενεργοποιήσετε το πρόγραμμα αποκλεισμού διαφημίσεων AdBlock.

Το caroto team σας ευχαριστεί!