Το πέμπτο μεγαλύτερο νησί της χώρας μας μπορεί να είναι γνωστό για την παραγωγή μαστίχας αλλά κρύβει πολλές περισσότερες ομορφιές.
Η Χίος είναι ένα από τα πιο μακρινά νησιά σε απόσταση και απέχει λίγα μίλια από τις ακτές της Τουρκίας. Έτσι, λογικό είναι τα ναύλα να είναι από τα υψηλότερα αφού μια οικογένεια με Ι.Χ. χρειάζεται περίπου 500 ευρώ και αρκετά παραπάνω με καμπίνα. Το δικό μας μέσο ήταν ένα Citroen Berlingo που στη νέα του γενιά έχει ότι χρειαστήκαμε. Χώρους και πάλι χώρους, καθώς και έναν αποδοτικό πετρελαιοκινητήρα με αυτονομία 700+ χιλιόμετρα.
Από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι της Χίου το ταξίδι με το μικρό Διαγόρας βάστηξε περίπου 8 ώρες. Ευτυχώς βράδυ με κάλμα θάλασσα. Η πρώτη εικόνα από την χώρα είναι αυτή μιας μεγάλης νησιώτικης πόλης με άναρχη δόμηση και αισθητική. Η διαμονή μας ήταν στον Καρφά, μία κοσμοπολίτικη παραθαλάσσια περιοχή με τα μεγαλύτερα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, μικρή απόσταση από την Χώρα και πιο κοντά στο αεροδρόμιο.
Η Χίος είναι κυρίως γνωστή ως το νησί της μαστίχας, για τα μεσαιωνικά της χωριά ή τον αρχοντικό Κάμπο με τα στενά δρομάκια και την εύφορη κοιλάδα που κάποτε ζούσαν οι εύποροι Χιώτες. Ωστόσο, αν δεν το γνωρίζετε έχει 91 χαρτογραφημένες παραλίες. Λόγω του δυνατού βοριά την πρώτη μας μέρα επιλέξαμε να κινηθούμε νότια του νησιού. Προς την Κώμη, τα Μαύρα Βόλια και τα Βρουλίδια.
Τα Μαύρα Βόλια απέχουν περίπου 5 χιλιόμετρα από το Πυργί και έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τα μαύρα βότσαλα που προέκυψαν από την έκρηξη ηφαιστείου. Τα Βρουλίδια είναι μια κοντινή μαγευτική παραλία δίπλα στο Εμπορειό και είναι η νοτιότερη του νησιού. Και μια από τις πιο όμορφες με γαλαζοπράσινα νερά και εξωτική αύρα. Σήμα κατατεθέν η καντίνα με το μίνι-τελεφερίκ για τις παραγγελίες. Με τον ήλιο να πέφτει μια επίσκεψη στο Πυργί, για βόλτα ή για τσιμπολόγημα, είναι ότι πρέπει.
Βοριάς και την επόμενη μέρα και ξανά προς τα νότια με το Berlingo να προσφέρει άνετες και πάνω απ’ όλα οικονομικές μετακινήσεις με την κατανάλωση στα περίπου 6-6,5 λίτρα ανά 100 χλμ. Πραγματικά, αυτοκίνητα σαν το Berlingo είναι ιδανικά για τέτοιου τύπου εξορμήσεις αφού προσφέρουν μεγάλους και πολυχρηστικούς χώρους με π.χ. αμέτρητους αποθηκευτικούς χώρους για μικροαντικείμενα, συρόμενα πίσω καθίσματα, συρόμενες πίσω πόρτες κ.α.
Στον δρόμο προς το χωριό Ολύμποι και λίγο πριν, κατηφορίσαμε για την Αγία Δύναμη. Η παραλία πήρε το όνομα της από το εκκλησάκι που βρίσκεται εκεί και σε μαγεύει με τα κρυστάλλινα νερά. Υπάρχουν πεύκα για σκιά αλλά θα πρέπει να είστε εφοδιασμένοι με νερό και τρόφιμα. Σε μικρή απόσταση η παραλία Αποθήκα με τα βαθιά κρύα νερά. Εκείνη την ημέρα επισκεφτήκαμε και τα Μεστά με τον πιο καλοδιατηρημένο μεσαιωνικό οικισμό με την οχυρωματική διάταξη (από τους πειρατές που έκλεβαν μαστίχα) από τον 14ο αιώνα. Μαζί με το Πυργί, τα Αρμόλια, τα Νένητα, τα Πατρικά, απαρτίζουν τα περίφημα μεγαλύτερα Μαστιχοχώρια (υπάρχουν περίπου 20) και εκεί όπου παράγεται το θαμνώδες δέντρο που έχει κάνει παγκοσμίως γνωστό το νησί. Το δέντρο «δακρύζει» κρυσταλλάκια μαστίχας κατά τον Αύγουστο και αφού το «κεντήσει» ο Χιώτης.
Όρεξη να έχεις και το νησί είναι μεγάλο με πολλές ομορφιές. Όπως η Μονής της Αγίας Μαρκέλλας, της προστάτιδας του νησιού που γιορτάζεται στις 22 Ιουλίου, οι γραφικές παραλίες στη Λημνιά, καθώς και γενικότερα από εκείνη την μεριά. Αφήσαμε τη Βολισσό. Περάσαμε από την Ελίντα, πριν από το Λιθί στρίψαμε για να ανηφορίσουμε προς τα Αυγώνυμα με την πολύ όμορφη ταβέρνα στα δυτικά του χωριού. Σοκ και δέος σε πιάνει στη θέα του Ανάβατου. Μιας ακατοίκητης πλέον καστροπολιτείας χτισμένη πάνω σε έναν βράχο να στέκεται αέναη μπροστά στο χρόνο. Επιστροφή στον Καρφά με ενδιάμεση στάση στη Νέα Μονή που τελεί υπό την προστασία της Unesco.
Τις επόμενες μέρες ο αέρας κόπασε και κινηθήκαμε προς τα βόρεια. Πέρα από τον Βροντάδο με τον φαντασμαγορικό πόλεμο το βράδυ της Ανάστασης υπάρχει η πολύ όμορφη παραλία των Γλάρων που συνωστίζεται γρήγορα. Φτάσαμε στην παραλία ο Γιόσωνας αλλά λόγω του αέρα προτιμήσαμε την πιο κλειστή και πολύ όμορφη της Ναγός. Προσοχή στο παρκάρισμα λόγω των στενών δρόμων. Κατά την επιστροφή μας η Λαγκάδα, ένα φυσικό λιμάνι με πολύ καλές ψαροταβέρνες, είναι μία στάση που επιβάλλεται… για ανεφοδιασμό και ουζάκι.
Η Χίος είναι ένα νησί που πραγματικά μας εξέπληξε με τις ομορφιές που κρύβει. Έχει πανέμορφες παραλίες, γραφικά χωριά με μεσαιωνική κληρονομιά, μοναστήρια και μνημεία, μεγάλη ποικιλία τοπικών προϊόντων και γαστρονομικό πλούτο για κάθε γούστο. Το κυριότερο είναι ένας ευλογημένος τόπος με βαθιά ιστορία και πολλές ανεξερεύνητες πτυχές.
Μιλώντας με τους ντόπιους ο τουρισμός εφέτος θα κινηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα λόγω της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η γείτονος χώρα. Ναι, ο μισός και πάνω τουρισμός του νησιού αποτελείται από Τούρκους λόγω της μικρής απόστασης. Και είναι πολύ κρίμα να ξέρουν καλύτερα οι ξένοι το νησί παρά πολλοί από εμάς.
Από την άλλη, είναι εμφανές πως από τις τοπικές αρχές υπάρχει ελάχιστη αξιοποίηση από την τουριστική βιομηχανία. Αν, τώρα, κατάφερα με αυτή την σύντομη περιγραφή της εμπειρίας μας να σας κάνω να επισκεφτείτε την Χίο (μια εβδομάδα απαιτείται το ελάχιστο) να είστε βέβαιοι πως θα περάσετε πολύ όμορφα. Ειδικά αν κινηθείτε οικογενειακώς με ένα ολοκληρωμένο από κάθε άποψη MPV, όπως το Citroen Berlingo.
