Από την Aston Martin και τη Ferrari μέχρι την BMW και την Rolls-Royce, οι V12 κινητήρες εξακολουθούν να εκπροσωπούν την κορυφή της μηχανολογίας. Αυτοί είναι μερικοί από τους πιο σημαντικούς στην ιστορία.
Ο V12 δεν συμβιβάζεται, δεν ενδιαφέρεται για την οικονομία καυσίμου και σπάνια συναντάται πλέον σε σύγχρονα μοντέλα. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς για τη δύναμη, τη φινέτσα και το τεχνικό κύρος που συνδέεται με τα κορυφαία αυτοκίνητα.
Για δεκαετίες, κατασκευαστές όπως η Ferrari, η Lamborghini και η Mercedes εξελίσσουν διαφορετικές εκδοχές του V12 – άλλες περισσότερο ριζοσπαστικές, άλλες πιο ήπιες αλλά πάντα ιδιαίτερες. Η λίστα που ακολουθεί δεν ταξινομείται με βάση τις επιδόσεις ή τη δημοφιλία, αλλά με στόχο να αναδείξει 9 από τους καλύτερους V12 που άφησαν ιστορία, με μόνο έναν εκπρόσωπο ανά κατασκευάστρια.
Ξεκινώντας από τη Βρετανία, η Aston Martin επανέφερε το 2024 τον V12 Vanquish, με νέο 5,2 λίτρων biturbo, ισχύος 835 ίππων και 1.000 Nm ροπής. Ο κινητήρας AE31 εξελίχθηκε «in-house» και αποτελεί σημείο καμπής για την παραδοσιακή GT φιλοσοφία της εταιρείας, με έναν V12 που συνδυάζει ροπή, ήχο και χαρακτήρα.
Η BMW από τη μεριά της παρουσιάζει δύο σημαντικά παραδείγματα. Ο S70B56 του 850 CSI στις αρχές της δεκαετίας του ’90 απέδιδε 381 ίππους με χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων. Αποτέλεσε τη βάση για τον θρυλικό S70/2, ο οποίος εξόπλισε τη McLaren F1 και παραμένει μέχρι σήμερα ένας από τους πιο εμβληματικούς V12 όλων των εποχών.
Στη Ferrari, ο νέος «12Cilindri» αποτελεί έναν από τους τελευταίους ατμοσφαιρικούς V12 χωρίς ηλεκτρική υποβοήθηση. Με 6,5 λίτρα και 830 ίππους στις 9.250 σ.α.λ., ο κινητήρας αυτός παραμένει πιστός στην κληρονομιά του Enzo Ferrari, με F1 τεχνολογία και χειροποίητη κατασκευή.
Στην άλλη πλευρά της τεχνολογικής κλίμακας, ο Cosworth V12 του Gordon Murray T.50, με 4 λίτρα και «κόκκινο» στις 12.100 σ.α.λ., είναι ο ελαφρύτερος και πιο «αγωνιστικός» V12 της λίστας. Συνδυάζεται με χειροκίνητο κιβώτιο και σασί λιγότερο από 1.000 κιλά, αποδίδοντας 654 ίππους χωρίς υπερτροφοδότηση.
Η Mercedes, με τον M120 της W140 S600 στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έθεσε νέα πρότυπα στην κατηγορία των πολυτελών λιμουζινών. Με 6 λίτρα και 408 ίππους, αυτός ο κινητήρας εκπροσωπεί την γερμανική σχολή μηχανολογικής ακρίβειας και αξιοπιστίας, παραμένοντας μέχρι σήμερα παράδειγμα πολιτισμένης ισχύος.
Η Lamborghini συνέχισε τη V12 παράδοση με την Murciélago SV (LP670-4), ο οποίος διέθετε έναν ατμοσφαιρικό V12 6,5 λίτρων με 670 ίππους, τετρακίνηση και επιδόσεις επιπέδου hypercar: 0-100 χλμ./ώρα σε 3,2 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητα 342 χλμ./ώρα. Ο ήχος του παραμένει ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς στη σύγχρονη αυτοκίνηση.
Η Pagani με το Zonda R προσφέρει τον πιο καθαρό αγωνιστικό χαρακτήρα στην κατηγορία. Ο ειδικά εξελιγμένος V12 6,0 λίτρων από τη Mercedes-AMG αποδίδει 750 ίππους και ζυγίζει λιγότερο από 200 κιλά. Προέρχεται απευθείας από το πρωτότυπο CLK-GTR και προσφέρει εμπειρία σχεδόν αγωνιστικής Formula 1, ειδικά στην ηχητική απόδοση.
Ο πιο ήσυχος -αλλά καθόλου αδιάφορος- εκπρόσωπος είναι ο 6,75 λίτρων V12 της Rolls-Royce, που χρησιμοποιείται στην Phantom. Με 571 ίππους και απόλυτα πολιτισμένη λειτουργία, προσφέρει μια μοναδική αίσθηση οδήγησης χωρίς κραδασμούς, με ροπή διαθέσιμη από πολύ χαμηλές στροφές, όπως αρμόζει σε ένα αυτοκίνητο της συγκεκριμένης φιλοσοφίας.
Κάνοντας μια εξαίρεση ως προς τη διάταξη: Η Bentley έκλεισε το 2024 ένα σημαντικό κεφάλαιο με την παύση παραγωγής του διάσημου W12. Ο 6,0 λίτρων κινητήρας, με δομή που θυμίζει διπλό VR6, χάρισε στη Continental GT Supersports επιδόσεις 710 ίππων και 1.017 Nm ροπής, κερδίζοντας δικαίως μια θέση στο πάνθεον των μεγάλων κινητήρων.
Σε μια εποχή εξηλεκτρισμού, οι 12-κύλινδροι θυμίζουν την εποχή που η μηχανολογία δεν έμπαινε σε καλούπια. Και αν οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πλέον περάσει στην ιστορία, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι αναντικατάστατοι.
