Πολλοί φίλοι του σπορ έχουν τη βαθειά πεποίθηση πώς κάποιοι από τους οδηγούς του παρελθόντος θα παραμείνουν αξεπέραστοι…
Ανάλογα με την ηλικία του καθενός ή του πώς αντιλαμβάνεται κανείς τη Formula 1 θα έχετε ακούσει συχνά φράσεις όπως: «Δε βγαίνει άλλος Senna» ή «Ένας ήταν ο Schumacher» κλπ. Επιφανειακά, φυσικά, έχουν δίκιο. Όχι, όμως, με τον τρόπο που υπονοείται συνήθως από τους νοσταλγούς φίλους του σπορ. Ότι, δηλαδή, ήταν τόσο σπάνιο το ταλέντο τους που δεν πρόκειται να υπάρξει σε κανέναν άλλον οδηγό στο μέλλον της ανθρωπότητας και ότι οι σημερινοί οδηγοί είναι αποστειρωμένα παιδάκια που δεν μπορούν να συγκινήσουν κανέναν με την οδήγησή τους.
Δε θα μπορούσαν να υπάρξουν γιατί οι ικανότητές που είχαν αναπτύξει και τους έκαναν θρύλους δε θα τους βοηθούσαν ιδιαιτέρως στη σύγχρονη Formula 1. Το άθλημα έχει εξελιχτεί, οι απαιτήσεις έχουν αλλάξει και όσο κι αν δεν το αντιλαμβάνονται (ή παραδέχονται) πολλοί ο ανταγωνισμός έχει εκτοξευτεί σε επίπεδα που δεν υπήρχαν ούτε κατά διάνοια στο παρελθόν. Τι σχέση έχουν, όμως, όλα αυτά με το Ισπανικό Grand Prix του 2017;
Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία το βλέπει ο καθένας. Στη σύγχρονη Formula 1 η επιτυχία απέχει από την αποτυχία λιγότερο από ποτέ. Το περιθώριο λάθους είναι τόσο μικρό ώστε κάτι που θα περνούσε απαρατήρητο στο παρελθόν μπορεί πλέον να κάνει τη διαφορά. Ακόμη και στο δύο ταχυτήτων φετινό πρωτάθλημα, όπου Mercedes και Ferrari έριξαν γύρο στους πάντες πλην Ricciardo, το ποιος θα στεκόταν στο μεσαίο σκαλί του Podium σήμερα κρίθηκε τελικά από το ποιος θα έφτανε πιο κοντά στην τελειότητα.
Μικρές αποφάσεις που ξεκινάνε από τα εργοστάσια των ομάδων ακόμη και καθορίζουν την εξέλιξη των μονοθεσίων. Βελτιστοποίηση της επίδοσης του κάθε οδηγού ώστε να κερδηθεί και το τελευταίο χιλιοστό του δευτερολέπτου. Ένα ανεπαίσθητο γλίστρημα ή μπλοκάρισμα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Όχι επειδή είναι 4 μέτριοι οδηγοί σε 4 περίπου ισάξια αυτοκίνητα. Αλλά επειδή είναι 4 κορυφαίοι οδηγοί που παρά τα διαφορετικά τους στυλ έχουν βρει τον δικό τους ξεχωριστό δρόμο ο καθένας προς το απόλυτο.
Φυσικά ακόμη και σήμερα υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που προσφέρονται για μια πιο αισθητή ανάδειξη κάποιας ευφυούς απόφασης ή ενός μεγάλου ταλέντου. Στιγμές που έρχονται όταν συμβαίνει κάτι απρόοπτο, κάτι που αναγκάζει οδηγούς και ομάδες να αυτοσχεδιάσουν. Και τέτοιες στιγμές ο Ισπανικός αγώνας προσέφερε αρκετές. Όπως η στιγμή του εκπληκτικού προσπεράσματος του Vettel στον Bottas στον 25ο γύρο. Διπλό dummy του Γερμανού που ακούμπησε και στο γρασίδι ενώ πλεύριζε τη Mercedes και λίγο πριν κλείσει την εσωτερική της στροφής 1.
Βεβαίως για να βρεθεί σε αυτήν τη θέση ο Seb έπρεπε να προηγηθεί ένας άλλος αυτοσχεδιασμός (στρατηγικός) από την Mercedes. Βλέποντας ότι δεν μπορούν να ακολουθήσουν το ρυθμό του Vettel με τα μαλακά ελαστικά είχαν παρατείνει τα πρώτα stint των οδηγών τους, φέρνοντας τον Hamilton 7 γύρους μετά τον Vettel και φορώντας του τη Medium γόμα. Κράτησαν τον Bottas ακόμη περισσότερο έξω καθώς θα τον έφτανε γρήγορα ο οδηγός της Ferrari. Οι τέσσερεις γύροι που χρειάστηκε για να περάσει τον Φιλανδό (γύροι στους οποίους δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την ανώτερη απόδοση της soft γόμας σε σχέση με τη medium του Hamilton) ήταν το πρώτο χτύπημα στις ελπίδες του για νίκη. Η πλάστιγγα έγειρε οριστικά υπέρ του Βρετανού κατά το virtual safety car που προκάλεσε η σύγκρουση Vandoorne-Massa.
Στη Ferrari δίστασαν να φέρουν μέσα τον Vettel όντας υπέρ το δέον συντηρητικοί και περιμένοντας να καλύψουν κίνηση της Mercedes. Αποδείχτηκε λάθος, γιατί βρίσκονταν ήδη στον 34ο με 37ο γύρο (οπότε η μεσαία γόμα άνετα θα έβγαζε την απόσταση) και οι διαφορές είχαν παγώσει λόγω του VSC. Ακόμη κι αν ο Βρετανός άλλαζε σε μαλακά ελαστικά στον ίδιο γύρο πίσω από τον Vettel θα είχε να καλύψει μια διαφορά περί τα 8 δευτερόλεπτα.
Τελικά ο Lewis μπήκε ακριβώς με το τέλος του VSC (έληξε ενώ βρισκόταν στη γραμμή που ενεργοποιείται ο περιοριστής ταχύτητας) κάτι που ήταν αρκετό για να τον φέρει δίπλα στον Seb (άλλη εκπληκτική μονομαχία των δυο τους στο όριο) όταν ολοκλήρωσε κι αυτός τον δικό του ανεφοδιασμό σε συνθήκες κανονικού αγώνα. Δεν ήταν ένα τραγικό λάθος ίσως αλλά απείχε από το βέλτιστο. O Hamilton, με εξαίρεση την εκκίνηση, έκανε έναν αλάνθαστο αγώνα. Η Mercedes επίσης. Χρειάστηκε όμως ένα λάθος από τη Ferrari για να κερδίσουν. It’s not enough that I should succeed. Others should fail.
