Θεωρείται η ύλη η οποία παράγει θερμική ή χημική ενέργεια που στην πορεία μετατρέπεται σε κινητική. Τα μέσα μεταφοράς εφοδιάζονται με δύο κυρίως τύπους υγρών καυσίμων, την βενζίνη και το πετρέλαιο, τα οποία προέρχονται από την απόσταξη του αργού πετρελαίου, αποτελούνται από μίγμα υδρογονανθράκων και κατηγοριοποιούνται από την δομή των μορίων τους.
Η βενζίνη αποτελείται από παραφίνες και ολεφίνες και αναφλέγεται αρκετά πιο εύκολα σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης με κρωστική καύση, δηλαδή με την βοήθεια ενός μπουζί που παράγει σπινθήρα. Στους diesel κινητήρες, οι υδρογονάνθρακες αναφλέγονται ακόμη πιο εύκολα λόγω της υψηλής σχέσης συμπίεσης που είναι σχεδόν διπλάσια των βενζινοκινητήρων. Συγκεκριμένα, στους πετρελαιοκινητήρες το καύσιμο αυταναφλέγεται και για αυτό το λόγο δεν υπάρχουν μπουζί, άρα ούτε σύστημα ανάφλεξης.
Τα σύγχρονα αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας εξοπλίζονται με καταλύτη και καταναλώνουν αμόλυβδη βενζίνη. Αν κατά λάθος χρησιμοποιηθεί βενζίνη με μόλυβδο τότε οι ενώσεις του τελευταίου θα επηρεάσουν τα στοιχεία του καταλύτη. Μικρό το κακό αν αυτό γίνει μία φορά. Αν όμως συνεχιστεί η χρήση αμόλυβδης τότε ο καταλύτης θα αχρηστευθεί και δεν θα μπορεί να συγκρατήσει τις βλαβερές, για το περιβάλλον, ουσίες.
Η μολυβδούχα βενζίνη περιείχε 0,15 γρμ/λίτρο μόλυβδο αλλά αυτός ο τύπος αποτελεί παρελθόν καθώς έχει αντικατασταθεί πλέον από την τύπου LRP η οποία περιέχει κάλλιο. Στην αμόλυβδη βενζίνη ο μόλυβδος περιορίζεται στα 0,013γρμ/λίτρο (13 χιλιοστά του γραμμαρίου) με αποτέλεσμα να μειώνεται σημαντικά ο αριθμός του οκτανίου στο καύσιμο. Να σημειωθεί πως η βενζίνη που βγαίνει από τα διυλιστήρια έχει περίπου 70 οκτάνια τα οποία οι χημικοί μηχανικοί τα ανεβάζουν όσο θέλουν κάνοντας χρήση διάφορων πρόσθετων με αναλογία συνήθως ενός λίτρου στα 1.000 καυσίμου. Για αυτό το λόγο στα διυλιστήρια η πρώτη μορφή αμόλυβδης βενζίνης ανακατεύεται με άλλους ανθεκτικότερους τύπους που προέρχονται από διαφορετική κατεργασία (αναμόρφωση, πολυμερισμός και αλκυλίωση).
Ωστόσο, ο προβλεπόμενος αριθμός οκτανίων επιτυγχάνεται τελικώς με την προσθήκη αντικροτικών μέσων. Τα αντικροτικά με στοιχεία μετάλλου, όπως ο μόλυβδος, δεν χρησιμοποιούνται πλέον αφού δημιουργούν δηλητηριώδη κατάλοιπα. Αυτά που δεν έχουν μέταλλα περιέχουν αρωματικές ενώσεις, όπως το βενζόλιο, το ξυλόλιο κ.α. σε συγκεκριμένες όμως ποσότητες. Για παράδειγμα, το βενζόλιο είναι καρκινογόνο (σε μεγάλες ποσότητες) για αυτό στην απλή βενζίνη υπάρχει σε αναλόγία 2% ενώ στην σούπερ σε 1%.
Διάφοροι οδηγοί που αναζητούν το καλύτερο για τον κινητήρα του αυτοκινήτου τους χωρίς να τους απασχολεί το επιπλέον κόστος (έως και 30 λεπτά ανά λίτρο) χρησιμοποιούν βενζίνες με μεγαλύτερο βαθμό οκτανίων που μπορεί να ξεπεράσει τα 100. Οι σούπερ αμόλυβδες έχουν κατά γενική ομολογία αρκετά πλεονεκτήματα καθώς προσφέρουν καλύτερες επιδόσεις, καθαρίζουν τον κινητήρα και σε αρκετές περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί μειωμένη κατανάλωση καυσίμου. Ωστόσο, η διαφορά της τιμής από την απλή αμόλυβδη θεωρείται αρκετά μεγάλη για καθημερινή χρήση.
