Παρά την έλευση της πρώτης της αμιγώς ηλεκτρικής Ferrari, η φίρμα του Maranello διαμηνύει πως οι V6, V8 και V12 θα συνεχίσουν να έχουν μέλλον.
Η Ferrari μπορεί να βρίσκεται ενόψει μιας νέας εποχής με το πρώτο της αμιγώς ηλεκτρικό μοντέλο, την Elettrica, που αναμένεται να παρουσιαστεί στα τέλη του 2026, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως εγκαταλείπει τις ρίζες της. Αντίθετα, επιβεβαιώνει ότι οι θερμικοί κινητήρες θα συνεχίσουν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο για τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία.
Ο CEO της εταιρείας, Benedetto Vigna, ξεκαθαρίζει πως στόχος είναι η εξέλιξη των κινητήρων ώστε να ανταποκρίνονται στα νέα περιβαλλοντικά δεδομένα, διατηρώντας όμως τη δύναμη, την απόκριση και -ίσως πιο σημαντικό απ’ όλα για μια Ferrari- τον ήχο τους. Η μάρκα επενδύει τόσο στη βελτίωση της ειδικής ισχύος, όσο και στη συμβατότητα με συνθετικά ή εναλλακτικά καύσιμα, διατηρώντας ζωντανή την εμπειρία που προσφέρει ένας V12 ή ένας V8 κινητήρας.
Όπως δηλώνει ο Vigna, «ο κινητήρας εσωτερικής καύσης δεν θα εξαφανιστεί ποτέ από την πολυτελή αυτοκίνηση». Πρόκειται για δήλωση που λειτουργεί ως ξεκάθαρη τοποθέτηση απέναντι σε μια βιομηχανία που μεταβάλλεται ραγδαία, αλλά και ως καθησυχασμός για όσους βλέπουν με σκεπτικισμό την πλήρη ηλεκτροκίνηση.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ferrari, μέχρι το 2030 η γκάμα της θα αποτελείται κατά 60% από εξηλεκτρισμένα μοντέλα – το 40% υβριδικά και μόλις το 20% πλήρως ηλεκτρικά. Αυτό σημαίνει πως ακόμη και μέσα στην επόμενη πενταετία, η πλειονότητα των Ferrari που θα κυκλοφορούν θα συνεχίσει να κινείται με βενζίνη.
Παράλληλα, η εταιρεία σχεδιάζει μια νέα σχεδιαστική φιλοσοφία για τα εσωτερικά των μοντέλων της. Το ζητούμενο είναι ο καλύτερος συνδυασμός ανάμεσα στα φυσικά κουμπιά και τις ψηφιακές λειτουργίες, μια αλλαγή που έρχεται ως απάντηση στις επικρίσεις για τα πολύπλοκα touch χειριστήρια των σύγχρονων Ferrari.
Η Elettrica σίγουρα θα είναι ένα τεχνολογικό στοίχημα – όμως η Ferrari φροντίζει να τονίζει ότι, ακόμη κι αν ο κόσμος αλλάξει, η καρδιά της παραμένει πιστή στη βενζίνη. Κι αυτό, για τους ανθρώπους του Maranello, μοιάζει περισσότερο με δέσμευση παρά με επιλογή.
