Το τέταρτο πρωτάθλημα του Lewis Hamilton σίγουρα δεν εξασφαλίστηκε εντυπωσιακά στην πίστα του Μέξικο σίτυ, θα μείνει όμως ως ένα από τα πιο ξεχωριστά στη συλλογή του Βρετανού.
Όχι μόνο λόγω του ότι χάρη σε αυτό ο Lewis έγινε ο πιο επιτυχημένος Βρετανός οδηγός στην ιστορία του σπορ, αλλά και επειδή κατακτήθηκε σε μία σεζόν εντονότατου ανταγωνισμού με τον Sebastian Vettel και τη Ferrari. Μπορεί η W08 να ήταν το κορυφαίο μονοθέσιο στους περισσότερους αγώνες ενώ σίγουρα και οι αστοχίες των Vettel-Ferrari στο δεύτερο μισό της χρονιάς έκαναν πιο εύκολο το έργο του Hamilton. Αυτά, όμως, δε στερούν τίποτα από τη λάμψη του επιτεύγματός του καθώς η απόδοση του Βρετανού είχε σταθερά ανοδική πορεία κατά τη διάρκεια της σεζόν, με τον Lewis να βρίσκει εν τέλει τον ιδανικό τρόπο ώστε να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο βαθμό το δυναμικό του μονοθεσίου του. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει πολλή, σκληρή και αφανή δουλειά στον τομέα της κατανόησης του αυτοκινήτου, ικανότητα προσαρμογής στις απαιτήσεις του αλλά και βελτιστοποίηση όλων εκείνων των μικρών παραμέτρων που θα δώσουν τελικά τα επί πλέον κρίσιμα δέκατα για την pole ή τον αγώνα.
Υπήρξαν πολλές στιγμές στη διάρκεια του πρωταθλήματος που το επίπεδο της δουλειάς των Hamilton-Mercedes έδωσε το κάτι παραπάνω έναντι των Vettel-Ferrari. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν οι κατατακτήριες δοκιμές στην Καταλούνια με τον Lewis να αλλάζει εντελώς το οδηγικό του στυλ έχοντας, τότε, ως απώτερο σκοπό το ταχύτατο δυνατό πέρασμα από το τρίτο sector που έδινε τον περισσότερο χρόνο. Με μια πρώτη ματιά κάποιος θα έλεγε: «Φοβερό κλείσιμο γύρου, κέρδισε σχεδόν μισό δευτερόλεπτο από τον Sebastian». Το μυστικό, όμως, βρισκόταν στους δύο προηγούμενους τομείς όπου είχε καταφέρει να παραμείνει σε απόσταση βολής φροντίζοντας παράλληλα τα ελαστικά του. Αντίστοιχης ποιότητας ήταν και η pole που πέτυχε στην Μαλαισία ενώ σε όσους αγώνες η W08 δεν αντιμετώπισε δυσκολίες με τα ελαστικά ο Βρετανός ήταν απλώς απλησίαστος σε δοκιμαστικά και αγώνα.
Φυσικά, η χρονιά του Lewis δεν ήταν τέλεια. Υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις στο πρώτο μισό της σεζόν που ο οδηγός της Mercedes απέδωσε (τηρουμένων των αναλογιών) μέτρια και επισκιάστηκε ακόμη και από τον teammate του. Αγώνες όπως το Σότσι, το Μονακό και η Αυστρία σίγουρα δεν μπορούν να ενταχθούν στη συλλογή των μεγάλων (ούτε καν αξιόλογων) εμφανίσεων του Βρετανού. Για καλή του τύχη, όμως, σε δύο από αυτούς τους αγώνες νικητής αναδείχθηκε ο Bottas στερώντας από τον Vettel κρίσιμους βαθμούς στη μάχη του πρωταθλήματος. Αυτό δείχνει και τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η ομαδική δουλειά στη Mercedes, η οποία φρόντισε, είτε με τον Bottas είτε με έξυπνη στρατηγική (όπως σε Μπαχρέιν και Ισπανία) να καλύψει τις αδυναμίες του Hamilton σε όσους αγώνες χρειάστηκε κάτι τέτοιο. Μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα, φυσικά, αυτό δεν ήταν πια απαραίτητο τόσο λόγω της ανόδου στην απόδοση του Hamilton όσο και λόγω των λαθών του ανταγωνισμού.
Το πρόσωπο του αγώνα, ωστόσο, ήταν όπως και στη Μαλαισία ο Max Verstappen. Ο Ολλανδός πήρε μια νίκη αλά Schumacher (την τρίτη της καριέρας του) κυριαρχώντας απόλυτα στον αγώνα ενώ στους τελευταίους γύρους οι παρακλήσεις του μηχανικού του να κόψει ρυθμό τη στιγμή που ο Max εξακολουθούσε να σημειώνει ταχύτερα περάσματα θύμισαν τις στιχομυθίες Vettel-Roquelin κατά τα χρόνια κυριαρχίας της Red Bull. Για τον Verstappen είναι πια εμφανές ότι έχει ωριμάσει σε βαθμό που μπορεί και εκμεταλλεύεται πλήρως το μονοθέσιο που έχει στα χέρια του, γνώρισμα κοινό σε όλους τους παγκόσμιους πρωταθλητές, ενώ και η επιθετικότητα που επιδεικνύει τον βοηθά να θέτει τον εαυτό του σε θέση ισχύος στις ένας προς έναν μονομαχίες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής του της προσέγγισης ήταν η εκκίνηση στο Μεξικάνικο Grand Prix. Η αρχική του αντίδραση μπορεί να ήταν κατά τι αργότερη του Vettel αλλά για τον Max, πριν ακόμη μπει στο slip stream της Ferrari, το μόνο που είχε σημασία ήταν το φρενάρισμα για τη στροφή 1.
Με τον Vettel από την εσωτερική να υστερεί ελαφρώς σε πρόσφυση ο Verstappen πίεσε το πεντάλ του φρένου την τελευταία δυνατή στιγμή ώστε να κρατήσει την εμπρός του πτέρυγα μπροστά από εκείνην του Vettel καθώς έστριβαν για πρώτη φορά. Αυτό εμπόδισε τον Sebastian από το να ανοίξει όσο ήθελε την τροχιά του προς την εσωτερική της 2 «κόβοντας» έτσι τον Verstappen. Η Red Bull θα κρατούσε τη θέση της αποφασιστικά αναγκάζοντας τον Vettel να τραβηχτεί στην εξωτερική ελπίζοντας σε καλύτερη έξοδο από την 3 και προσπέρασμα στο τέλος της δεύτερη ευθείας. Θα έχανε μάλιστα και το αριστερό κάθετο στοιχείο της εμπρός του πτέρυγας από το πίσω δεξί ελαστικό του Max στην εσπευσμένη προσπάθειά του να κολλήσει αμέσως πίσω από την RB13.
Στο παιχνίδι, όμως, είχε μπει και ο Hamilton ο οποίος καθώς τοποθετήθηκε στο κενό αριστερά του Vettel βρέθηκε μπροστά από τον Γερμανό πριν την 3 φλερτάροντας κι εκείνος με την ιδέα του προσπεράσματος στον Max κατά το επόμενο σπριντ. Με τον Vettel να χάνει δύο θέσεις μέσα σε λίγα μέτρα, η προσέγγισή του έγινε όλα ή τίποτε. Βούτηξε επιθετικά στην 3η στροφή, ακουμπώντας στο εξόγκωμα μετά το κερμπ κάτι που αποσταθεροποίησε την SF70H. Προσπαθώντας να διορθώσει την υπερστροφή, άνοιξε την τροχιά του προς την εξωτερική της 3 τη στιγμή που ο Hamilton τοποθετούσε την W08 πίσω από τον Max. Η εμπρός πτέρυγα της Ferrari δέχτηκε το δεύτερο συνεχόμενο χτύπημα χάνοντας μεγάλο μέρος της αριστερής της πλευράς σχίζοντας ταυτόχρονα το δεξί πίσω ελαστικό του Hamilton.
Οι επαφές της εκκίνησης εντάσσονται στην κατηγορία των αγωνιστικών συμβάντων, τα οποία στην προκειμένη περίπτωση προήλθαν κυρίως από την υπεραισιοδοξία του Vettel στο σύμπλεγμα 1-3. Δε θα μπορούσε να καταλογίσει, φυσικά, κανείς πρόθεση στον Γερμανό για την επαφή με τον Hamilton ή να απαιτήσει κάποια τιμωρία (όπως γελοιωδώς έκανε ο Niki Lauda) από τη στιγμή που είναι γνωστό σε όλους τους οδηγούς το πόσο εύκολα μπορεί να καταστραφεί ένας αγώνας από μια σπασμένη εμπρός πτέρυγα.
Με τους φετινούς μονομάχους υποβιβασμένους στην ουρά του grid ο δρόμος για τον Verstappen ήταν πια ανοιχτός. Ο Bottas δεν αποτελούσε σε καμιά περίπτωση απειλή και το πρώτο μισό του αγώνα ήταν μια επίδειξη δύναμης του Verstappen ο οποίος σημείωνε συνεχόμενα ταχύτερα περάσματα ακόμη και όταν τα ultra soft είχαν περάσει τους 20 γύρους. Στο ενδιάμεσο είχαμε τις εγκαταλείψεις των Ricciardo, Hulkenberg και Hartley με την τελευταία να προκαλεί Virtual Safety Car το οποίο εκμεταλλεύτηκαν οι πρωτοπόροι για αλλαγή ελαστικών. Τα τρία αυτά περιστατικά (όλα σχετιζόμενα με πρόβλημα σε κάποιο από τα στοιχεία της PU της Renault) σε συνδυασμό και με την εγκατάλειψη του Sainz λίγο αργότερα καταδεικνύουν δύο ενδεχόμενα. Είτε η Γαλλική μονάδα ισχύος βρίσκεται στο όριο από άποψη θερμοκρασιών λειτουργίας (στο Μεξικό λόγω υψομέτρου η πυκνότητα του αέρα είναι μικρότερη με αποτέλεσμα να έχουμε κατά 20% περίπου μειωμένη ροή από τις αεροεισαγωγές) είτε η Renault έχει πιέσει πολύ την εξέλιξη της PU εν όψει 2018 προσπαθώντας να βρεθεί πιο κοντά σε Mercedes-Ferrari.
Όπως και να έχει το πράγμα η εξελιγμένη μονάδα ισχύος Renault στην RB13 του Verstappen δούλεψε άψογα με το Ολλανδό να παίρνει την καρό σημαία μπροστά από τους Bottas, Raikkonen, Vettel, Ocon, Stroll, Perez, Magnussen, Hamilton και Alonso. Η μονομαχία των δύο τελευταίων λίγο πριν το τέλος του αγώνα ήταν από τα εντυπωσιακότερα στιγμιότυπα του αγώνα, ενώ αξίζει να αναφέρουμε την ανάκαμψη του Vettel έπειτα από πολλά όμορφα προσπεράσματα αλλά και τους μεγάλους αγώνες των Ocon, Stroll και Magnussen οι οποίοι επισκίασαν πλήρως τους εμπειρότερους teammates τους. Μεγάλη εμφάνιση είχε κάνει και ο Ericsson μέχρι να εγκαταλείψει από πρόβλημα στην PU της Ferrari. Με τα δύο πρωταθλήματα να έχουν κριθεί και μαθηματικά οι δύο επόμενοι αγώνες θα έχουν καθαρά αγωνιστικό ενδιαφέρον με το κυριότερο ερωτηματικό να αφορά στην ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα σε Mercedes-Ferrari και Red Bull εν όψει 2018.
Δείτε εδώ την βαθμολογία στο πρωτάθλημα, σύντομα η ανάλυση του αγώνα, επόμενος στην Βραζιλία (12 Νοεμβρίου) στις 18:00 το απόγευμα.
He’s done it! 🏆🏆🏆🏆
Congratulations @LewisHamilton, FOUR-time world champion!#MexicoGP 🇲🇽 #F1 pic.twitter.com/drd4GexvhD
— Formula 1 (@F1) October 29, 2017
