Ο Fernando Alonso τάσσεται υπέρ της επιστροφής των ανεφοδιασμών στη Formula 1, όμως τα στοιχεία από το παρελθόν δείχνουν πως κάτι τέτοιο δεν θα έκανε τους αγώνες πιο θεαματικούς.
Ο Fernando Alonso άνοιξε ξανά τη συζήτηση για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες πρακτικές που έχει γνωρίσει η Formula 1: την επιστροφή του ανεφοδιασμού καυσίμου στους αγώνες. Ο Ισπανός πιλότος της Aston Martin θεωρεί ότι το ελεύθερο στη στρατηγική του καυσίμου θα οδηγούσε σε πιο ενδιαφέροντες αγώνες. Ωστόσο, η ιστορική αναδρομή στη δεκαετία όπου οι ανεφοδιασμοί επιτρέπονταν αποκαλύπτει το αντίθετο.
Από το 2010, οι ανεφοδιασμοί έχουν καταργηθεί, και παρόλο που οι υποστηρικτές τους -κυρίως οδηγοί- επανέρχονται κατά καιρούς, τα νούμερα δείχνουν ξεκάθαρα γιατί η Formula 1 είναι καλύτερα χωρίς αυτούς. Από το 1999 έως το 2009, όταν ο ανεφοδιασμός ήταν μέρος της στρατηγικής, καταγράφονταν κατά μέσο όρο μόλις 19 προσπεράσεις ανά αγώνα.
Μετά την απαγόρευσή τους, το 2010, ο αριθμός ανέβηκε στις 32 προσπεράσεις ανά αγώνα, ενώ με την είσοδο του DRS και των ελαστικών της Pirelli το 2011, ο μέσος όρος εκτινάχθηκε στις 65 προσπεράσεις. Ακόμη και την τελευταία δεκαετία, όπου οι στρατηγικές έχουν γίνει πιο σύνθετες, ο μέσος όρος παραμένει σταθερά γύρω στις 39 προσπεράσεις.
Οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι. Όταν το αυτοκίνητο ξεκινάει με μικρότερη ποσότητα καυσίμου είναι πιο ελαφρύ και ευέλικτο, όμως αυτό δεν οδηγεί σε περισσότερα προσπεράσματα. Αντίθετα, οι οδηγοί προτιμούν να περιμένουν να μπει ο προπορευόμενος στα pits για να τον προσπεράσουν μέσω στρατηγικής, εκμεταλλευόμενοι το μειωμένο βάρος και όχι μέσα στην πίστα. Το αποτέλεσμα είναι περισσότερο «καθυστέρηση» και λιγότερη δράση.
Η ασφάλεια επίσης δεν είναι αμελητέα παράμετρος. Αν και οι εντυπωσιακές φωτιές από τα παλιά pit stops -όπως του Jos Verstappen στο Hockenheim το 1994 ή το λάθος με τον Felipe Massa στη Σιγκαπούρη το 2008- είναι σπάνιες, παραμένουν σημαντικός λόγος ανησυχίας. Επιπλέον, η επιστροφή του ανεφοδιασμού θα σήμαινε μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στις διαδικασίες, αυξημένο χρόνο στα pit stops, και κυρίως, αυξημένο κόστος για τις ομάδες λόγω του εξοπλισμού και της μεταφοράς του.
Ο Alonso, όπως και άλλοι πιλότοι, βλέπει τους ανεφοδιασμούς ως τρόπο για μεγαλύτερη ελευθερία στρατηγικής, και ίσως λίγο παραπάνω «διασκέδαση» στην οδήγηση. Ωστόσο, η Formula 1 δεν είναι μόνο για τους οδηγούς. Το ζητούμενο είναι το θέαμα στην πίστα – και εκεί, οι αριθμοί δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας: η επιστροφή του ανεφοδιασμού θα έβλαπτε το αγωνιστικό θέαμα αντί να το ενισχύσει.
Η ιδέα των ανεφοδιασμών ενδέχεται να ακούγεται ελκυστική σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά η πράξη έδειξε ότι οδηγεί σε λιγότερη δράση και περισσότερη αναμονή. Αν η Formula 1 θέλει να κερδίσει τις νεότερες γενιές, το ζητούμενο είναι πιο έντονη μάχη τροχό με τροχό – όχι πιο σύνθετες στρατηγικές που δεν μεταφράζονται σε δράση μέσα στην πίστα.
