BLOGΔΟΚΙΜΕΣΜιχάλης Κατωπόδης

To Renault Captur και η αξία της εξέλιξης [blog + test drive]

Υπάρχουν πολλά σύγχρονα SUV στην αγορά και υπάρχουν και κάποια που μετράνε αρκετά χρόνια στην πλάτη τους. Πόσο εύκολα όμως μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι τα καινούρια είναι και καλύτερα;

Εντάξει, με μία πρώτη σκέψη, αυτό είναι μια λογική υπόθεση. Ένα μοντέλο που κυκλοφόρησε το 2013 θεωρητικά χρησιμοποιεί παλαιότερο πάτωμα, κινητήρες, υλικά και ο,τι άλλο, σε σχέση με ένα φετινό αυτοκίνητο. Η τεχνολογία προχωράει, όπως αντίστοιχα και η τεχνογνωσία. Η εξέλιξη των υλικών, των κινητήρων, της αεροδυναμικής, ακόμα και του marketing, που γνωρίζει τι θέλει το αγοραστικό κοινό και μπορεί να το προσφέρει πιο στοχευμένα, με βάση τις ανάγκες της εποχής.

Αυτή η θεώρηση, ωστόσο, έχει αρκετά κενά. Καταρχήν, δεν είναι η κάθε εταιρία ίδια. Μετά είναι και η αξία του κάθε μοντέλου. Αυτοκίνητα που λάμπουν στην εποχή τους είναι πιο δύσκολο να ξεπεραστούν, σε σχέση με άλλα που απλώς κυκλοφόρησαν, χωρίς ποτέ να πλησιάσουν την κορυφή. Και αφήνοντας μία σειρά άλλων παραμέτρων, θα πάμε σε ένα, τελικό, επιχείρημα. Την κουλτούρα και τη διάθεση ενός κατασκευαστή να μην αφήνει στην τύχη του το κάθε μοντέλο αλλά με την πάροδο των ετών να το εξελίσσει. Να του προσθέτει τα στοιχεία εκείνα που θα το διατηρούν στην πρώτη γραμμή, έναντι του συνεχώς εξελισσόμενου ανταγωνισμού.

Αυτές είναι οι σκέψεις που ξεπηδούν οδηγώντας το Captur. Το συγκεκριμένο θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία ακόμα δοκιμή αυτοκινήτου στο caroto, ίσως όμως έχει μεγαλύτερη αξία για ένα τέτοιο κείμενο, τύπου blog. Μία άποψη για το πώς το ίδιο το αυτοκίνητο, που σύντομα θα δώσει τη θέση του σε μία νέα γενιά, συνεχίζει να προσπαθεί και δεν αφήνεται έρμαιο στη φθορά του χρόνου.

Καταρχήν, ο κινητήρας του. Για τους γαλλικούς diesel, είτε προέρχονται από το στρατόπεδο της PSA, είτε από αυτό της Renault, δεν έχουμε να πούμε πολλά. Οι άνθρωποι ξέρουν να οδηγούν τις εξελίξεις, σε διεθνές επίπεδο. Ο 1.5 dCi της Renault, πληροί πλέον τις αυστηρότερες προδιαγραφές ρύπων Euro 6.2, στα νέα πρότυπα WLTP. Δεν είναι ο πιο ισχυρός, ούτε και ο πιο πολιτισμένος σε συμπεριφορά. Διατηρεί όμως την κατανάλωση σε πολύ καλά επίπεδα και ικανοποιεί απόλυτα με τη γενικότερη συμπεριφορά του.

Κατά δεύτερον, το κιβώτιο EDC. Το συγκεκριμένο όχημα, αντί του κλασικού, μηχανικού, φορούσε ένα αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη. Όχι το πιο γρήγορο ή επιθετικό της πιάτσας, σίγουρα όμως ένα από τα πιο στρωτά και ευχάριστα σε λειτουργία. Ένα κιβώτιο που πραγματικά ταίριαζε γάντι με τον κινητήρα και με τη φιλοσοφία του Captur.

Και βέβαια, υπάρχουν και οι καλές πρακτικές. Οι μικρές λεπτομέρειες, όπως το ντουλαπάκι-συρτάρι, με τον απίθανο αποθηκευτικό χώρο, όπου ακόμα και σήμερα σε κάνουν να χαμογελάς. Εν κατακλείδι, όχι, δεν θα υποστηρίξω ότι το Captur είναι ο,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην κατηγορία του. Υπάρχουν όντως άλλα, πιο καινούρια και πιο καλά. Η Renault όμως δεν επέτρεψε ποτέ στην ψαλίδα να ανοίξει σε μεγάλο βαθμό, σεβόμενη τόσο το προϊόν, όσο και το καταναλωτικό κοινό. Και αυτό είναι μια λεπτομέρεια που σε κάποιους κάνει τη διαφορά.

Μιχάλης Κατωπόδης

Ένας ακόμα εραστής της αυτοκίνησης (sic) με προϋπηρεσία σε διάφορα περιοδικά -και sites-αυτοκινήτου.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button