Το Αυστριακό Grand Prix μπορεί να μην είχε τη χαοτική εξέλιξη του αγώνα στο Μπακού, αλλά λόγω της τελικής του κατάταξης θα μπορούσε, ενδεχομένως, να θεωρηθεί σημείο καμπής στην εξέλιξη του πρωταθλήματος…
Ο Valtteri Bottas πέτυχε τη δεύτερη νίκη της καριέρας του με μια εμφάνιση αντάξια εκείνης του Σότσι. Οδήγησε ταχύτατα το Σάββατο πετυχαίνοντας την pole ενώ την Κυριακή ήταν καταιγιστικός στο πρώτο του stint με τα ultra soft της Pirelli και δεν επέτρεψε σε κανένα χρονικό σημείο στον Vettel να διεκδικήσει με αξιώσεις την πρωτοπορία. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα προβλήματα του Hamilton που τερμάτισε 4ος, φέρνουν τον Φιλανδό σε απόσταση μόλις 15 βαθμών από τον teammate του και 35 από τον Vettel. Το πρωτάθλημα του 2017 που φάνταζε μέχρι και χθες υπόθεση για δύο, ίσως μόλις απέκτησε άλλον έναν διεκδικητή.
Το αγωνιστικό τριήμερο στο Red Bull Ring δημιούργησε στους φίλους του σπορ αρκετά μεγάλες προσδοκίες κατά τη διάρκεια του, οι περισσότερες από τις οποίες διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Έπειτα από τα συμβάντα του Μπακού και 10 μέρες ατελείωτων δηλώσεων, αναλύσεων και προβλέψεων σχετικά με τη δυναμική της κόντρας Hamilton-Vettel, οι δύο οδηγοί φρόντισαν ήδη από τη συνέντευξη τύπου της Πέμπτης να ρίξουν τους τόνους, με τον Vettel να ζητάει δημοσίως συγγνώμη. Αυτό σίγουρα απογοήτευσε πολλούς και ιδιαίτερα τον Βρετανικό τύπο, ο οποίος σε όλο το μεσοδιάστημα και σχεδόν στο σύνολό του θυμήθηκε την αντιπαθή πλευρά του Seb ζητώντας «την κεφαλήν αυτού επί πίνακι». Ο Γερμανός έχοντας χειριστεί επικοινωνιακά αδέξια το όλο συμβάν από την αρχή, μάλλον θα αισθάνεται ικανοποιημένος από την τροπή που πήραν τα πράγματα.
Αντιθέτως ο Hamilton (και με την αναμενόμενη διαφορά φάσης τα Βρετανικά media) άρχισαν ούτε λίγο ούτε πολύ να επιρρίπτουν ευθύνες στον πρόεδρο της FIA, Jean Todt για τον χειρισμό του θέματος. Ο Γάλλος έκανε, ευτυχώς, κάποιες τυπικές δηλώσεις την Παρασκευή γλιτώνοντας μας από περεταίρω πολιτικοποίηση του ζητήματος. Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι μαύρη σημαία ή αποκλεισμός από επόμενα Grand Prix (όπως ζητούσαν ορισμένοι) έχουν επιβληθεί σε οδηγούς κυρίως για λόγους ασφαλείας ή παράβασης των κανονισμών διεξαγωγής ενός Grand Prix.
Αποκλεισμούς από επόμενα Grand Prix στην πρόσφατη ιστορία καθαρά για λόγους οδήγησης γνωρίζω μόνο εκείνους των Irvine και Hakkinen το 1994 αλλά και του Grosjean το 2012. Κοινός παρονομαστής και στις τρεις περιπτώσεις ήταν ότι τιμωρήθηκαν ύστερα από σειρά αντιαθλητικών ή επικίνδυνων ενεργειών και όχι για ένα και μόνο περιστατικό. Αυτό, φυσικά, δεν αθωώνει σε καμιά περίπτωση τον Vettel. Όπως δήλωσε, άλλωστε και ο Todt «οι συνέπειες σε περίπτωση που κάτι τέτοιο επαναληφθεί θα είναι σοβαρές». Αυτό το νόημα έχουν άλλωστε και οι πόντοι ποινής που προστίθενται στην superlicense κάθε οδηγού.
Άλλη προσδοκία που διαψεύστηκε ήταν η έλευση της βροχής, πράγμα που θα ανακάτευε την τράπουλα ιδίως την Κυριακή. Παρά το ότι οι περισσότερες προβλέψεις μιλούσαν για καταιγίδες τόσο σε δοκιμαστικά όσο και στον αγώνα το μόνο σημείο του τριημέρου στο οποίο έβρεξε ήταν το απόγευμα του Σαββάτου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να «ξεπλυθεί» από την επιφάνεια του σιρκουί όσο λάστιχο είχε στρωθεί τις προηγούμενες μέρες μεταβάλλοντας τη συμπεριφορά των ελαστικών στη διάρκεια του Grand Prix. Επιπλέον, τα ελαστικά καταπονήθηκαν ιδιαίτερα από τη χάραξη των κερμπ της Αυστριακής πίστας τα οποία «τιμωρούν» όσους οδηγούς ξεπερνούν έστω και ελάχιστα τα όρια της πίστας. Το blistering ήταν εμφανές δια γυμνού οφθαλμού. Τέλος η μεγαλύτερη διάψευση αφορούσε στην πολυαναμενόμενη μονομαχία των Vettel-Hamilton. Οι δύο οδηγοί δε συναντήθηκαν σε κανένα σημείο στη διάρκεια του αγώνα, έχοντας πάντοτε ένα ή περισσότερα μονοθέσια ανάμεσά τους.
Σε καθαρά αγωνιστικά θέματα αυτό που φαίνεται, πλέον, βέβαιο είναι πώς η Mercedes έχει ξεπεράσει οριστικά τα προβλήματα διαχείρισης των ultra soft. Οι δύο W08 έδωσαν το ρυθμό στους τομείς 1 και 3, εκεί δηλαδή που μπορούσε να αναδειχθεί το δυναμικό του κινητήρα και της μηχανικής σταθερότητας. Στον δεύτερο τομέα όπου τονίζεται η αεροδυναμική απόδοση η SF70H του Vettel ήταν ταχύτερη. Μπορούμε να πούμε λοιπόν με αρκετή βεβαιότητα ότι είχαμε μια ακριβή απεικόνιση των δυνατών σημείων του κάθε μονοθεσίου. Το σημαντικό για τη Γερμανική ομάδα ήταν ότι παρόλο που το οδόστρωμα της πίστας δεν είναι τραχύ αλλά και οι θερμοκρασίες που επικράτησαν όχι ιδιαίτερα υψηλές οι Hamilton-Bottas έφερναν γρήγορα τα εμπρός ελαστικά τους στην ιδανική θερμοκρασία. Η Ferrari δεν απείχε πολύ βέβαια και μάλιστα ήταν ελαφρώς ταχύτερη στον αγώνα όταν οι Bottas-Vettel πέρασαν στα super soft. Η διαφορά, όμως, που είχε φτιάξει ο Φιλανδός πριν τα pit stops ήταν αδύνατον να καλυφθεί.
Ο Bottas ήταν ο ταχύτερος από τους οδηγούς της Mercedes στην Αυστρία ανεξάρτητα από τα προβλήματα του Hamilton. Το κλου της επίδοσης του ήταν η εκπληκτική εκκίνησή του. Ο Valtteri έπαιξε με τη φωτιά βέβαια καθώς μάλλον προέβλεψε το σβήσιμο των φώτων παρά αντέδρασε σε αυτό. Όπως κι αν έγινε πάντως ο χρόνος αντίδρασής του μετρήθηκε στα 0,201 δευτερόλεπτα, όταν η ελάχιστη αποδεκτή αντίδραση από τους κανονισμούς είναι στα 0,200. Τόσο λίγο απείχε η τελειότητα από την τιμωρία. Αυτό του εξασφάλισε τον καθαρό αέρα που χρειαζόταν ώστε να φτιάξει την τόσο κρίσιμη διαφορά των 9 δευτερολέπτων κατά το πρώτο stint από τον Vettel. Με μεγάλο φορτίο καυσίμου σημείωνε διαδοχικά ταχύτερα περάσματα χωρίς όμως να καταπονεί υπερβολικά τα ultra soft τα οποία και κράτησε για 41 γύρους τη στιγμή που ο Massa κράτησε τη soft γόμα μόλις 6 γύρους παραπάνω. Τέτοια ήταν η ακρίβεια της οδήγησης του Φιλανδού ώστε έριχνε τον ταχύτερο χρόνο σχεδόν ακριβώς κατά ένα δέκατο ανάμεσα στους γύρους 6-10 και 21-25. Χωρίς να παρασύρεται, χωρίς να ψάχνει το εξεζητημένο.
Ο Vettel προσπάθησε πολύ και ήταν ταχύτερος όλων με τα super soft αλλά δυστυχώς για εκείνον το stint των ultra soft ήταν αναπάντεχα μεγάλο και εκεί δεν είχε απάντηση στον Bottas. Ακόμη όμως και να είχε παραπάνω γύρους στη διάθεσή του είναι αμφίβολο το κατά πόσον θα μπορούσε να προσπεράσει τον Φιλανδό στην πίστα. Η Ferrari προσπάθησε να τον βοηθήσει (όπως έκανε η Mercedes για τον Hamilton στην Ισπανία) κρατώντας τον Raikkonen έξω ώστε να καθυστερήσει τον Bottas που είχε φρέσκα ελαστικά. Ο Valtteri όμως προσπέρασε αμέσως τον Kimi μόλις τον πλησίασε στην στροφή 4 χωρίς να χρειαστεί να ταλαιπωρήσει τα ελαστικά του. Έτσι το μόνο που έμεινε στον πρωταθλητή του 2007 ήταν να φέρει την SF70H στο τερματισμό 20 δευτερόλεπτα πίσω από τον νικητή έχοντας χάσει και την 4η θέση από τον Hamilton λόγω της στρατηγικής της Ferrari.
Από την άλλη ο Hamilton εκτός των προβλημάτων που αντιμετώπισε δεν κατάφερε να κάνει την W08 να δουλέψει όπως σε Καναδά και Αζερμπαϊτζάν. Αυτό είναι και μια ένδειξη του πώς μικρές λεπτομέρειες σε κάθε αγώνα μπορούν να μεταβάλλουν τις ισορροπίες στο στρατόπεδο της Mercedes. Ο Βρετανός (με δεδομένο το ότι θα ξεκινούσε κάτω από την πεντάδα) αποφάσισε να ακολουθήσει διαφορετική στρατηγική φορώντας στην εκκίνηση τα super soft. Δεν έχασε πολύ χρόνο με τους Perez και Grosjean αλλά η Ferrari του Raikkonen αποδείχθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο, αναγκάζοντάς τον να μπει στα pits νωρίτερα από όλους τους πρωτοπόρους ώστε να επιτύχει το undercut στον Kimi. Όταν πέρασε, δε, στα ultra soft στον 32ο γύρο, έκανε αμέσως το ταχύτερο πέρασμα, ένα δευτερόλεπτο σχεδόν πιο γρήγορο από το προηγούμενο του Bottas.
Η μεγάλη πίεση που άσκησε απότομα στα ελαστικά του όμως είχε σαν αποτέλεσμα να πέσει πρόσκαιρα η απόδοση τους υποχρεώνοντάς τον να οδηγήσει πιο συντηρητικά ώσπου τα Pirelli του να ξαναβρεθούν στο optimum, είκοσι γύρους αργότερα. Τότε μόνο μπόρεσε να επιτεθεί στον Ricciardo αλλά η βελτιωμένη απόδοση της RB13 και η πανέξυπνη αμυντική οδήγηση του Αυστραλού στέρησαν από τον Hamilton την τρίτη θέση του podium. Ιδίως η γραμμή του Daniel κατά τον 70ο γύρο ανάμεσα στις στροφές 3 και 4 μας γύρισε στο 1998 και τη μεγάλη μονομαχία που είχαν τότε στην ίδια πίστα οι Hakkinen-Schumacher.
Η Red Bull τα πήγε ανέλπιστα καλά σε μία πίστα που σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσε να θεωρηθεί ταιριαστή στα χαρακτηριστικά του μονοθεσίου της. Η RB13 με τον αριθμό 3 ξεκίνησε ιδανικά, προσπέρασε εντυπωσιακά τον Raikkonen στην Remus, είχε σταθερά υψηλό ρυθμό και τερμάτισε μόλις 6 δευτερόλεπτα πίσω από το νικητή σε έναν αγώνα που δεν υπήρξε safety car. Για τον Ricciardo αυτό ήταν το 5ο συνεχόμενο βάθρο της σεζόν που τον κρατάει σε επαφή (έστω μαθηματική) με την κορυφή της βαθμολογίας. Εκ διαμέτρου αντίθετη ήταν η πορεία του teammate του στον αγώνα. Ο Verstappen είχε την τρίτη συνεχόμενη εγκατάλειψη, αυτή τη φορά από συμπλέκτη στον πρώτο γύρο. Η εκκίνησή του ήταν κάκιστη ενώ ήταν ένα από τα τρία αυτοκίνητα που ενεπλάκησαν στη σύγκρουση της πρώτης στροφής.
Υπαίτιος για αυτήν ήταν ο Kvyat ο οποίος χτύπησε το πίσω μέρος της MCL32 του Alonso ο οποίος με τη σειρά του ακούμπησε τον Verstappen. Οι δύο πρώτοι εγκατέλειψαν επίσης. Αξιομνημόνευτη ήταν επίσης η εμφάνιση του Grosjean (6ος) και της ταχύτατης Haas οι οποίοι επικράτησαν των Force India στη μάχη των μεσαίων ομάδων κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Ταχύτατος ήταν και ο Magnussen αλλά πολλά προβλήματα αξιοπιστίας (ήδη από τα δοκιμαστικά) τον οδήγησαν σε πρόωρη εγκατάλειψη. Τέλος οι δύο Williams ανέκαμψαν εντυπωσιακά από το ναυάγιο του Σαββάτου για να τερματίσουν στις θέσεις 9 και 10. «Μόλις γεμίσαμε το μονοθέσιο με καύσιμα εκείνο ξαναβρήκε αμέσως την ταχύτητά του» θα δήλωνε ο Βραζιλιάνος μετά τον αγώνα.
Στο Silverstone που ακολουθεί σε μία εβδομάδα η Ferrari αναμένεται να έχει ένα ελαφρύ πλεονέκτημα υπό κανονικές συνθήκες με τον Vettel λογικά να προβάλλει ως το φαβορί. Ο Hamilton, όμως, θα τα δώσει όλα ώστε να ανακτήσει το χαμένο momentum και να υπερισχύσει του Bottas στην εσωτερική μάχη. Ο Φιλανδός από την άλλη, μπορεί να μην έχει προηγούμενη εμπειρία διεκδίκησης ενός πρωταθλήματος αλλά σε ένα σπορ όπου οι τύχες αλλάζουν ταχύτατα, πρέπει να αρπάζεις την ευκαιρία όταν αυτή σου προσφέρεται. Η πορεία του μέχρι στιγμής είναι σταθερά ανοδική. Θα αρκέσει, όμως, αυτό για να προβληματίσει τους Vettel-Hamilton στη μάχη του τίτλου;
