Υπάρχουν αυτοκίνητα που για την κατηγορία τους ή και πιο γενικά είναι σημεία αναφοράς, γιατί εισήγαγαν τέτοιες καινοτομίες που άλλαξαν ριζικά τα δεδομένα.
Σε ότι αφορά τα τετρακίνητα για στρατιωτική χρήση το μοντέλο καμπής ήταν χωρίς καμία αμφιβολία το Hummer, το πρωτότυπο του οποίου βλέπετε στην αρχική μας φωτογραφία. Μέχρι τότε οι απαιτήσεις από τα στρατιωτικά 4×4 περιορίζονταν σε δύο λέξεις: απλά και φτηνά. Απλά για να κατασκευάζονται και να συντηρούνται εύκολα, γεγονός που φυσικά εμπεριέχει και το φτηνά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Jeep Willys, που συνέβαλε στο να γείρει η πλάστιγγα προς τη μεριά των Συμμάχων στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, που η μόνη προδιαγραφή που έπρεπε να πληροί ήταν το «quarter ton truck», δηλαδή το ωφέλιμο φορτίο των 250 κιλών, πέρα από τους επιβάτες.
Αντίθετα οι απαιτήσεις από το Hummer ήταν πολύ πιο μεγάλες: έπρεπε να ήταν φαρδύ, προκειμένου οι τροχοί του να είναι έξω από τα αυλάκια που δημιουργούν οι ερπύστριες των τανκ για να μην κολλά. Ταυτόχρονα έπρεπε να είναι και χαμηλό για να μη δίνει στόχο από μακριά, ενώ και οι off road δυνατότητές του έπρεπε να είναι μεγάλες. Βέβαια, όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία –μιλάμε για το 1979- το πλήρωμά του εξακολουθούσε να ήταν πλήρως απροστάτευτο, καθώς δεν υπήρχαν καν πόρτες.
Η ανάγκη για προστασία υπό τη μορφή θωράκισης έγινε γρήγορα αντιληπτή κι έτσι τα Hummer που όλοι βλέπαμε στις επιχειρήσεις του Κόλπου στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 –τότε άλλωστε τα μάθαμε- δεν είχαν καμία σχέση με το αρχικό πρωτότυπο, που έδειχνε σαν ένα σύγχρονο Jeep Willys που έχει πέσει στα αναβολικά.
Από τον πόλεμο του Κόλπου και μετά τα στρατιωτικά 4×4 αποστασιοποιήθηκαν ακόμα πιο πολύ από τα επιβατικά, τόσο που οπτικά θυμίζουν πιο πολύ οχήματα μεταφοράς προσωπικού που απλά έχουν ρόδες, ενώ άλλα έχουν και μόνιμο οπλισμό ή αυξημένες δυνατότητες κίνησης σε νερό, ανάλογα και με το που και γιατί χρησιμοποιούνται. Το μόνο που δεν είναι πλέον είναι φτηνά και απλά…
