Hyundai i30 N Performance [test drive]

Η Hyundai κατασκεύασε ένα πραγματικά σπορ αυτοκίνητο. Το πρώτο της. Και το δημιούργησε έτσι, σαν να είχε χρόνια εμπειρία στο κουρμπέτι…

Η πρώτη μας επαφή με το i30 N Performance ήταν στην πίστα των Μεγάρων, όπου μας άφησε πραγματικά καλές εντυπώσεις. Πλέον, μετά από μερικές μέρες συμβίωσης με το «όπλο» της Hyundai, απλά επιβεβαιώνουμε την αρχική μας αίσθηση, ότι πρόκειται για ένα μοντέλο που μπορεί να μην έχει ιστορία, έχει όμως μέλλον…

Για να ξεκινήσουμε από κάπου, υπολογίστε πως το i30 N τοποθετείται ανάμεσα στα συμβατικά hot hatch -τύπου Golf GTI- και στα απόλυτα εργαλεία που κυνηγάνε τα ρεκόρ πίστας, όπως το Honda Civic Type-R. Εμφανισιακά το αποτέλεσμα είναι συγκρατημένο, οπότε αν επιθυμείτε να δηλώσετε την παρουσία σας κάπου, θα πρέπει να καταφύγετε σε μία ξερογκαζιά, στο πρόγραμμα Sport. Έτσι θα γυρίσει εγγυημένα κάθε σβέρκος, σε απόσταση 100 μέτρων. Αν πάλι ανήκετε σε αυτούς που δεν αγοράζουν αυτοκίνητο για τη μόστρα αλλά για το ποιόν του, στα σωθικά του το i30 N Performance κρύβει πράγματα που θα χορτάσουν τις ορέξεις και του πιο απαιτητικού.

Τα πρώτα οπτικά ερεθίσματα έρχονται από τις 19ρες ζάντες με τα χαμηλοπρόφιλα P Zero, το χαμηλωμένο αισθητά αμάξωμα με τις διπλές πίσω μπούκες και τον αεροδυναμικό διαχύτη, καθώς και από τις μπάρες θόλων εμπρός και πίσω (η τελευταία αποκαλύπτεται στο διαμέρισμα των αποσκευών) οι οποίες ενισχύουν σημαντικά την ακαμψία του αμαξώματος. Περνώντας πάλι στο εσωτερικό, ένα εξαιρετικής πλευρικής στήριξης κάθισμα αγκαλιάζει το σώμα του οδηγού, ενώ ένα σπορ τιμόνι με τη σωστή διάμετρο και πάχος στεφάνης στέκεται μπροστά του. Τα μεγάλα μπουτόν για τα προγράμματα οδήγησης (Normal, Sport, Eco αριστερά και Ν δεξιά), θα μπορούσε να πει κανείς ότι προσφέρουν κάτι στην εμπειρία, σίγουρα όμως λιγότερο από την αίσθηση και ακρίβεια στο κούμπωμα που χαρίζει ο μεταλλικός επιλογέας των ταχυτήτων.

Για τους διαθέσιμους χώρους (καλούς για μικρομεσαίο όχημα) και το πλούσιο επίπεδο εξοπλισμού του i30 N Performance, δεν θα αναφερθούμε εκτενώς. Ναι, το μοντέλο της Hyundai τα καταφέρνει μία χαρά και εδώ, αυτά όμως, στην προκειμένη περίπτωση, περνάνε σε δεύτερη προτεραιότητα. Εδώ το ζητούμενο είναι οι επιδόσεις και η οδηγική απόλαυση. Για μεν τις πρώτες, φροντίζει ένα δίλιτρο, υπερτροφοδορούμενο σύνολο 275 ίππων και 378 Nm ροπής. Ελαστικό σε όλο σχεδόν το φάσμα του, το συγκεκριμένο μοτέρ δείχνει πολιτισμένο στην καθημερινή χρήση, δεν κρύβει όμως την κλίση του να λειτουργεί καλύτερα στις μέσες και υψηλές στροφές.

Η κατανάλωση δεν είναι μικρή, είναι όμως αυτή που περιμένει κανείς από ένα τέτοιο πουσαρισμένο σύνολο. Όσο για την ηχητική του, μεταβάλλεται ανάλογα με το πρόγραμμα που θα επιλέξει κανείς. Στο Eco θα χαρακτηρίζαμε τον ήχο του ως απλά σπορτίφ. Στο Sport πάλι, μετατρέπεται σχεδόν σε ήχο αγωνιστικού, με ένα πιο μπάσο τελείωμα και σκασίματα σε κάθε ευκαιρία, που κάνουν τον οδηγό να αναρωτιέται αν βγάζει και φλόγες από την εξάτμιση… Εάν πρέπει να ανακαλύψουμε έστω και ένα μικρό ψεγάδι, θα λέγαμε για την απόκριση του δεξιού πεντάλ, που έστω και για δέκατα του δευτερολέπτου δεν είναι τόσο άμεση όσο θα θέλαμε από ένα καθαρόαιμο σπορ μοντέλο. Στον αντίποδα, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε το rev matching που ανεβάζει στροφές στις αλλαγές και τα λαμπάκια στο ταμπλό που θα χαρίσουν τις τέλειες αλλαγές στον κόφτη.

photos: nmarinopoulos

Αναφορικά με τα οδηγικά modes, λειτουργούν κάπως έτσι: Sport, πιο Sport, ακόμα πιο Sport… Χαλαρότητα δεν υπάρχει πουθενά, αυτό όμως κάθε άλλο παρά είναι κακό. Οι αναρτήσεις, σφιχτές, δεν επιτρέπουν κλίσεις στις στροφές, ενώ σε συνδυασμό με τις ενισχύσεις του πλαισίου, πραγματικά δείχνουν τα υψηλά επίπεδα ακαμψίας του αυτοκινήτου. Μέσα διαβάζεις σαμαράκια, λακκούβες και κάθε άλλη ανωμαλία. Δεν είναι ότι όλα αυτά περνάνε αφιλτράριστα, αν ψάχνει όμως κανείς για την απόλυτη άνεση και ποιότητα κύλισης, θα πρέπει να στραφεί αλλού. Στα θετικά θα αναφέρουμε επίσης την αμεσότητα του τιμονιού, που είναι από τις καλύτερες overall, αλλά και το βάρος του. Αντίστοιχα μας άρεσαν και τα φρένα, τα οποία είναι made in Hyundai, σε μία προσπάθεια να περιοριστεί το κόστος σε χαμηλά επίπεδα.

Στην πράξη τα χιλιόμετρα μαζεύονται εύκολα, ενώ ακόμα και σε δρόμους με μέτρια πρόσφυση το i30 N Performance μπορεί να κινείται ταχύτατα, με ασφάλεια και με τον οδηγό να απολαμβάνει κάθε στιγμή της διαδρομής. Σημαντικό ρόλο εδώ παίζει και το ηλεκτρονικά ελεγχόμενο διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης, που καταφέρνει να περνά τους 275 ίππους με επιτυχία στο δρόμο. Το αυτοκίνητο, αναμφίβολα, συνδυάζει τις επιδόσεις με τη σπορ αίσθηση και τον fun-to-drive χαρακτήρα, με έναν τρόπο που θα περίμενε κανείς μόνο από εταιρίες που έχουν εμπειρία από τέτοιου είδους προτάσεις.

Ως εκ τούτου, το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ένα μεγάλο μπράβο στη Hyundai, που με τη μία ψήλωσε το ανάστημά της και μπορεί να κοιτάζει στα μάτια έναν ανταγωνισμό που μέχρι πρότινος της ήταν άγνωστος. Πόσο μάλλον όταν το κάνει με μία πρόταση που τιμάται αρκετά κάτω από το ψυχολογικό όριο των 30.000 ευρώ, ενώ έχει και 5 χρόνια εγγύηση.

Περισσότερες δοκιμές μοντέλων HYUNDAI