Πως φαντάζεσαι το αυτοκίνητο του μέλλοντος; Δικτυωμένο που θα βλέπει και θα παρκάρει από μόνο του; Θα το οδηγούμε εμείς ή θα μας οδηγεί αυτό;
Κάποια στιγμή μπροστά στο μέλλον δεν θα οδηγείτε εσείς αλλά το αυτοκίνητο. Χαλαρώστε, αφήστε την φαντασία σας να υπερβάλλει και ονειρευτείτε έναν κόσμο με αυτόνομα οχήματα, που θα παρκάρουν από μόνα τους, που το αμάξωμα τους θα είναι τόσο εύκαμπτο και θα αλλάζει σχήμα ανάλογα με τις συνθήκες κίνησης, που θα είναι φτιαγμένα από ειδικά συνθετικά νανοτεχνολογικά υλικά με «μνήμη» για να επανέρχονται στην αρχική τους θέση, που θα καταναλώνουν οτιδήποτε άλλο πέρα από υδρογονάνθρακες.
Τα υλικά στο εσωτερικό θα είναι κατασκευασμένα από προηγμένες ίνες (γυαλιού, φυτικές κ.α.) για να είναι ελαφρύτερα και ανακυκλώσιμα ενώ το εσωτερικό θα έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει τα καθίσματα, το τιμόνι και τον φωτισμό αναγνωρίζοντας τον οδηγό του. Το ταμπλό θα είναι γεμάτο από οθόνες υγρών κρυστάλλων ενώ οι εξωτερικοί καθρέπτες θα έχουν αντικατασταθεί από κάμερες που δημιουργούν περιμετρική εικόνα.
Τα νευροζωνικά καθίσματα θα διαβάζουν την σκέψη του οδηγού σχεδόν για τα πάντα, θα αναγνωρίζουν τον σωματότυπο και την διάθεση σας και θα ρυθμίζονται ανάλογα όπως και το φωτισμό στον εσωτερικό. Μία κάμερα θα αναγνωρίζει τον αμφιστρολοειδή του ματιού ή τα δαχτυλικά αποτυπώματα και θα κατεβάζει αυτόματα τον τηλεφωνικό του κατάλογο, θα ρυθμίζει το ηχοσύστημα στις αγαπημένες του συχνότητες ενώ το σύστημα πλοήγησης θα ρωτά ποιον από τους προεπιλεγμένος προορισμούς επιθυμεί να ακολουθήσει. Ίσως και να μην απαιτεί καν άδεια κυκλοφορίας μιας και το αυτοκίνητο δεν θα το οδηγείτε εσείς…
Και τώρα… προσγείωση!
Τίποτε από όλα τα παραπάνω δεν πρόκειται να συμβεί ακόμη και το 2030. Φυσικά, οι κατασκευαστές αυτοκινήτων προβάλλουν την πρόοδο της αυτόνομης κίνησης, από το ρομποτικό της Google (σύντομα θα μιλήσουμε εκτενέστερα για την αυτόνομη οδήγηση) μέχρι το πρόγραμμα SARTRE που συμμετέχουν πάμπολλες εταιρίες. Εδώ και χρόνια δουλεύεται το πρόγραμμα του V2V. Στα σίγουρα κάποια στιγμή θα το δούμε σε λειτουργία αλλά μόνο σε εξελιγμένους αυτοκινητόδρομους (π.χ. στην autobahn). Ελαστικά δίχως αέρα; Και από αυτά θα δούμε κάποια στιγμή αλλά ποιος σήμερα θέλει run-flat όταν επισκευάζεις το συμβατικό δίχως να απαιτείται η αγορά ενός νέου ελαστικού;
Το παραπάνω παράδειγμα είναι ενδεικτικό του κόστους. Το τελικό κόστος προς τον καταναλωτή καθορίζει την ζήτηση ενός προϊόντος και δεδομένου του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης (ίσως να ήταν καλύτερα να μιλάμε για ρυθμό ύφεσης) επιβραδύνονται σημαντικά όλα τα παραπάνω. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: τι νόημα έχει ένα ηλεκτροϋβριδικό που κοστίζει κοντά στα 50 χιλιάρικα όταν με τα μισά χρήματα υπάρχουν αυτοκίνητα που κάνουν ότι και το προηγμένο τεχνολογικά και ακόμη καλύτερα; Τεχνολογικές ευαισθησίες, θα πείτε… Σύμφωνοι, αν μιλάμε για το 0,00000532% του πληθυσμού του πλανήτη.
Αν δεν υπήρχαν τα πετρελαϊκά συμφέροντα για να προωθηθεί κατάλληλα η ιδέα του William Grove (ο πατέρας της ενεργειακής κυψέλης από το 1839) τα πράγματα σίγουρα θα ήταν διαφορετικά για κάθε ηλεκτροκίνητο. Καταρχήν η μετάβαση δεν θα ήταν τόσο δύσκολη όσο σήμερα καθώς ο παγκόσμιος μεταφορικός ιστός είναι δομημένος γύρω από τα πρατήρια υγρών καυσίμων. Σήμερα οι ειδικοί πασχίζουν να επιλύσουν πρακτικά προβλήματα σχετικά με τις μπαταρίες που κάθε άλλο παρά απλά είναι. Κατά μέσο όρο ένα ηλεκτροκίνητο μπορεί να διανύσει περίπου 200 km μέχρι την επόμενη επαναφόρτιση που μπορεί να διαρκέσει από μισή έως και περισσότερες ώρες. Ωστόσο, και εδώ τίθεται θέμα κόστους αφού η τεχνολογία των συσσωρευτών δεν είναι ακόμη φτηνή όσο των μηχανών.
Για αυτό το λόγο οι μηχανές εσωτερικής καύσης θα λειτουργούν και θα βασιλεύουν κάτω από το καπό ακόμη και μέχρι το 2030. Άλλωστε υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης της απόδοσής τους αφού ακόμη δεν έχουμε δει τις τεχνολογίες αυτανάφλεξης στους βενζινοκινητήρες (HCCI), την μεταβλητή συμπίεση (VCR), την ανάφλεξη με λέιζερ κ.α. ενώ όσον αφορά τους ρύπους οι κατασκευαστές αποδεικνύουν πόσο επινοητικοί είναι χρησιμοποιώντας μέχρι και ουρία για την καταστολή των οξειδίων του αζώτου στους ντίζελ (κάτι που εξετάζεται και για μελλοντική χρήση στους βενζινοκινητήρες). Όπως είναι λογικό, όσο περνούν τα χρόνια θα βλέπουμε τα υβριδικά να γίνονται όλο και πιο ηλεκτροαυτόνομα και θα μπορούν να διανύουν όλο και περισσότερα χιλιόμετρα μέχρι να ξεφορτωθούν μία και καλή τους κινητήρες. Ωστόσο, αυτό θα πάρει αρκετό καιρό, τουλάχιστον όχι πριν το 2030…
