Με τιμές που ξεκινούν από μόλις 3.900 ευρώ, η Ιταλία δίνει ισχυρά κίνητρα για απόσυρση παλαιών αυτοκινήτων, φέρνοντας ηλεκτρικά μοντέλα εντός οικονομικού μπάτζετ για χιλιάδες πολίτες. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί κάτι αντίστοιχο και στην Ελλάδα;
Η ιταλική κυβέρνηση ενεργοποίησε ένα νέο πρόγραμμα απόσυρσης, με στόχο να μειώσει τα παλαιά ρυπογόνα αυτοκίνητα και να ενισχύσει την ηλεκτροκίνηση, σε μια χώρα όπου η διείσδυση των αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων παραμένει από τις χαμηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το κίνητρο αγγίζει έως και τα 11.000 ευρώ για οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, επιτρέποντας έτσι την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων όπως το Dacia Spring και το Leapmotor T03 σε τιμές που δεν ξεπερνούν τα 4.900 ευρώ.
Συγκεκριμένα, το Dacia Spring, με αρχική τιμή 17.900 ευρώ, διατίθεται στα 3.900 ευρώ συνυπολογίζοντας κρατική ενίσχυση 11.000 ευρώ και επιπλέον έκπτωση 3.000 ευρώ από την ίδια τη Renault. Αντίστοιχα, η Leapmotor, που ανήκει στον όμιλο Stellantis, προσφέρει το T03 στα 4.900 ευρώ, επίσης με μειώσεις που προέρχονται από συνδυασμό κρατικής και εμπορικής έκπτωσης.
Το πρόγραμμα ισχύει μόνο για οικογένειες με ετήσιο εισόδημα έως 30.000 ευρώ, που ζουν σε πόλεις άνω των 50.000 κατοίκων, ενώ υπάρχει και εναλλακτικό κίνητρο 9.000 ευρώ για εισοδήματα έως 40.000 ευρώ. Για να επωφεληθεί κάποιος, πρέπει να αποσύρει αυτοκίνητο με προδιαγραφές Euro 5 ή παλαιότερες, δηλαδή μοντέλα που ταξινομήθηκαν πριν από το 2015.
Η πολιτική αυτή έρχεται σε μια περίοδο όπου η Ιταλία προσπαθεί να κλείσει το χάσμα σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Μέχρι τον Αύγουστο του 2025, μόλις το 5,2% των νέων ταξινομήσεων αφορούσε αμιγώς ηλεκτρικά μοντέλα, όταν ο μέσος όρος της Ε.Ε. έφτανε το 15,8%.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν ένα τέτοιο μέτρο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα. Η απάντηση εξαρτάται από τη βούληση της πολιτείας να επενδύσει ουσιαστικά στην ανανέωση του στόλου και να ενισχύσει την ηλεκτροκίνηση σε βάθος. Το μέτρο της απόσυρσης υπήρξε στο παρελθόν στη χώρα μας, ωστόσο ποτέ δεν λειτούργησε με τόσο στοχευμένο τρόπο για τις πιο ευάλωτες οικονομικά ομάδες, ούτε προσέφερε τόσο σημαντικές επιδοτήσεις.
Με δεδομένο ότι ο μέσος όρος ηλικίας του στόλου στην Ελλάδα ξεπερνά τα 17 έτη και ότι τα χαμηλά εισοδήματα περιορίζουν την πρόσβαση σε νέα, και δη ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ένα αντίστοιχο πρόγραμμα θα μπορούσε να έχει θετικό αντίκτυπο. Θα απαιτούσε, όμως, πολιτική αποφασιστικότητα, στοχευμένο σχεδιασμό και αξιοποίηση ευρωπαϊκών πόρων, ώστε να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα και να μην αποτελέσει απλώς μία πρόσκαιρη εξαγγελία.
