GP Αυστρίας – Προεπισκόπηση: Στην έδρα των «Ταύρων»

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Formula 1 μεταφέρεται στις Στυριακές Άλπεις και συγκεκριμένα στην πίστα του Red Bull-Ring όπου διεξάγεται ο 9ος γύρος του. Κυριακή στις 16:10 ο αγώνας.

Η πίστα η οποία βασίζεται σε παραλλαγή της διάσημης αρχικής διαδρομής του Österreichring, έχει επανέλθει από το 2014 στο καλεντάρι χάρη στην Red Bull. Ωστόσο, η Αυστριακή ομάδα δεν έχει σημειώσει έκτοτε κάποια επιτυχία εντός έδρας και οι άνθρωποί της επιθυμούν όσο τίποτε άλλο να σπάσουν αυτήν την κακοδαιμονία. Η ομάδα που έχει κυριαρχήσει απόλυτα εκεί- η Mercedes- θέλει να χτίσει πάνω στο momentum του Γαλλικού Grand Prix και για το λόγο αυτό φέρνει τις ως τώρα πιο μεγάλες αεροδυναμικές αναβαθμίσεις στην Αυστρία. Η άλλη διεκδικήτρια του πρωταθλήματος, Ferrari, επιθυμεί να ανακόψει την πορεία των ασημένιων βελών σε ένα σιρκουί το οποίο λογικά την ευνοεί περισσότερο από εκείνο που προηγήθηκε. Το πρώτο σερί τριών συνεχόμενων αγώνων στην ιστορία της F1 βρίσκεται στην κορύφωσή του…

Χαρακτηριστικά σιρκουί

Το 4,318 χιλιομέτρων Red Bull Ring βρίσκεται 677 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας βορείως της πόλης Τσέλτβεγκ. Η πίστα στην αρχική της μορφή των 5,911 χιλιομέτρων φιλοξένησε για πρώτη φορά Grand Prix το 1970 (το 1977 η πρώτη στροφή έγινε σικέιν) μέχρι και το 1987 οπότε αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα λόγω της επικινδυνότητάς της. Ανασχεδιάστηκε από τον Hermann Tilke και επανήλθε στο καλεντάρι το 1997 ως A1-Ring έχοντας λίγο πολύ τη σημερινή της χάραξη η οποία περιλαμβάνει τμήματα του αρχικού σιρκουί αλλά όχι τη στροφή Bosch ή τις μεγάλες ευθείες της αρχικής διαδρομής. Ο αγώνας διεξήχθη μέχρι και το 2003 ενώ λίγο αργότερα η Red Bull αγόρασε την πίστα προχωρώντας σε εκτεταμένες ανακατασκευές στο σύμπλεγμα των pits και στις κερκίδες ώστε να πληροί τα σύγχρονα στάνταρ ασφαλείας.

Επανήλθε το 2014 και φιλοξενεί το Αυστριακό Grand Prix μέχρι και σήμερα. Αποτελούμενη από 10 στροφές (από το 2017 η καμπή πριν την Remus θεωρείται ως η 2η στροφή της πίστας) συνδυάζει τους ταχύτατους δύο πρώτους τομείς με τον πιο τεχνικό 3ο συνθέτοντας έναν γύρο που εκτελείται σε κάτω από 70 δευτερόλεπτα. Η μέγιστη υψομετρική διαφορά εντός πίστας ανέρχεται στα 65 μέτρα ενώ η κλίση του εδάφους σε ορισμένα τμήματα αγγίζει και το 12%. Τρεις είναι οι πιο σημαντικές ζώνες φρεναρίσματος, πριν τις στροφές 1,3 και 9, ενώ το εσωτερικό τμήμα με τις στροφές 6 και 7 δοκιμάζει την αεροδυναμική σταθερότητα των μονοθεσίων. Το 70% του γύρου είναι με τέρμα το γκάζι. Φέτος έχουμε την εισαγωγή και 3ης ζώνης DRS στην ευθεία ανάμεσα στις στροφές 1 και 3. Αυτό αναμένεται να ευνοήσει ακόμη περισσότερο τα προσπεράσματα. Ο αγώνας ολοκληρώνεται έπειτα από 71 γύρους.

Facts and figures of the upcoming race. #AustrianGP #ForzaFerrari pic.twitter.com/Fr9FiuJPgT

— Scuderia Ferrari (@ScuderiaFerrari) June 28, 2018

Ελαστικά

Η Pirelli φέρνει τις Ultrasoft, Supersoft και Soft γόμες της για τον αγώνα του 2018 με τις ομάδες να αναμένεται να στοχεύσουν στο ένα pit stop. Η σχετικά λεία άσφαλτος αλλά και τα μικρά πλευρικά φορτία που δέχονται τα ελαστικά κατά τη διάρκεια του γύρου σημαίνει ότι ο πιθανότερος συνδυασμός θα είναι Ultrasoft/Supersoft κάτι που προκύπτει και από τις επιλογές σετ ανά ομάδα. Με το στάνταρ πάχος πέλματος να επανέρχεται, οι Ferrari και Red Bull ίσως έχουν ένα μικρό προβάδισμα έναντι της Mercedes αλλά αυτό θα εξαρτηθεί και από τις θερμοκρασίες που θα επικρατήσουν την ημέρα του αγώνα. Στο Red Bull-Ring δε θα πρέπει να αποκλείεται καθόλου κάποια βροχόπτωση η οποία ενδέχεται να αλλάξει άρδην την εικόνα του Grand Prix.

Τεχνική σύνοψη

Mercedes: Η Αγγλογερμανική ομάδα έπειτα από την αναβαθμισμένη PU φέρνει στην Αυστρία και τις πρώτες σημαντικές αεροδυναμικές αλλαγές της W09. Αυτές εντοπίζονται κυρίως στην περιοχή των ψυγείων και στην πίσω πτέρυγα. Οι εισαγωγές των ψυγείων έχουν διαμορφωθεί εκ νέου και μετακινήθηκαν πιο πίσω ενώ στο επάνω μέρος τους έχει προστεθεί ένα κυρτό πτερύγιο που ενώνεται με το εγκάρσιο φτερό που βρίσκεται από πάνω. Αναδιαμορφωμένα είναι και τα στηρίγματα-διαμορφωτές ροής των καθρεφτών με τους Γερμανούς να προσθέτουν ένα τρίτο κάθετο στήριγμα που έχει τη βάση του στα ψυγεία. Αυτή είναι μια λύση που έφερε πρώτη η Red Bull.

Νέα στοιχεία έχουν προστεθεί και στους αεροφράκτες και δη στην βάση τους. Στην πίσω πτέρυγα εντύπωση προκαλούν οι κάθετες σχισμές που βρίσκονται στο μέσον της και οι οποίες ουσιαστικά την χωρίζουν σε δύο μέρη κατά τα πρότυπα των McLaren πέρσι και Renault φέτος. Επίσης οι διαμήκεις σχισμές στο πίσω μέρος της είναι λιγότερες σε σχέση με πριν. Οι περισσότερες από αυτές τις αλλαγές θα πρέπει να θεωρηθούν μάλλον μόνιμες και όχι κάποιο είδος ειδικού αεροδυναμικού πακέτου για την Αυστρία. Επιπλέον άρχισαν να κυκλοφορούν και οι πρώτες φήμες για την ανανέωση της συνεργασίας Mercedes-Hamilton η οποία θα είναι τουλάχιστον διετής και αναμένεται να ανακοινωθεί το αργότερο στο Γερμανικό Grand Prix. Δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται και η επέκταση της συνεργασίας με τον Bottas.

Ferrari: Η Scuderia έχει φέρει νέα εμπρός πτέρυγα για την Αυστρία με καινούριους διαμορφωτές ροής στα άκρα ενώ φαίνεται να παραμένει η λύση που χρησιμοποιήθηκε για το κυρίως σώμα της πτέρυγας στην Γαλλία. Οι Vettel-Raikkonen θα δοκιμάσουν την νέα πτέρυγα την Παρασκευή και σε περίπτωση που τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα θα επιστρέψουν στην προηγούμενη. Αλλαγές προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις του Red Bull-Ring έχουν γίνει και στο πάτωμα, κυρίως στις περιοχές μπροστά από τους πίσω τροχούς.

Άγνωστο παραμένει ακόμη το ποιος θα πλαισιώσει τον Vettel το 2019. Κυκλοφόρησαν φήμες σχετικά με πιθανή μεταπήδηση του Raikkonen στην McLaren αλλά ο ίδιος τις διέψευσε κατηγορηματικά. Οι φήμες για τον Leclerc φαίνεται να έχουν κάποια βάση, άλλωστε ο Μονεγάσκος είναι «προϊόν» της ακαδημίας της Ferrari, αλλά μία τέτοια επιλογή θα ήταν το λιγότερο ασυνήθιστη για την Scuderia. Η τελευταία φορά που η Ferrari υπέγραψε έναν τόσο άπειρο οδηγό πρέπει να ήταν τον χειμώνα του 1977. Το όνομά του, Gilles Villeneuve.

Red Bull: Από την άλλη, όσο περνούν οι μέρες φαίνεται όλο και πιο πιθανή η παραμονή του Ricciardo στην Αυστριακή ομάδα. Μπορεί να μην έχει ανακοινωθεί κάτι επίσημα, αλλά ο ίδιος διαψεύδει οποιαδήποτε πρόταση από πλευράς Ferrari ενώ όσα λεφτά και αν φέρεται να του προσφέρει η McLaren, θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο για τον Αυστραλό να επιλέξει μια ομάδα που βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Οι RB14 θα πρέπει να είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικές στην Αυστρία χάρη στην κορυφαία μηχανική τους πρόσφυση αλλά και την ευστάθειά τους κατά τις επιβραδύνσεις. Όπως πάντα θα τους δυσκολέψει η μικρότερη ισχύς της PU τους αλλά ίσως αυτό είναι ένα σιρκουί στο οποίο κάτι τέτοιο μπορεί να αντισταθμιστεί από τα αρκετά άλλα δυνατά σημεία του Αυστριακού μονοθεσίου. Ένα από αυτά αναμένεται να είναι και ο καινούργιος διαχύτης που θα χρησιμοποιηθεί στις RB14 του οποίου το κεντρικό κανάλι έχει σχεδιαστεί εκ νέου.

Renault: Η Γαλλική ομάδα θα φέρει στην Αυστρία την νέα εξελιγμένη έκδοση της MGU-K η οποία αναμενόταν ήδη από το 2017! Είχε καθυστερήσει, όμως, κυρίως λόγω προβλημάτων αξιοπιστίας τα οποία συνεχίστηκαν και φέτος καθώς οι της Renault ήθελαν να την χρησιμοποιήσουν αρχικά στον Καναδά ως μέρος του πρώτου upgrade στην Γαλλική PU. Η νέα MGU-K δε θα επιφέρει κάποια άνοδο στην προσφερόμενη ισχύ καθώς αυτή περιορίζεται από τους κανονισμούς της FIA για όλες τις MGU-K στους 161 ίππους ανά γύρο. Θα είναι όμως, σύμφωνα με δηλώσεις του Cyril Abiteboul, πιο αξιόπιστη και κατά πάσα πιθανότητα πιο ελαφριά. Τα μονοθέσια της εργοστασιακής ομάδας θα την χρησιμοποιήσουν σε αντίθεση με εκείνα των πελατειακών ομάδων που θα παραμείνουν στην παλιά έκδοση, καθώς Red Bull και McLaren δεν θέλουν να ξεπεράσουν τόσο νωρίς τον μέγιστο επιτρεπτό αριθμό του συγκεκριμένου στοιχείου.

Η McLaren μπορεί να διατηρεί προς το παρόν την 5η θέση της βαθμολογίας αλλά το αγωνιστικό μέλλον της ομάδας δεν φαντάζει ιδιαίτερα ρόδινο. Θα πρέπει να θεωρηθεί έκπληξη η παραμονή Alonso για το 2019 καθώς φουντώνουν οι φήμες που θέλουν τον Ισπανό να μεταπηδά στα Indy ενεργοποιώντας τις ρήτρες απόδοσης στο συμβόλαιό του. Μετά την πρόταση στον Ricciardo η ομάδα από το Woking φαίνεται πως ενδιαφέρεται για τον Raikkonen σε μια κίνηση που- εάν όντως έγινε- θα πρέπει να θεωρηθεί περισσότερο εμπορική παρά αγωνιστική. Μετά και το κάζο του Πωλ Ρικάρ, αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια μαρτυρίες πρώην και νυν εργαζομένων που κάνουν λόγο για πλήρη ασυνεννοησία μεταξύ των διαφόρων τμημάτων σχεδιασμού στο Paragon, κάτι που έχει τις ρίζες του- σύμφωνα με εκείνους- στην περίοδο που ο Martin Whitmarsh ήταν επικεφαλής της ομάδας από το 2009 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2014. Δεν εξηγούν πλήρως, όμως, το γιατί τα προβλήματα παραμένουν τέσσερα χρόνια μετά.

Η Force India θα έχει νέα εμπρός πτέρυγα και αναδιαμορφωμένους αεροφράκτες στην Αυστρία, ενώ η Haas θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το δυναμικό της VF18 καλύτερα σε ένα σιρκουί που λογικά της ταιριάζει. Η Toro Rosso θα πρέπει να θεωρείται πώς από τώρα προετοιμάζει την Honda για το 2019. Συνεπώς οι ποινές για νέα στοιχεία στην Ιαπωνική PU θα πρέπει να περιμένουμε να πληθύνουν όσο η σεζόν πλησιάζει στην ολοκλήρωσή της. Αβέβαιο παραμένει το μέλλον του Hartley. Η Sauber έχει αρχίσει να ανεβαίνει αγωνιστικά χάρη και στην συμβολή του Simone Resta από την Ferrari. Φαίνεται ότι η συνεργασία με την Scuderia γίνεται όλο και στενότερη ενώ δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε και από άλλες δυνατές εμφανίσεις τύπου Γαλλίας στο μέλλον. Όσο για την Williams θα προσπαθήσει να αποφύγει την ουρά της κατάταξης σε μια πίστα όπου το 2014 είχε πάρει την τελευταία της pole με τον Massa.

Are you ready for your #AustrianGP Technical Briefing? This week we’re focusing on overtaking…
Watch this 🎥, then head here 👉 https://t.co/E05A4JK0o3. #RSspirit pic.twitter.com/f36QCO8n0A

— Renault Sport F1 (@RenaultSportF1) June 27, 2018

Ιστορικό σημείωμα

Το Αυστριακό Grand Prix διεξήχθη για πρώτη φορά ως επίσημος αγώνας του πρωταθλήματος το 1964 στην πίστα του Αεροδρομίου του Τσέλτβεγκ με νικητή τον οδηγό της Ferrari, Lorenzo Bandini. Ο παρθενικός αγώνας στο Österreichring είχε νικητή και πάλι έναν οδηγό της Ferrari, τον Jacky Ickx. Στην αρχική χάραξη πέτυχε τη μοναδική του νίκη ο Vittorio Brambilla με March το 1975 υπό καταρρακτώδη βροχή ενώ το 1982 είχαμε έναν από τους κοντινότερους τερματισμούς στην ιστορία ανάμεσα σε de Angelis (πρώτη του νίκη) και Rosberg.

Πολυνίκης του αγώνα ο Alain Prost με 3 επιτυχίες-όλες στην αρχική μορφή της πίστας. Στο A1-Ring αυτό που κυριάρχησε ήταν οι team-orders της Ferrari το 2001 και το 2002, οι επιβλητικές εμφανίσεις του Hakkinen το 1998 και το 2000 αλλά και οι μεγάλες επιτυχίες των Irvine το 1999 και Schumacher το 2003 οπότε και ο Γερμανός ύστερα από μια εκπληκτική pole αψήφησε ένα καταστροφικό pit stop για να υπερισχύσει έναντι του Raikkonen. Από τους οδηγούς του σημερινού grid οι Hamilton και Bottas έχουν από μία επιτυχία.