Δείτε μερικά από τα πιο πετυχημένα μονοθέσια που έγραψαν ιστορία στο πρωτάθλημα της F1. Είτε γιατί τα οδηγούσαν ταλαντούχοι πιλότοι, είτε για τις καινοτομίες τους (κινητήρες, αεροδυναμική κ.α.), είτε γιατί ευνοήθηκαν από σημεία των καιρών (κανονισμοί κ.α.).
Alfa Romeo T158 (1950)
Τη σεζόν 1950 κέρδισε και τους έξι αγώνες στους οποίους έλαβε μέρος. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι είχε σχεδιαστεί το 1937, δεκατρία ολόκληρα χρόνια πριν, ενώ ενδιάμεσα είχε λάβει χώρα ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Το δυνατό της σημείο ήταν ο κινητήρας της, ένας οκτακύλινδρος σε σειρά με μόλις 1.479 κυβικά και μηχανικό υπερ-συμπιεστή (kompressor), που απέδιδε 385 ίππους.
Ferrari 500 (1952)
Το 1952 και το 1953 το πρωτάθλημα της F1 είχε έλλειψη συμμετοχών, έτσι διοργανώθηκε με τα μονοθέσια της F2. Το αποτέλεσμα ήταν η Ferrari 500 να κερδίσει και τα επτά Γκραν Πρι στα οποία μετείχε, κυρίως χάρη στον κινητήρα της. Το τετρακύλινδρο σύνολο των 2.000 κυβικών και των 187 ίππων ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του και εξασφάλιζε μια τελική 260 χλμ./ώρα.
Mercedes W196 (1955)
H W196 ήταν high tech και είχε πίσω της όλη την οργάνωση της Mercedes, που είχε διαθέσει ιδιαίτερα μεγάλα ποσά για την εποχή. Το 1955 κέρδισε τους πέντε από τους έξι αγώνες στους οποίους κατέβηκε, επιβεβαιώνοντας εμφατικά τον τίτλο του φαβορί.
Lotus 25 Climax (1963)
Σχεδιασμένη από τον χαρισματικό Colin Chapman, ήταν το πρώτο μονοθέσιο της F1 με μονοκόκ πλαίσιο. Το 1962, την πρώτη της σεζόν, επιλύθηκαν όλα τα προβλήματα της νεότητάς της, έτσι το 1963 κέρδισε τα επτά από τα δέκα Γκραν Πρι στα οποία μετείχε, κατακτώντας τον τίτλο. Το ωραίο είναι πως στα άλλα τρία έχασε τις νίκες από μικροβλάβες.
McLaren MP4-4-Honda (1988)
Αν ο αναπληρωματικός οδηγός της Williams, Jean Louis Schlesser, δεν είχε βγάλει τον μεγάλο Ayrton Senna εκτός πίστας λίγο πριν την καρό σημαία στη Μόντζα, θα μπορούσε να είχε πετύχει το απόλυτο: δεκαπέντε νίκες σε δεκαπέντε Γκραν Πρι. Η κυριαρχία της MP4-4 οφείλεται αφενός στην παρουσία του Senna και αφετέρου στο ότι η McLaren ήταν η μόνη που εξέλιξε ένα καινούργιο αυτοκίνητο και έναν νέο κινητήρα για την τελευταία χρονιά των turbo.
Williams FW18-Renault (1996)
To 1996 η Williams τελειοποίησε το μονοθέσιο της προηγούμενης σεζόν, που παρουσίασε μόλις τρεις βλάβες σε όλη τη σεζόν. Έτσι, η FW18 κέρδισε τα δώδεκα από τα δεκαέξι Γκραν Πρι στα οποία μετείχε, δείχνοντας την πίσω αεροτομή της στον ανταγωνισμό.
Ferrari F2002 (2002)
Ο Michael Schumacher δεν οδήγησε καλύτερο μονοθέσιο όσο ήταν οδηγός της Ferrari. Υπόδειγμα αξιοπιστίας, τερμάτισε στην κατάταξη των κατασκευαστών πρώτο, έχοντας κερδίσει δεκατέσσερις στους δεκαπέντε αγώνες και έχοντας συγκεντρώσει 221 βαθμούς, τόσους όσους όλες οι άλλες ομάδες μαζί.
Ferrari F2004 (2004)
Συγκριτικά με την F2002 η F2004 υπήρξε λιγότερο επιτυχημένη, καθώς κέρδισε τους δεκαπέντε αγώνες από τους δεκαοκτώ στους οποίους μετείχε, αλλά μια πιο ψύχραιμη θεώρηση αποδεικνύει πως και αυτό ήταν ένας άθλος.
Mercedes AMG W05 (2014)
H καινούργια εποχή των turbo, με τους V6 των 1.600 κυβικών και της υβριδικής τεχνολογίας, βρήκε τη Mercedes καλύτερα προετοιμασμένη απ’ όλους. Απόδειξη η επικράτηση της W05 στα δεκαέξι από τα συνολικά δεκαεννέα Γκραν Πρι της σεζόν.
Mercedes AMG W06 (2015)
Η W06 αποδείχθηκε εξίσου επιτυχημένη με την προκάτοχό της, με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Lewis Hamilton και τον Nico Rosberg στο τιμόνι της, καθώς και αυτή σημείωσε δεκαέξι νίκες σε δεκαεννέα αγώνες.
