Μία έρευνα του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν δείχνει ότι ένα αυτόνομο όχημα μπορεί να περιορίσει σε σημαντικό βαθμό το φαινόμενο της κίνησης στους δρόμους.
Η διαπίστωση αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με τη δυνατότητα του αυτοκινήτου να επικοινωνεί με άλλα οχήματα και με σταθμούς εδάφους, γνωρίζοντας έτσι εκ των προτέρων τα μποτιλιαρίσματα και ακολουθώντας εναλλακτικούς δρόμους. Έχει πρωτίστως να κάνει με την καλύτερη οδική συμπεριφορά του ίδιου του αυτοκινήτου. Ένα λάθος φρενάρισμα, για παράδειγμα, ενός οδηγού ή η συνεχής αλλαγή λωρίδων μπορεί να οδηγήσει σε μία κυκλοφοριακή συμφόρηση, ακόμα και σε σημεία που δεν υπάρχει φαινομενικά κάποιο πρόβλημα.
Ο ερευνητής Gabor Orosz, ο οποίος διεξήγαγε την έρευνα, χρησιμοποίησε οκτώ αυτοκίνητα σε πραγματικές συνθήκες, στους δρόμους του Μίσιγκαν. Όλα τα αυτοκίνητα ήταν εξοπλισμένα με τη δυνατότητα να μεταδίδουν τη θέση και την ταχύτητά τους, ενώ το ένα επιλέχθηκε να ενεργεί ως αυτόνομο όχημα. Αυτό το αυτοκίνητο είχε την ικανότητα να εφαρμόζει τα φρένα μόνο όσο χρειάζεται και όσο το δυνατόν νωρίτερα. Ο στολίσκος αυτός των αυτοκινήτων ξεκίνησε να κινείται με ταχύτητα 88 χιλιόμετρα ανά ώρα, με τον πρώτο οδηγό να πατάει ξαφνικά φρένο, κάθε φορά και πιο δυνατά. Στο τέλος, η επιβράδυνση ήταν τέτοια που οδηγούσε τα σώματα των επιβατών να κινηθούν προς τα μπρος, συγκρατώντας τους οι ζώνες ασφαλείας. Όχι όμως για το αυτόνομο όχημα, που αντιλαμβανόταν πολύ πιο γρήγορα τη δεδομένη συνθήκη και έτσι επιβράδυνε ομαλότερα. Όσοι οδηγοί βρίσκονταν πίσω από αυτό, επιβράδυναν και αυτοί με τη σειρά τους καλύτερα, με αποτέλεσμα να ομαλοποιείται η ροή.
Ένα ανάλογο πείραμα είχε πραγματοποιήσει πέρυσι και το Πανεπιστήμιο του Illinois. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι εάν έστω από τα 20 αυτοκίνητα διαθέτει αυτονομία, μπορεί να εξαλείψει τα συνεχή σταμάτα-ξεκίνα σε συνθήκες έντονης κυκλοφορίας.
