Την τεταμένη ατμόσφαιρα του αγώνα στο Αζερμπαϊτζάν διαδέχεται το γαλήνιο τοπίο των Στυριακών Άλπεων…
Εκεί βρίσκεται η πίστα διάδοχος του θρυλικού Österreichring και έδρα της Red Bull, το μικρό αλλά ταχύτατο σιρκουί του Red Bull Ring. Θέατρο μεγάλων αλλά και αμφισβητούμενων στιγμών της ιστορίας του σπορ, η Αυστριακή πίστα μπορεί να φαίνεται απλή στην χάραξή της, κρύβει ωστόσο αρκετές δυσκολίες τόσο σε οδηγικό όσο και σε τεχνικό επίπεδο που καθιστούν επισφαλή κάθε πρόβλεψη, ειδικά για τον φετινό νικητή.
Χαρακτηριστικά σιρκουί.
Το 4,318 χιλιομέτρων Red Bull Ring βρίσκεται 677 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας βορείως της πόλης Τσέλτβεγκ. Η πίστα στην αρχική της μορφή των 5,911 χιλιομέτρων φιλοξένησε για πρώτη φορά Grand Prix το 1970 (το 1977 η πρώτη στροφή έγινε σικέιν) μέχρι και το 1987 οπότε και αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα λόγω της επικινδυνότητάς της. Ανασχεδιάστηκε από τον Hermann Tilke και επανήλθε στο καλεντάρι το 1997 ως A1-Ring έχοντας λίγο πολύ τη σημερινή της χάραξη η οποία περιλαμβάνει τμήματα του αρχικού σιρκουί αλλά όχι τη στροφή Bosch ή τις μεγάλες ευθείες της αρχικής διαδρομής.
Ο αγώνας διεξήχθη μέχρι και το 2003 ενώ λίγο αργότερα η Red Bull αγόρασε την πίστα προχωρώντας σε εκτεταμένες ανακατασκευές στο σύμπλεγμα των pits και στις κερκίδες ώστε να πληροί τα σύγχρονα στάνταρ ασφαλείας. Επανήλθε το 2014 και φιλοξενεί το Αυστριακό Grand Prix μέχρι και σήμερα. Αποτελούμενη από 10 στροφές (από φέτος η καμπή πριν την Remus θεωρείται ως η 2η στροφή της πίστας) συνδυάζει τους ταχύτατους δύο πρώτους τομείς με τον πιο τεχνικό 3ο συνθέτοντας έναν γύρο που εκτελείται σε κάτω από 70 δευτερόλεπτα.
Η μέγιστη υψομετρική διαφορά εντός πίστας ανέρχεται στα 65 μέτρα ενώ η μέγιστη κλίση αγγίζει το 12%. Τρεις είναι οι πιο σημαντικές ζώνες φρεναρίσματος πριν τις στροφές 1,3 και 9, ενώ το εσωτερικό τμήμα με τις στροφές 6 και 7 δοκιμάζει την αεροδυναμική σταθερότητα των μονοθεσίων. Το 70% του γύρου είναι με τέρμα το γκάζι. Η πίστα είχε ασφαλτοστρωθεί εξ ολοκλήρου το 2016 ενώ για τον φετινό αγώνα τα κερμπ έχουν ανασχεδιαστεί. Η Pirelli φέρνει τις τρεις μαλακότερες γόμες της για τον αγώνα του 2017 ενώ η στρατηγική των ομάδων θα κυμανθεί μεταξύ ενός και δύο pit stops. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιλογή της Ferrari να φέρει περισσότερες super soft γόμες σε σχέση με τις Mercedes και Red Bull κάτι που καταδεικνύει ότι ίσως η Ιταλική ομάδα επιχειρήσει να κάνει ένα pit stop λιγότερο στον αγώνα.
Τεχνική σύνοψη.
Με τον πόλεμο δηλώσεων που ξέσπασε λόγω του περιστατικού ανάμεσα σε Hamilton και Vettel στο Μπακού πολλές σημαντικές τεχνικές εξελίξεις πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Αυτές είχαν να κάνουν κυρίως με τη Red Bull η οποία πλησίασε ακόμη περισσότερο τους ανταγωνιστές της χάρη στη νέα χαρτογράφηση του κινητήρα της Renault, ενώ το αεροδυναμικό επιτελείο με την ενεργό συμμετοχή πια του Adrian Newey συνεχίζει να φέρνει νέες λύσεις προσπαθώντας να κλείσει και άλλο την ψαλίδα που τους χωρίζει από τις Mercedes–Ferrari.
Οι δύο συνεχόμενες εγκαταλείψεις με πρόβλημα στην PU του Verstappen όμως έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στην Αυστριακή ομάδα η οποία θα επικεντρωθεί και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αξιοπιστίας. Οι δύο πρωτοπόροι του πρωταθλήματος δεν έχουν ανακοινώσει κάποιες μεγάλες αναβαθμίσεις για τον Αυστριακό αγώνα και μάλλον θα περιοριστούν σε προσαρμοσμένα αεροδυναμικά πακέτα για το Red Bull Ring. Αναβαθμισμένη μονάδα ισχύος θα φέρει η Honda (αυτή που στην McLaren περίμεναν από τον Καναδά) ευελπιστώντας σε σημαντική βελτίωση των επιδόσεων της MCL32.
Ιστορικό σημείωμα.
Το Αυστριακό Grand Prix διεξήχθη για πρώτη φορά ως επίσημος αγώνας του πρωταθλήματος το 1964 στην πίστα του Αεροδρομίου του Τσέλτβεγκ με νικητή τον οδηγό της Ferrari, Lorenzo Bandini. Ο παρθενικός αγώνας στο Österreichring είχε νικητή και πάλι έναν οδηγό της Ferrari, τον Jacky Ickx. Στην αρχική χάραξη πέτυχε τη μοναδική του νίκη ο Vittorio Brambilla με March το 1975 υπό καταρρακτώδη βροχή ενώ το 1982 είχαμε έναν από τους κοντινότερους τερματισμούς στην ιστορία ανάμεσα σε de Angelis (πρώτη του νίκη) και Rosberg. Πολυνίκης του αγώνα ο Alain Prost με 3 επιτυχίες-όλες στην αρχική μορφή της πίστας.
Στο A1-Ring αυτό που κυριάρχησε ήταν οι team-orders της Ferrari το 2001 και το 2002, οι επιβλητικές εμφανίσεις του Hakkinen το 1998 και το 2000 αλλά και οι μεγάλες επιτυχίες των Irvine το 1999 και Schumacher το 2003 οπότε και ο Γερμανός ύστερα από μια εκπληκτική pole αψήφησε ένα καταστροφικό pit stop για να υπερισχύσει έναντι του Raikkonen. Συγκλονιστική εξέλιξη είχε και ο περσινός αγώνας με τον Hamilton να προσπερνά τον Rosberg στον τελευταίο γύρο.
