Με στόχο πιο δυναμικό ήχο, χαμηλότερο κόστος και απλούστερη τεχνολογία, η F1 εξετάζει ξανά το μέλλον των μονάδων ισχύος μετά το 2031.
Η Formula 1 ετοιμάζεται για την επόμενη αλλαγή κανονισμών στους κινητήρες, με χρονικό ορίζοντα το 2031. Οι πρώτες συζητήσεις ξεκίνησαν ήδη, όμως η προγραμματισμένη ψηφοφορία του Σεπτεμβρίου δεν πραγματοποιήθηκε, καθώς δεν υπήρξε συμφωνία ούτε για το πότε θα έρθει η αλλαγή, ούτε για το τύπο του κινητήρα που θα τη συνοδεύει. Η απόφαση μετατέθηκε για αργότερα, αλλά οι τεχνικές ομάδες και οι κατασκευάστριες συνεχίζουν να επεξεργάζονται σενάρια.
Ο στόχος είναι αρκετά ξεκάθαρος: οι επόμενες μονάδες ισχύος…
…πρέπει να είναι απλούστερες, φθηνότερες και πιο «ζωντανές» σε αίσθηση και ήχο. Με την εισαγωγή συνθετικού καυσίμου -που θεωρείται πλέον δεδομένη- δημιουργείται μεγαλύτερη ευελιξία στον σχεδιασμό.
Η ηλεκτρική υποβοήθηση δεν θα εξαφανιστεί, αλλά η ισχύς της θα μειωθεί στα 220–240 kW από τα 350 kW που θα ισχύουν από το 2026. Παράλληλα, ο κινητήρας εσωτερικής καύσης θα πρέπει να καλύπτει μεγαλύτερο ποσοστό της συνολικής ισχύος (600 kW αντί για τα 400 kW που προβλέπονται για την επόμενη περίοδο).
Η ιδέα που φαίνεται να συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη στήριξη είναι ένας ατμοσφαιρικός V8 των 2,4 λίτρων. Στα χαρτιά, πρόκειται για ένα σύνολο με ισορροπημένα χαρακτηριστικά: γεμάτος ήχος, αποδεκτό κόστος, απλότητα στην κατασκευή και περιορισμένες διαστάσεις. Όμως, όταν ανοίγει η κουβέντα χωρίς πολιτικές δεσμεύσεις, προκύπτουν και άλλες προτάσεις – κάποιες πιο ρεαλιστικές, άλλες περισσότερο ρομαντικές.
Το βασικό ερώτημα είναι: ατμοσφαιρικός ή τούρμπο;
Οι υποστηρικτές των ατμοσφαιρικών κινητήρων μιλούν για καλύτερο ήχο, πιο απλό μηχανικά σύνολο και μικρότερο κόστος εξέλιξης. Από την άλλη, τούρμπο κινητήρες σημαίνουν καλύτερη ενεργειακή απόδοση και τεχνολογική σύνδεση με τα αυτοκίνητα δρόμου. Επίσης, με την τεχνολογία προθάλαμου καύσης (που πλέον θεωρείται δεδομένη), το τούρμπο μπορεί να έχει σημαντικό όφελος στον περιορισμό της κατανάλωσης.
Ορισμένοι προτείνουν λύση twin-turbo αντί για single-turbo, καθώς προσφέρει πιο γραμμική απόδοση. Όμως αυτό προσθέτει βάρος και πολυπλοκότητα. Στο στρατόπεδο των τούρμπο, πάντως, βρίσκεται η Mercedes, η Audi, η Ferrari και η Cadillac, που διαθέτουν ήδη V8 twin-turbo κινητήρες παραγωγής – άρα και σχετική τεχνογνωσία.
Αντίθετα, οι ατμοσφαιρικοί V8, V10 ή ακόμη και V12 κινούνται σε πιο ρομαντική τροχιά. Ένας V10 θεωρείται ιδανική ισορροπία ανάμεσα σε ήχο, μέγεθος και απόδοση. Ο V12, παρά τον αξεπέραστο ήχο, θεωρείται απίθανος λόγω βάρους και διαστάσεων. Οι τελευταίοι V12 της Formula 1 είχαν μήκος 660 χιλιοστά -σημαντικά μεγαλύτεροι από V10 ή V8- και παρότι μπορούσαν να φτάσουν κάτω από τα 140 κιλά, είναι δύσκολο να συνδυαστούν με τα νέα υβριδικά συστήματα χωρίς συμβιβασμούς.
Ακόμη κι ένας σύγχρονος V8 θα μπορούσε να είναι πιο μεγάλος από τον προτεινόμενο των 2,4 λίτρων. Μηχανικοί που συμμετέχουν στις συζητήσεις θεωρούν πως ένα 3λιτρο σύνολο θα είχε καλύτερη ισορροπία, χωρίς ιδιαίτερο βάρος σε κατανάλωση, ειδικά αν το υβριδικό μέρος περιοριστεί όπως προβλέπεται.
Σε κάθε περίπτωση, το υβριδικό στοιχείο δεν μπορεί να εξαλειφθεί. Όχι μόνο για λόγους πολιτικούς ή οικολογικούς, αλλά γιατί αποτελεί και εργαλείο για τις προσπεράσεις. Το DRS δεν είναι πλέον αποδεκτό ως μέσο υπεροχής, ενώ οι καθαρά μηχανικές λύσεις, όπως αυξημένη πίεση υπερπλήρωσης ή στροφές κινητήρα, έχουν φτάσει στα όριά τους. Η χρήση «ηλεκτρικής υπερτροφοδότησης» μέσω boost παραμένει η πιο λογική και αποδοτική επιλογή.
Η ουσία είναι ότι η Formula 1 βρίσκεται μπροστά σε πέντε βασικές επιλογές για το μέλλον των κινητήρων της: V6 τούρμπο, V8 τούρμπο, V8 ατμοσφαιρικός, V10 ή V12. Όλοι οι παραπάνω συνδυάζονται με υβριδική υποστήριξη και χρήση συνθετικού καυσίμου.
Από αυτές τις επιλογές, ο V8 (είτε τούρμπο είτε ατμοσφαιρικός) παραμένει οικονομοτεχνικά η πιο ισορροπημένη λύση. Έχει τον ήχο, έχει το σωστό μέγεθος και κόστος, και μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς να αλλάξει πλήρως η αρχιτεκτονική των μονοθεσίων.
