Nissan Qashqai 1.6 dCi 4×2 [test drive]

Από τη μία είναι οι χώροι, η εμφάνιση, η άνεση και η τεχνολογία και από την άλλη ένας 1.600άρης diesel, 130 ίππων. Οι οπαδοί των crossover μπορούν να τρίβουν τα χέρια τους…

Αν πήρατε ήδη μία πρώτη γεύση από το νέο Qashqai, με τη δοκιμή της έκδοσης 1.2 DiG-T, ήρθε η ώρα να περάσουμε στο κυρίως πιάτο. Σε μία πιο «χορταστική» εκδοχή, ικανή να καλύψει και με το παραπάνω τις ανάγκες ενός μέσου χρήστη. Ο λόγος για το 1.6 dCi, που συνεχίζει μεν να παραμένει δικίνητο, προσφέρει όμως μία σαφώς πιο σβέλτη και ευχάριστη οδηγική εμπειρία. Και μάλιστα χωρίς αυτό να αντανακλά στην κατανάλωση.

Για την εξωτερική εμφάνιση δεν έχουμε να πούμε πολλά. Σαφώς πιο μοντέρνα και «ευρωπαϊκή» από αυτή της πρώτης γενιάς Qashqai, δείχνει να ταιριάζει με όλα τα γούστα και να αφήνει μία θετική επίγευση στο πέρασμά της. Αντίστοιχα συναισθήματα θα εισπράξει κανείς και από το εσωτερικό, όχι τόσο λόγω σχεδίασης, όσο λόγω εξοπλισμού, πρακτικότητας και εργονομίας. Στο κέντρο του ταμπλό δεσπόζει μία έγχρωμη οθόνη αφής, από την οποία έχει κανείς πρόσβαση στο ηχοσύστημα, το σύστημα πλοήγησης, τη σύνδεση του τηλεφώνου, μέσω Bluetooth, ακόμα σε online εφαρμογές όπως το facebook!

Και όλα αυτά με ένα πραγματικά απλό και κατανοητό interface, που δεν ταλαιπωρεί το χρήστη με το χειρισμό του, ούτε και απαιτεί ιδιαίτερο χρόνο εξοικείωσης. Χωρίς υπερβολή, πρόκειται για ένα από τα πιο εύχρηστα και ολοκληρωμένα συστήματα που υπάρχουν στην αγορά, ανεξαρτήτως κατηγορίας. Στα συν υπολογίζονται επίσης η κάμερα οπισθοπορείας, το σύστημα αποφυγής μετωπικής σύγκρουσης αλλά και τα χρησιμοποιούμενα υλικά, που -χωρίς να ξεχωρίζουν- είναι σαφώς καλύτερα από αυτά του προηγούμενου μοντέλου.

photos: nmarinopoulos

Κατά τα άλλα, ο οδηγός δεν θα δυσκολευτεί να βρει την κατάλληλη θέση οδήγησης, ενώ στο εσωτερικό του θα χωρέσουν τέσσερις ακόμα επιβάτες, με σχετική άνεση. Διάσπαρτες υπάρχουν αρκετές θέσεις για μικροαντικείμενα, με αυτή μάλιστα ανάμεσα στα μπροστινά καθίσματα να έχει τόσο βάθος που χωράει όρθιο ακόμα και μπουκάλι νερού. Ο χώρος αποσκευών, με τη σειρά του, είναι αρκετά μεγάλος και πλήρως αξιοποιήσιμος, ενώ στο δάπεδό του κρύβει ένα ακόμα, δεύτερο επίπεδο.

Περνώντας στο προκείμενο, στον κινητήρα, οι 130 ίπποι του 1,6 diesel και, κυρίως, τα 320 Nm ροπής, προσφέρουν όλα όσα θα ήθελε κανείς από ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Δυνατό τράβηγμα από χαμηλά, χωρίς lag, γραμμική λειτουργία και πολύ χαμηλά επίπεδα θορύβου και κραδασμών. Μετά, δε, από 1.300 χιλιόμετρα, σε κάθε είδους διαδρομή, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι δεν “πίνει” κιόλας. Το σχετικά μακρύ εξάρι κιβώτιο εξασφαλίζει εύκολα κατανάλωση κάτω από 5 λίτρα/ 100 χλμ. στον ανοικτό δρόμο, ενώ μία τυπική μέση κατανάλωση κυμαίνεται στα 6,5 λίτρα.

Στο δρόμο τώρα, είναι σαφής ο προσανατολισμός του αυτοκινήτου προς την άνεση. Σε αυτό βοηθάνε και οι μεγαλύτερες διαδρομές των αναρτήσεων, λόγω κατηγορίας, χωρίς όμως να κάνουν το αυτοκίνητο αδιάφορο και ανακριβές. Κλίσεις υπάρχουν στις στροφές, δεν προκαλούν όμως ανησυχία στον οδηγό, αφού η γενικότερη οδική συμπεριφορά είναι ουδέτερη και ιδιαίτερα προοδευτική. Φυσικά, αν το παρακάνει κανείς υπάρχει πάντα και το ESP που θα φροντίσει να τον μαζέψει, έστω και λίγο “άγαρμπα”.

Η συγκεκριμένη έκδοση είναι δικίνητη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν τα καταφέρνει -σε ένα βαθμό- και εκτός δρόμου. Η κίνηση σε κακοτράχαλο ορεινό χωματόδρομο (από αυτούς που δεν πλησιάζουν καν απλά επιβατικά) είναι σχετικά εύκολη. Φέρνοντάς το όμως σε τέτοιου είδους όρια παρατηρήσαμε την ύπαρξη διαφόρων τριγμών, που γενικά μας προβλημάτισαν.

Παρόλα αυτά, θεωρώντας ότι με το συγκεκριμένο όχημα σπάνια θα πατήσει κανείς σε μέρη τόσο μακριά από τον πολιτισμό, αυτό που μένει τελικά είναι η εικόνα ενός καλού και ολοκληρωμένου αυτοκινήτου που θα προσφέρει όλα όσα μπορεί να ζητήσει κανείς. Και μάλιστα σε τιμή λογική για το συγκεκριμένο πακέτο…