Renault Clio 0.9 Tce 90 vs Renault Megane 1.2 TCe 130 [test drive]

Όχι τόσο ως συγκριτικό, όσο ως κοινή παρουσίαση. Τα δύο πιο δημοφιλή μοντέλα της Renault σηκώνουν το ανάστημά τους σε μία ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση…

Πως μπορεί να ταιριάξει ένα supermini με ένα μοντέλο της μικρομεσαίας κατηγορίας; Εάν ανήκουν στον ίδιο κατασκευαστή, έχουν αρκετά στοιχεία του DNA τους κοινά, ενώ μοιράζονται –σε ένα βαθμό- και τον ίδιο κινητήρα, τότε ναι, μπορούν να σταθούν ενώπιος ενωπίω. Από τη μία έχουμε το Clio, ένα μοντέλο που μετράει μεν τα χρονάκια του, χάρη όμως σε ένα facelift και, πρωτίστως, στην προσεγμένη εξαρχής κατασκευή του, κατορθώνει να διατηρείται υψηλά στην κλίμακα του ανταγωνισμού της κατηγορίας του. Από την άλλη, το Megane, σαφώς πιο φρέσκο, πιο τεχνολογικά προηγμένο και ισχυρότερο, αποτελεί και αυτό μία πρώτης τάξεως επιλογή για όσους αναζητούν τον επιπλέον όγκο.

Ξεκινώντας από το Clio, έχει μεν ένα παρουσιαστικό πιο «φορεμένο» από αυτό του Megane, κανείς όμως δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει passe. Αντίστοιχα και το εσωτερικό του βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος. Αρκετά από τα πλαστικά είναι σκληρά, δεν δείχνουν όμως φτηνά. Μερικοί ακόμα πόντοι κερδίζονται από την εργονομία, την πολύ καλή θέση οδήγησης και τη μεγάλη οθόνη αφής, 7 ιντσών, που μάλιστα διατίθεται σε όλες τις εκδόσεις εξοπλισμού. Αναφορικά με τις μεταφορικές του δυνατότητες, οι διαθέσιμοι χώροι για τους πίσω επιβάτες δεν είναι οι καλύτεροι δυνατοί, αποζημιώνει όμως εν μέρει με ένα ευρύχωρο πορτ μπαγκαζ, των 300 λίτρων.

Περνώντας στα του κινητήρα, το τρικύλινδρο σύνολο των 0,9 λίτρων παραμένει ως έχει από άποψης ισχύος, αναβαθμισμένο όμως στα σημεία ώστε να καλύπτει τις νεότερες προδιαγραφές ρύπων euro 6b. Οι 90 ίπποι του δεν θα ενθουσιάσουν τον απαιτητικό, δείχνουν όμως ικανοί να καλύψουν τις ανάγκες της καθημερινότητας. Υπάρχει λίγος θόρυβος και γρέζι στη λειτουργία του, πράγματα όμως που σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν σε σημείο να γίνουν ενοχλητικά. Για όσους μάλιστα επιθυμούν επιπλέον οικονομία, το κουμπί eco φροντίζει να κόψει κάτι από τη ζωντάνια, κερδίζοντας όμως σε κατανάλωση, που είναι από τις καλύτερες που μπορεί να πετύχει κανείς σε βενζινοκίνητο όχημα, ανεξαρτήτως κατηγορίας.

photos: nmarinopoulos

Στο δρόμο, όπως είπαμε, το μικρό Clio έχει ικανοποιητικές επιταχύνσεις στις χαμηλές ταχύτητες και έτσι παρουσιάζει ένα ευχάριστο πρόσωπο στην πόλη. Το τελευταίο, σε συνεργασία με το άκαμπτο πλαίσιο και τις καλοσχεδιασμένες αναρτήσεις, που εξασφαλίζουν την απαιτούμενη σταθερότητα και μία δεμένη αίσθηση. Οι κλίσεις στις στροφές κυμαίνονται σε λογικά επίπεδα, ενώ η οδική συμπεριφορά είναι ουδέτερη. Συμπαθητικό, χωρίς να ξεχωρίζει, είναι και το σύστημα διεύθυνσης με τα φρένα. Όσο για την ποιότητα κύλισης, με δεδομένο ότι απορροφούνται αξιοπρεπώς οι περισσότερες ανωμαλίες του οδοστρώματος, θα λέγαμε ότι βρίσκεται σε ένα καλό επίπεδο, χωρίς ωστόσο να μπορεί να κοιτάξει στα μάτια νεότερες υλοποιήσεις του ανταγωνισμού.

Από την άλλη, έχουμε το Megane, ένα μοντέλο πρακτικά καινούριο και σίγουρα πιο κοντά στην αιχμή της τεχνολογίας. Αυτό δεν ξεχωρίζει μόνο από την όψη (είναι γεγονός ότι πολλές γενιές Megane προκαλούσαν με το σχεδιασμό τους) αλλά και με τα επί μέρους χαρακτηριστικά του. Πάρτε για παράδειγμα τη νέα, μεγάλη οθόνη αφής 8,7 ιντσών που δεσπόζει στην κεντρική κονσόλα. Σύμφωνα με τα τελευταία πρότυπα της μόδας, υιοθετεί ένα σχήμα tablet, ενώ προσφέρει λειτουργίες που η συντριπτική πλειοψηφία του ανταγωνισμού δεν μπορεί να φανταστεί. Με αντίτιμο όμως μία δυσκολία στη χρήση, ακόμα και αφού περάσει το πρώτο διάστημα εξοικείωσης…

Η ποιότητα κατασκευής του εσωτερικού του είναι σαφώς καλύτερη, οι διαθέσιμοι χώροι ικανοί να φιλοξενήσουν 4 ή και 5 ενήλικες χωρίς ιδιαίτερους περιορισμούς, ενώ το διαμέρισμα των αποσκευών φτάνει τα 434 λίτρα. Ακολουθώντας μία premium λογική, τα πάντα δείχνουν προσεγμένα και ποιοτικά. Το επίπεδο εξοπλισμού, είτε μιλάμε για λειτουργίες ανέσεων, είτε για συστήματα ασφαλείας, είναι από τα καλύτερα διαθέσιμα. Παράλληλα, υπάρχει και το Multi Sense που επιτρέπει στον οδηγό να επιλέξει το mode που επιθυμεί τη δεδομένη χρονική στιγμή, μεταξύ των Eco, Normal και Sport. Αξίζει, δε, να σημειωθεί ότι οι διαφορές εδώ είναι κάτι παραπάνω από αισθητές, σε σχέση με άλλες προτάσεις που διαθέτουν μεν modes οδήγησης αλλά αυτά δεν κάνουν τόσο μεγάλη διαφορά.

Ένα από τα αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα του εν λόγω αυτοκινήτου είναι ο 1.2 TCe που κρύβει στα σπλάχνα του. Ο συγκεκριμένος κινητήρας έχει την ίδια βάση με τον 0.9 του Clio, διαθέτει όμως μεγαλύτερο κυβισμό και έναν επιπλέον κύλινδρο. Έχει ροπή από χαμηλά, όταν όμως περάσει τις 1.900 σ.α.λ. δείχνει τον πραγματικό του εαυτό. Γραμμικός, πρόθυμος να τραβήξει χωρίς κενά μέχρι τον κόφτη και παράλληλα πολιτισμένος στη λειτουργία του, είναι σίγουρα ένας από τους καλύτερους κινητήρες χαμηλών κυβικών που εξοπλίζουν μικρομεσαία μοντέλα. Και η αξία του δεν περιορίζεται στον ίδιο αλλά, πρωτίστως στο συνδυασμό αυτού με το νέο, άκαμπτο πλαίσιο της Renault.

To Megane δεν διεκδικεί τον τίτλο του πιο ευχάριστου οδηγικά μικρομεσαίου, ούτε διακρίνεται για το κοφτερό του τιμόνι. Είναι όμως από τα πιο άνετα και με καλή ποιότητα κύλισης αυτοκίνητα που μπορεί να βρει κανείς στη συγκεκριμένη κατηγορία. Με καλές επιδόσεις, ουδέτερη οδική συμπεριφορά και ένα business χαρακτήρα που θα καλύψει τις απαιτήσεις του κοινού του.

Εν κατακλείδι, αναφερόμενοι στα δύο γαλλικά μοντέλα, θα πούμε πως και τα δύο στέκονται αξιοπρεπώς στο ύψος των περιστάσεων. Το Clio, αν και οικονομικό, έχει σαφώς πιο δύσκολο δρόμο, με δεδομένη την πρόσφατη έλευση σημαντικών νέων προτάσεων του ανταγωνισμού. Ωστόσο, εξακολουθεί να δείχνει φρέσκο και έχοντας πάντα ως πλεονέκτημα τα δυναμικά του χαρακτηριστικά. Το Megane, από την άλλη, παίζει καλύτερη μπάλα στη δική του κατηγορία, κοιτώντας στα μάτια σχεδόν οτιδήποτε σταθεί απέναντί του. Τόσο από πλευράς ντιζάιν, όσο και σε θέμα οδηγικής συμπεριφοράς.

Περισσότερες δοκιμές μοντέλων RENAULT