NEAΔΙΑΦΟΡΑΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ

Μαρόκο: Πέντε ημέρες στην όαση της Αφρικής [on the road]

Ένα ταξίδι στο ροδό-κεραμιδένιο σε χρώμα Μαρόκο είναι ότι πρέπει για όσους αναζητούν το κάτι διαφορετικό. Κάτι ήξερε και ο Yves Saint Laurent.

Το ταξίδι στο Μαρόκο προϋποθέτει κάποιες προετοιμασίες. Μία από αυτές είναι να αφήσεις στην άκρη την ευρωπαϊκή σου κουλτούρα και να αφεθείς σε ότι έχει να προσφέρει αυτή η μοναδική στα πάντα της χώρα. Δεν θα μπω σε τουριστικές λεπτομέρειες (αυτά μπορείτε να τα βρείτε στα σχετικά sites), αλλά θα περιγράψω την πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία που είχαμε σε αυτές τις πέντε μέρες ελπίζοντας να μεταφέρω κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για όσους το πάρουν απόφαση.

Υπάρχουν διάφορες πτήσεις για να ταξιδέψει κανείς στο Μαρόκο. Εμείς επιλέξαμε από το καλοκαίρι την προσφορά της Aegean (πότε επιτέλους θα καταργήσουν τις «προνομιακές» και καλά θέσεις;) ενώ υπάρχουν πτήσεις και με Ryan Air. Για την πτήση υπολογίστε πάνω κάτω ένα τετράωρο.

Το Μαρακές και γενικότερα το Μαρόκο συνδυάζει το στοιχείο του αραβικού κόσμου με την αυθεντική βερβερική κουλτούρα πασπαλισμένη με ανδαλουσιανή αύρα. Το ισλαμικό είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Αγγλικά μιλούν πολύ λίγοι, θα νιώσετε τυχεροί αν ξέρετε Γαλλικά. Τους Έλληνες (Yunnan, από την χώρα του Ίωνα;) για κάποιο λόγο μας έχουν ψηλά και χαμογελούν και επειδή όλοι εκεί είναι τρελαμένοι με το ποδόσφαιρο ακούς να πέφτουν βροχή τα Σαμαράς, Ολυμπιακός, Ελ Αραμπί κ.α.

H εποχή που πήγαμε ήταν Δεκέμβριος και απαραίτητο είναι ένα μπουφανάκι ή ένα φλιζ. Την ημέρα μπορείς να κυκλοφορείς ακόμη και με το κοντομάνικο, για όσο υπάρχει ήλιος. Να πίνετε μόνο εμφιαλωμένο νερό, καλού-κακού πήραμε και κάποια «αντί-τσιρλί» χαπάκια. Όσον αφορά στην επικοινωνία υπάρχει Wi-Fi σε διάφορα σημεία. Μία πολύ καλή λύση είναι να αγοράσεις κατευθείαν μια Sim από το αεροδρόμιο, όπως κάναμε έχοντας 10 GΒ δεδομένα και 300 λεπτά για διεθνή με μόλις 20 ευρώ. Συνάλλαγμα μπορείτε να κάνετε εκεί ή με λίγο καλύτερη ισοτιμία στην πόλη, υπολογίστε 1 ευρώ για 10,35-10,55 ντιράμ. Παίρνουν και μετρητά ευρώ αλλά με την εύκολη ισοτιμία του 1 προς 10.

Στους δρόμους θα δεις κυρίως οχήματα με μέσο όρο 20-30 ετών. Τα “μοτοσακάδικα” δουλεύουν μέρα-νύχτα. Χρυσές δουλειές κάνει η Dacia-Renault στο Μαρόκο, ενώ εντύπωση προκαλεί τα πόσο πολλά Yamaha κυκλοφορούν.

Ημέρα 1η, Σάββατο

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο Μενάρα υπάρχει ο απαραίτητος έλεγχος διαβατηρίων από τον οποίο ξεμπερδέψαμε σχετικά εύκολα. Βίζα ή κάτι άλλο δεν χρειάζεται. Αυτοκίνητο μπορείς να νοικιάσεις ακριβώς έξω στον ανοιχτό χώρο και με την επίδειξη του διπλώματος σε μέγεθος πιστωτικής κάρτας. Δεν γνωρίζω αν μπορείς να νοικιάσεις με το παλιό χάρτινο, αλλά όλα γίνονται στο Μαρόκο. Τέσσερα άτομα και με τις αποσκευές προτιμήσαμε να αναβαθμιστούμε από το μικρό Fiat σε ένα Dacia Duster. Όπως αποδείχτηκε ήταν το κατάλληλο όχημα. Σχετικά με το κόστος υπολογίστε περίπου 50 ευρώ την ημέρα και για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο βάλαμε και το πακέτο της πλήρους ασφάλισης με ένα 80άρι.

*Αν νοικιάσετε αυτοκίνητο, προσοχή! Να το βγάλετε φωτογραφίες απέξω και μέσα διότι στην επιστροφή μπορεί να σας χρεώσουν διάφορα! Εμείς το κάναμε και παρά ταύτα η Thrifty της Hertz βρήκε κάτι να μας χρεώσει: 25 ευρώ για πλύσιμο (μάλιστα, αφού είχαμε φύγει από το σημείο παράδοσης ώστε να μην έχουμε τη δυνατότητα επιτόπιας διαμαρτυρίας)! Ούτε βιολογικός να ήταν!

Αρχικά στο Μαρόκο μπορεί να νιώσεις μία ανασφάλεια αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Αυτό που έχουν στο νου τους οι ντόπιοι είναι πως θα βγάλουν ότι μπορούν. Το καλύτερο είναι να τους αγνοείτε για οτιδήποτε καθώς θα σας ζητήσουν χρήματα για το οτιδήποτε. Μάλιστα μπορεί να την πατήσετε ακόμη και ξεκινώντας από το αεροδρόμιο. Έκπληκτος διαπίστωσα πως το Google Maps δεν έκανε πλοήγηση και αμέσως μας την έπεσε ένας καλοθελητής. Το λάθος μου ήταν που του είπα που πάμε. Αυτό ήταν. Από εκεί έγινε κολλιτσίδας και ξεκόλλησε μόλις του δώσαμε ένα «δεκάευρο». Πάθημα που μας έβαλε μονομιάς στο κλίμα. Κάτι σημαντικό: οτιδήποτε κάνετε (ταξί, οδηγό κ.α.), συμφωνείστε την τιμή από την αρχή και μην δεχτείτε παζάρια στο τέλος…

Τα ριάντ είναι μια καλή επιλογή αν δεν θέλετε να μείνετε σε ξενοδοχείο. Πρόκειται για ανακαινισμένα παλατάκια τα οποία βρίσκονται μέσα στις παλιές συνοικίες, γνωστές ως μεδίνες. Σε ένα τέτοιο μέναμε και σε απόσταση αναπνοής από τα στενά που τα ονομάζουν σούκ και την πλατεία των μπαχαρικών. Φανταστείτε κάτι σαν το Μοναστηράκι, αλλά σε υπέρ-πολλαπλάσια έκταση, με δαιδαλώδη στενά που δημιουργούν ένα λαβύρινθο με κέντρο την Jemaa El Fna. Στα στενά το Google Maps κάνει εντοπισμό, στον δρόμο κατέβασα κάποιο από τα offline. Μπορείς να αγοράσεις πολλά και διάφορα, όρεξη να έχεις για σκληρά παζάρια και μην μασάτε πουθενά. Από εκεί και πέρα απλά συνηθίσαμε να αγνοούμε τους ενοχλητικούς και φορτικούς, οι οποίοι παίρνουν το μήνυμα και εγκαταλείπουν. Μία ανασφάλεια την έχεις αλλά επικίνδυνα τα πράγματα δεν είναι.

photos: nmarinopoulos

Ημέρα 2η, Κυριακή

Επειδή επιλέξαμε να ταξιδέψουμε Δεκέμβριο και να αποφύγουμε την ζέστη θα πρέπει να γνωρίζετε πως ο καιρός είναι ευμετάβλητος στο Μαρόκο. Τσεκάροντας συνεχώς το δελτίο καιρό είδαμε πως ακολουθούσε βροχή τις επόμενες μέρες. Έτσι, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το πρωί με πέρασμα από την επιβλητική οροσειρά του Άτλαντα και τελικό προορισμό το Ait Ben Haddou (μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO) που παλιότερα αποτελούσε παρατηρητήριο και «φάρο» για τα καραβάνια που περνούσαν από την Σαχάρα. O δρόμος είναι γενικά βατός, υπάρχουν έργα και χωματόδρομοι σε κάποια σημεία, υπολογίστε περίπου 4 ώρες. Ευτυχώς, οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδανικές δίχως αέρηδες ακόμη και στο υψόμετρο των +2.200 μέτρων και όλα πήγαν ομαλά. Ευτυχώς που πράξαμε σοφά διότι την επόμενη μέρα που έβρεχε όλα πάγωσαν και την Τρίτη το πρωί μια παρέα φίλων είχε κολλήσει από το χιόνι τραβώντας μεγάλη ταλαιπωρία.

Το βουνό καραφλό σε αρκετά σημεία και με μία άγρια ομορφιά που έσπαγαν τα χωριά των Βερβερίνων. Κατεβαίνοντας από την άλλη πλευρά την αρχιτεκτονική διαμορφώνουν και οι κάσμπες, παλιά αρχοντικά. Κόψαμε από την έρημο για να πάμε στο Ait Ben Haddou. Εκεί όπου έχουν γυριστεί πάρα πολλές ταινίες, από τον «Λόρενς της Αραβίας» και τα «Σόδομα και Γόμορα» έως το «Μονομάχο» και το «Game of Thrones». Δώσαμε ένα μικρό χαρτζιλίκι σε έναν τοπικό «οδηγό» για να μας κάνει μια βόλτα. Αποδείχθηκε τοπικός κουμανταδόρος και μας είπε πως στα γυρίσματα του Game of Thornes είχε φιλοξενήσει την Καλίσι στο εστιατόριο του. Είχε μεγαλώσει από μικρό παιδί εκεί και συμμετείχε ως κομπάρσος σε πολλές άλλες ταινίες.

Για να προλάβουμε το σκοτάδι δεν πήγαμε στην Ουαρζαζάτ. Στον δρόμο για την επιστροφή και σε ένα ανηφορικό σημείο με όριο τα 60 χλμ./ώρα πέσαμε πάνω σε ένα ραντάρ που μας φωτογράφισε με 73 χλμ./ώρα και μας στόλισε με μια κλήση ευτυχώς 150 ντιράμ (15 ευρώ). Φτάνοντας κουρασμένοι το μόνο που κάναμε ήταν να βρούμε ένα εστιατόριο να φάμε και να επιστρέψουμε στο ριάντ και για μια νυχτερινή βόλτα στην Μεδίνα που φτιάχτηκε κάπου το 1.070 από τη δυναστεία των Αλμοραβιδών.

photos: nmarinopoulos

Ημέρα 3η, Δευτέρα

Κουρασμένοι την αφιερώσαμε την ημέρα αυτή κυρίως έξω από τα τείχη και στα αξιοθέατα του Μαρακές. Η σύγχρονη πόλη ονομάζεται Gueliz και έχει ευρωπαϊκό αέρα με σύγχρονα καταστήματα και εστιατόρια. Ένα χαρακτηριστικό είναι οι μεγάλοι, καθαροί και φαρδιοί δρόμοι χάρη στο επίπεδο ανάγλυφο. Κάτι που πρέπει να επισημάνω είναι πως η οδήγηση στο Μαρακές απαιτεί προσοχή επειδή τα μηχανάκια (αλλά και τα αυτοκίνητα και οι πεζοί) πετάγονται σαν μύγες. Ειδικά το βράδυ πολλά από αυτά δεν έχουν φώτα ενώ έξω από την πόλη υπάρχουν και πολλοί μαυροφορεμένοι, ίσα που φαίνονται στο σκοτάδι. 

Επισκεφτήκαμε το τζαμί Koutoubia με το ψηλό μιναρέ των 77 μέτρων που στέκει από το 12ο αιώνα και το Palais de la Bahia. Αξίζει να δείτε το πάρκο Jardin Majorelle με το μουσείο που είναι αφιερωμένο στον Yves Saint Laurent. Στο La Mamounia δεν καταφέραμε να πιούμε ένα ποτό (αλκοόλ δεν παίζει γενικότερα), ενώ μπορείτε να δείτε διάφορα άλλα αξιοθέατα, χρόνος να υπάρχει. Σταθήκαμε κάπου σε μια περιοχή που συνδύαζε Βαρβάκειο με λαϊκή αγορά για ένα νόστιμο «βρώμικο».

Στην Jemma El Fna φάγαμε σε ένα γαλλικό εστιατόριο (γενικότερα προτιμήσαμε ευρωπαϊκού τύπου εστιατόρια με μαροκινή κουζίνα). Παλιά σε αυτή την τεράστια πλατεία έκαναν και εκτελέσεις. Σήμερα είναι ένα τεράστιο πανηγύρι γεμάτο με πάγκους και ψησταριές, όλους και όλα μαζί να τσικνίζονται με τους χιλιάδες επισκέπτες να σουλατσάρουν ανάμεσα στους χορευτές, μουσικούς, πλανόδιους, γητευτές φιδιών, μαϊμούδες, παραμυθάδες και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Προσοχή στα πορτοφόλια κα στα κινητά, δεν τόλμησα να βγάλω καν την DSLR μου.

photos: nmarinopoulos

Ημέρα 4η, Τρίτη

Αφού είχαμε πάρει μια γεύση από τον Άτλαντα και τη νότια περιοχή του Μαρακές, είπαμε να τραβήξουμε βόρεια προς Ατλαντικό και την Εσσαουίρα. Ένα «ψαροχώρι» με περίπου 80 χιλιάδες κατοίκους που έχει άμεσα πάρε-δώσε με την ιβηρική χερσόνησο και με εμφανώς πιο έντονη την ευρωπαϊκή επιρροή. Χαρακτηριστική ήταν η παλιά πόλη με το πολύ πιο καθαρό περιβάλλον και τους ανθρώπους να είναι πολύ πιο χαλαροί και να μην το παζαρεύουν και τόσο. Το οχυρωμένο κέντρο της Εσσαουίρα, η Μεντίνα, έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 2001.

Στην αχανή παραλία μπορείς να κάνεις βόλτα με καμήλα, άλογο ή με «γουρούνα» και φυσικά μπορείς να τραβήξεις ενδιαφέρουσες φωτογραφίες σε ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία των surfers. Πολύ ενδιαφέρον είναι και το λιμάνι με την La Scala να αγναντεύει τον Ατλαντικό. Η διαδρομή από το Μαρακές διαρκεί περίπου τρεισήμισι ώρες, είναι επίπεδη με φαρδύ δρόμο και απαιτείται μεγάλη προσοχή στα όρια ταχύτητας και στα φωτό-ραντάρ.

photos: nmarinopoulos

Ημέρα 5η, Τετάρτη

Την ημέρα της επιστροφής είχαμε μερικές ώρες το πρωί να περάσουμε στην Μεδίνα για τα τελευταία ψώνια. Από νωρίς είχαμε αγοράσει το λάδι αργκάν που χρησιμοποιείται ως καλλυντικό κατά της γήρανσης. Ήταν πολύ πρωί και μας έκανε τρομερή εντύπωση πως όλα ήταν πιο καθαρά και πως κανείς δεν είχε πολύ όρεξη για παζάρια. Ένας Μαροκινός μας είπε πως εγκληματικότητα δεν υπάρχει τόσο από την αστυνόμευση που επιβάλει ο βασιλιάς Μοχάμετ ΣΤ΄του Μαρόκο όσο και επειδή δεν συμφέρει τον τουρισμό. Φυσικά η πλειονότητα των ανθρώπων είναι φτωχοί αλλά σίγουρα υπάρχουν και αρκετοί που ζουν πλουσιοπάροχα (πρακτικά δεν υπάρχει μεσαία τάξη). Ένας καλός μισθός στο Μαρόκο θεωρείται το χιλιάρικο, μας είπε το παιδί στο ριάντ, λες και εδώ τα πράγματα είναι καλύτερα. Και με ένα χιλιάρικο εκεί είσαι πραγματικός πασάς, για όποιον καταφέρνει να ανήκει σε αυτή την εκεί κοινωνική τάξη.

Αυτή η πενταήμερη ήταν αρκετή για να μας βάλει στην πρίζα για μία επόμενη φορά στο Μαρόκο, η οποία θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε και ένα τριήμερο στην έρημο.

Nίκος Ι. Mαρινόπουλος

Πρόκειται για τον δημιουργό και συντονιστή του καρότου με τις περισσότερες τεχνολογικές βιταμίνες σε όλον τον κόσμο!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button
Close

Σας αρέσει το caroto;

Η διαφήμιση μας επιτρέπει να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε το caroto που διαβάζετε καθημερινά.

Μία μικρή υποστήριξη θα ήταν να απενεργοποιήσετε το πρόγραμμα αποκλεισμού διαφημίσεων AdBlock.

Το caroto team σας ευχαριστεί!