Ο πρώτος γύρος του Παγκοσμίου πρωταθλήματος του 1986 διεξήχθη μεταξύ 21ης και 23ης Μαρτίου στην πίστα Ζακαρεπαγκουά (Jacarepagua) του Ρίο ντε Τζανέιρο…
Ανάμεσα στα πολλά αξιομνημόνευτα γεγονότα του αγώνα του 1986 ξεχώρισαν η ανάδειξη της FW11 ως το κορυφαίο μονοθέσιο του grid αλλά και οι κατώτερες του αναμενομένου επιδόσεις των Brabham και Ferrari. Η Ιταλική ομάδα ξεκίνησε τη σεζόν όπως είχε τελειώσει την προηγούμενη. Υστερώντας σε επιδόσεις ενώ συνέχιζε να ταλαιπωρείται από πολλά και διάφορα προβλήματα αξιοπιστίας. Με το 1986 να προοιωνίζεται ως αποτυχία, ο Enzo Ferrari θα στρεφόταν στον John Barnard της McLaren (του οποίου οι σχέσεις με τον Dennis επιδεινώνονταν συνεχώς) για το 1987.
Όσο για την Brabham το 1986 θα σηματοδοτούσε την αρχή του τέλους. Ο Bernie Ecclestone είχε στρέψει τα προηγούμενα χρόνια το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής του στα διοικητικά της F1 με αποτέλεσμα η ομάδα να παρακμάζει. Ο Piquet ήδη από τα μέσα του 1985 και έχοντας αντιληφθεί την κατάσταση είχε διερευνητικές συζητήσεις με άλλες ομάδες. Φήμες τον ήθελαν να μετακινείται στη McLaren αλλά τελικά η επιμονή της Honda (η οποία πλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος του αστρονομικού για την εποχή συμβολαίου του) και του Frank Williams τον έστειλαν στην ομάδα από το Grove. Με τις FW11 να πετάνε στο Βραζιλιάνικο Grand Prix και τις BT55 να αποδεικνύονται 3 sec/γύρο αργότερες, η επιλογή του Piquet να αφήσει την ομάδα με την οποία είχε κερδίσει δύο πρωταθλήματα είχε αρχίσει να αποδεικνύεται σοφή.
Η συνεργασία της Williams με την Honda που είχε ξεκινήσει από το Νοτιοαφρικανικό Grand Prix του 1983 είχε αρχίσει να αποδίδει τους πρώτους της καρπούς στα τέλη του 1985. Η Βρετανική ομάδα είχε κυριαρχήσει στα τελευταία τρία Grand Prix ενώ και οι χειμερινές δοκιμές πριν την έναρξη του πρωταθλήματος ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικές. Ωστόσο την ατμόσφαιρα θα χαλούσε το ατύχημα και ο σοβαρός τραυματισμός του ιδρυτή της, Frank Williams λίγο πριν την έναρξη του πρωταθλήματος. Με τον Williams ακόμη στο νοσοκομείο οι μηχανικοί αλλά και ο νεοφερμένος Nelson Piquet (“Wish you were here, Frank”) θα έστελναν κατά τη διάρκεια του τριημέρου συνεχώς από τηλεοράσεως μηνύματα συμπαράστασης στον άτυχο Βρετανό.
Χαρακτηριστικά σιρκουί
Σχεδιασμένο από τον Ayrton Lolo Cornelsen (αρχιτέκτονας επίσης της πίστας στο Εστορίλ) το σιρκουί του Ρίο ήταν ένας από τους απαιτητικότερους προορισμούς της Formula 1 από το 1978 και σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 80. Έχοντας καθιερωθεί από το 1983 ως ο πρώτος αγώνας της σεζόν, αποτελούσε ένα πολύ δυνατό τεστ τόσο ταχύτητας όσο και αντοχής για τα καινούργια μονοθέσια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το Βραζιλιάνικο σιρκουί ήταν ένα από τα συνηθέστερα μέρη για τις χειμερινές δοκιμές εξέλιξης των ομάδων. Το τραχύ και ανώμαλο οδόστρωμά του αλλά και το τροπικό κλίμα της περιοχής καταπονούσαν αφάνταστα αυτοκίνητα και οδηγούς στους 61 γύρους που διαρκούσε ένα Grand Prix εκεί. Σήμα κατατεθέν του η μεγάλη πίσω ευθεία ανάμεσα στις στροφές Norte και Sul που έδινε την καλύτερη ευκαιρία για προσπέρασμα στη διάρκεια του γύρου. Οι ταχύτητες που ανέπτυσσαν τα μονοθέσια της εποχής turbo εκεί ξεπερνούσαν τα 300 km/h.
Κατατακτήριες Δοκιμές
Μέχρι και το 1995 οι κατατακτήριες διεξάγονταν Παρασκευή(Q1) και Σάββατο(Q2) με την pole να πηγαίνει σε όποιον σημείωνε τον ταχύτερο γύρο σε οποιαδήποτε από τις δύο περιόδους. Ο Piquet ήταν ταχύτερος στο Q1 της Παρασκευής με χρόνο 1:26.266. Δεύτερος ήταν ο Senna και τρίτος ο Mansell. Στο Q2, όμως, ο Senna βγαίνοντας λίγο πριν τη λήξη της περιόδου (κατά τη συνήθη του πρακτική) πέτυχε χρόνο 1:25.501 παίρνοντας, έτσι, εκείνος την 8η pole position της καριέρας του. Δεύτερος ήταν ο Piquet με τον χρόνο που είχε πετύχει από την Παρασκευή και τρίτος ο Mansell, με τους Arnoux και Laffite (και οι δύο με Ligier-Renault) να έπονται. Ο Prost (επίσης κατά τη συνήθη του πρακτική) επικεντρώθηκε στην τελειοποίηση του set-up για τον αγώνα και κατετάγη στην 9η θέση.
Αγώνας
Ένα πλήθος 100.000 Βραζιλιάνων συγκεντρώθηκε την Κυριακή στις κερκίδες της Ζακαρεπαγκουά για να υποστηρίξει τους δύο Βραζιλιάνους που ξεκινούσαν από την πρώτη σειρά. Ο Senna ξεκίνησε πολύ καλά, όμως ο Piquet έχασε τη δεύτερη θέση από τον Mansell. Άσχημη εκκίνηση και για τον Laffite που έπεσε στην 8η θέση ενώ κι ο Prost ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο εντέκατος, πίσω από τους Patrese και Dumfries. Ο Mansell δεν έχασε χρόνο και άρχισε πιέζει τη Lotus του Senna από τον πρώτο γύρο κιόλας. Στο τέλος της πίσω ευθείας επιχείρησε να τον προσπεράσει. Πήρε την εσωτερική, καθυστέρησε το φρενάρισμά του και βρέθηκε στο πλάι του. Ο Senna, όμως, κράτησε την γραμμή του στριμώχνοντας τον Mansell στο κερμπ της Sul. Η FW11 υπέστρεψε και στην προσπάθεια του να διορθώσει το γλίστρημα ο Βρετανός ακούμπησε τον εμπρός δεξί του τροχό στον πίσω αριστερό του Senna με αποτέλεσμα να καταλήξει στις μπαριέρες της εσωτερικής. Ο αγώνας του είχε κιόλας τελειώσει.
Ο Piquet δε θα έκανε το ίδιο λάθος. Πέρασε τον δεύτερο γύρο κολλημένος πίσω από τον Senna και όταν βρέθηκαν για τρίτη φορά στην πίσω ευθεία έκανε την κίνησή του. Βγήκε από το slip stream της Lotus και κράτησε το μονοθέσιό του ευθεία στη ζώνη φρεναρίσματος, μη επιτρέποντας στον Senna να αμυνθεί. Ο Ayrton δεν είχε άλλη επιλογή από το να παραχωρήσει την πρωτοπορία. Ήταν ένα προσπέρασμα που φάνηκε εύκολο. Έχοντας, όμως, την άμεση αντιπαραβολή με την βεβιασμένη προσπάθεια του Mansell δύο γύρους πριν θα λέγαμε ότι μάλλον ο Piquet το έκανε να φαίνεται εύκολο. Στο ίδιο σημείο θα περνούσε και ο Alboreto τον Arnoux για να βρεθεί τρίτος μπροστά από τις δύο Ligier.
Ο Piquet από την κορυφή άρχισε να ελέγχει τον ρυθμό. Με τον κινητήρα της Honda να έχει την χαμηλότερη κατανάλωση, οδηγούσε γρήγορα και χωρίς υπερβολές ανοίγοντας αργά αλλά σταθερά τη διαφορά του από τον συμπατριώτη του. Ο Senna δεν μπορούσε να ακολουθήσει. Πιο πίσω ο Prost είχε αρχίσει να ανεβαίνει στην κατάταξη. Θα προσπερνούσε κατά σειρά τους Dumfries, Laffite, Patrese, Johansson και Arnoux για να βρεθεί στην 4η θέση μέχρι τον 9ο γύρο. Ο Rosberg είχε εγκαταλείψει από τον 6ο γύρο με πρόβλημα στον κινητήρα. Ο ρυθμός του Prost ήταν καταιγιστικός. Στον 12ο γύρο κάνει το ταχύτερο πέρασμα και στον 15ο βρίσκεται σε απόσταση βολής από τη Ferrari του Alboreto. Στον 16ο γύρο επιχειρεί το προσπέρασμα στην Sul αλλά ο Ιταλός κρατάει τη θέση του αμυνόμενος όπως ο Senna. Στον επόμενο γύρο όμως ο Prost έχει πολύ καλύτερη έξοδο από τη Norte και ολοκληρώνει το προσπέρασμα με επιτυχία.
Στον 19ο γύρο Piquet και Alboreto κάνουν τα πρώτα τους pit stop. Ο Senna μένει έξω αλλά τα λάστιχά του δεν είναι σε καλή κατάσταση. Ο Prost θα πάρει την πρωτοπορία από τον Βραζιλιάνο στον επόμενο γύρο, με τη Lotus να φωνάζει τον Senna στον 21ο γύρο. Καθώς οι γύροι περνούν και ο Prost δεν σταματά, η στρατηγική του αρχίζει να αποκαλύπτεται. Θα επιχειρούσε να κάνει μόνο μία στάση για ελαστικά εν αντιθέσει με τις δύο που θα έκαναν οι Piquet και Senna. Αυτό θα τον έφερνε λογικά στην πρώτη θέση κατά του τελευταίους γύρους οπότε και θα προσπαθούσε να αμυνθεί από τον Piquet. Ο Γάλλος προσπαθεί να παρατείνει όσο γίνεται το πρώτο του stint αλλά ο Piquet με τα καινούργια ελαστικά τον πλησιάζει ταχύτατα για να τον προσπεράσει υπό τις ιαχές του πλήθους στον 27ο γύρο. Ο πρωταθλητής του 1985 θα έμπαινε για αλλαγή ελαστικών στο τέλος του 29ου γύρου και θα έβγαινε τρίτος, όμως ο κινητήρας της Porsche παραδίδει το πνεύμα στον 30ο γύρο τερματίζοντας τον αγώνα του.
Με τον Prost έξω, ο Piquet έμεινε μόνος του στην κορυφή με τον Senna σχεδόν μισό λεπτό πίσω του. Στον 51ο γύρο ο Laffite θα έπαιρνε την 3η θέση από τον Arnoux ύστερα από παρατεταμένη μάχη των δύο Ligier. Τίποτε, όμως, δεν μπορούσε να προβληματίσει τον Piquet. Έριξε γύρο σε όλους μέχρι και την 5η θέση, έκανε το ταχύτερο πέρασμα του αγώνα στον 46ο γύρο με 1:33.546 ενώ θα τερμάτιζε έχοντας και 10 λίτρα καυσίμου ακόμη στο ρεζερβουάρ του. «Ήταν μια από τις πιο εύκολες και τις πιο χαρούμενες νίκες της καριέρας μου» θα δήλωνε ο Βραζιλιάνος λίγο μετά. Οι συμπατριώτες του θα ήταν εκστασιασμένοι με τη νίκη του αλλά και τη δεύτερη θέση του Senna. Deus E Brasileiro (ο Θεός είναι Βραζιλιάνος) θα έγραφαν τα πανό αρκετών εξ αυτών.
