Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού η είδηση της συμμετοχής του Fernando Alonso στα 500 μίλια της Ιντιανάπολις, κάτι που αυτόματα σημαίνει και την αποχή του από το Grand Prix του Monaco…
Αποδόθηκε εν πολλοίς στην κακή πορεία της McLaren-Honda, η οποία στην προσπάθειά της να τον κρατήσει χαρούμενο, εν όψει της λήξης του συμβολαίου του στο τέλος του 2017, του έδωσε την άδεια να δοκιμάσει έναν από τους τρεις αγώνες που συνιστούν το άτυπο triple crown για κάθε επαγγελματία οδηγό (Monaco και Le Mans οι άλλοι δύο). Αρκεί, όμως, αυτή η εξήγηση ή μήπως πρόκειται για προάγγελο της νέας εποχής που ανατέλλει στη Formula 1;
Τα βαθύτερα αίτια της απόφασης McLaren-Alonso θα πρέπει να αναζητηθούν στον Σεπτέμβριο του 2016. Τότε ο Αμερικανικός κολοσσός Liberty Media εξαγοράζει το 18,7% των μετοχών του F1 group (πρόκειται για την εταιρία που ελέγχει τα εμπορικά δικαιώματα της F1) από τους τότε μεγαλομετόχους, το fund CVC. Η συναλλαγή ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2017 με το Liberty Media Group να εξαγοράζει ένα επιπλέον ποσοστό μετοχών από το CVC καθώς και το 100% των μετοχών της μητρικής εταιρίας του F1 group, Delta Topco.
Το ενδιαφέρον του CVC για την F1 ήταν πρωτίστως χρηματοοικονομικό. Έτσι ο Bernie συνέχιζε να είναι ο απόλυτος άρχων σε ότι αφορούσε την προώθηση και τη διοίκηση της F1, κατά τα 10 χρόνια που διήρκεσε η παρουσία των προηγούμενων μεγαλομετόχων. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας αυτής έγιναν ή ολοκληρώθηκαν ανοίγματα της F1 στις αγορές της Μέσης και Άπω Ανατολής (θυμάστε όλα αυτά τα Grand Prix σε Ινδία, Κορέα, Μπαχρέιν και Άμπου Ντάμπι;) με την πάγια μέθοδο Ecclestone: Ενδιαφερόμαστε κυρίως για τα συμβόλαια με διοργανωτές και τηλεοπτικά δίκτυα χρησιμοποιώντας την πληθώρα ζήτησης για να αυξήσουμε τα κέρδη. Η μέθοδος ήταν αποτελεσματική και παρά την αποτυχία ορισμένων αγώνων στις χώρες αυτές τα έσοδα του group είχαν ανοδική πορεία ενώ η F1 διατήρησε το πρεστίζ της ελίτ του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Εχθρός του καλού είναι, όμως, το καλύτερο. Και η «μέθοδος Bernie» είχε δύο συστημικά μειονεκτήματα: 1) Το υψηλό πρεστίζ έρχεται με κόστος. Κόστος που, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, μπορούν να αντέξουν-εκτός Red Bull- μόνο οι μεγάλοι εργοστασιακοί κατασκευαστές. Αυτό καθιστά τις ανεξάρτητες ομάδες αδύναμες, ώστε αυτές σε βάθος χρόνου είτε να αποχωρούν είτε να μετατρέπονται σε ομάδες-δορυφόροι των εργοστασιακών (βλέπε Williams). Και στις δύο περιπτώσεις η ανταγωνιστικότητα τους μειώνεται με συνέπεια να δυσκολεύονται να βρουν χορηγούς πρόθυμους να αγοράσουν με μεγάλα ποσά μικρή διάρκεια προβολής 2) Η επαναλαμβανόμενη αποτυχία διείσδυσης στην αγορά των ΗΠΑ, η οποία είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως σε ότι αφορά τα αθλητικά θεάματα.
Κατά ένα παράδοξο τρόπο η πρώτη πραγματικά επιτυχημένη απόπειρα του Bernie στις ΗΠΑ (το Grand Prix στο Austin) ήταν και η αρχή του τέλους της παντοκρατορίας του. Η διαχρονική επιτυχία του αγώνα κίνησε το ενδιαφέρον της Liberty. Είδαν ότι με σωστή προώθηση και επενδύσεις η F1 μπορεί να μπει στη μεγάλη αγορά των ΗΠΑ αυξάνοντας κατακόρυφα τα έσοδα της. Χρειαζόταν όμως μια πιο «Αμερικανική προσέγγιση». Μια προσέγγιση στην οποία το εμπορικό σκέλος ενός Grand Prix δε θα περιοριζόταν στο αγωνιστικό τριήμερο αλλά θα επεκτεινόταν σε όλη την εβδομάδα που προηγείται. Αυτό σημαίνει περισσότερους χορηγούς σε πιο χαμηλές τιμές (άρα μεγαλύτερα έσοδα στις μικρές ομάδες) , περισσότερη αλληλεπίδραση των οδηγών με τους θεατές, Αμερικανικές ομάδες και οδηγούς και περισσότερους αγώνες στις ΗΠΑ (τουλάχιστον δύο επιπλέον). Τα περισσότερα από αυτά ήταν έξω από τη φιλοσοφία του Bernie.
Έξω από τη φιλοσοφία του ήταν και οι υπερατλαντικές πτήσεις των οδηγών στην Ινδιανάπολις. Φρόντιζε μάλιστα οι ημερομηνίες διεξαγωγής των Grand Prix Monaco και Montreal να συμπίπτουν με Indy500 και Le Mans. Αυτό φαίνεται πώς αλλάζει υπό τη νέα διοίκηση. Η απόπειρα Alonso, οδηγού όχι τυχαία της McLaren της οποίας τα ηνία έχει αναλάβει από φέτος ο Zak Brown (άνθρωπος ουσιαστικά της Liberty) είναι ίσως η αρχή μιας νέας εποχής για την F1. Μιας εποχής στην οποία το Indy500 και το Le Mans όχι μόνο δε θα αποτελούν taboo για τους οδηγούς, αλλά μάλλον θα είναι διοργανώσεις στις οποίες θα ενθαρρύνονται να συμμετέχουν. Ιδίως τα 500 μίλα έχουν μεγάλη εμπορική σημασία και θα μπορούσαν, με συμμετοχή όλων των μεγάλων αστέρων της F1 στο μέλλον, να μετατραπούν σε ένα ακόμη (σκιώδες) Grand Prix στις ΗΠΑ.
