Fiat Panda 1.3 JTD [test drive]

Πόσο οικονομικό μπορεί να είναι ένα αυτοκίνητο πόλης; Μία καλή ερώτηση που μπορεί να απαντηθεί μέσα από την δοκιμή του πετρελαιοκίνητου Panda.

Μία θεωρία λέει πως υπερτροφοδότηση σημαίνει περισσότερη ισχύ αλλά και αυξημένη κατανάλωση όταν υπάρχουν συνεχείς επιβραδύνσεις και επιταχύνσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει στην πόλη. Οπότε είναι προτιμότερος ένας ατμοσφαιρικός κινητήρας θυσιάζοντας μέρος τω επιδόσεων. Τώρα, τι γίνεται αν κάποιος επιθυμεί επιδόσεις και μειωμένη κατανάλωση; Ένας υπερτροφοδοτούμενος πετρελαιοκινητήρας!

Για την τεχνολογία που διαθέτει ο νέας γενιάς 1.3 Multijet έχουμε αναφερθεί εκτενώς στο σχετικό άρθρο. Οπότε το ενδιαφέρον επικεντρώνεται αναπόφευκτα στο αμάξωμα και στα οδικά χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου. Ξεκινώντας από τα τελευταία ισχύει η γνωστή ρήση «το καλό καλύτερο». Με άλλα λόγια, το νέο Panda δικαιολογημένα αποτελεί ένα από τα καλύτερα αυτοκίνητα πόλης με ευχάριστη οδική συμπεριφορά.

Όταν λέμε κάτι τέτοιο μην πάει ο νου σας πως το Panda… στρίβει σαν καρτ αλλά ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ευκολοδήγητο αυτοκίνητο για “αγχολυτικές” καθημερινές μετακινήσεις. Η ανάρτηση είναι άνετη όσο πρέπει ώστε να μην εμφανίζονται συμπτώματα πλεύσης, το ηλεκτρομηχανικό τιμόνι -με το πρόγραμμα City για επιπλέον υποβοήθηση- έχει πολύ καλύτερη αίσθηση από ότι μας έχει συνηθίσει η Fiat ενώ ο επιλογέας των πέντε σχέσεων βρίσκεται ακριβώς εκεί που θα τον περίμενες.

Ποιες οι εντυπώσεις από τον ντίζελ των 75 PS; Αυτές που θα περιμένατε με τα 190 Nm να προσφέρουν ροπή από χαμηλά όπως είθισται ενώ η καλή κλιμάκωση με την μακριά 5η είναι αρκετά βολική για το ταξίδι όπου με συνετή οδήγηση η κατανάλωση (σύμφωνα με το trip computer) μπορεί εύκολα να συγκρατηθεί κάτω από τα 5 lt/100 km. Αξιοσημείωτη είναι η λειτουργία του κινητήρα που παράγει μικρά επίπεδα θορύβου (για τα δεδομένα των ντίζελ).

Ο καλαίσθητος διάκοσμος με νεανικό πρόσημο είναι ότι πρέπει να σου φτιάξει το κέφι αντιμέτωπος με την κυκλοφοριακή συμφόρηση της πόλης. Ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να σου φτιάξει την διάθεση είναι η απουσία… γκρίνιας από τους πίσω επιβάτες που θα βολευτούν με σχετική άνεση (τηρουμένων των αναλογιών). Το πορτμπαγκάζ χωρά αρκετά πράγματα, η ελαφριά εταζέρα προσθαφαιρείται εύκολα ενώ η πρακτικότητα αυξάνεται με την αναδίπλωση των πίσω καθισμάτων.

Η ποιότητα των πλαστικών είναι καλύτερη από εκείνη του προηγούμενου Panda και αν κρίνει κανείς από την συναρμολόγηση τότε μπορεί να συμπεράνει πως αντέχει στο χρόνο. Εργονομικά δεν υπάρχουν σημαντικές ενστάσεις, εύκολα συνηθίζεις τους διακόπτες των εμπρός παραθύρων στην κεντρική κονσόλα ενώ θήκες για μικροαντικείμενα υπάρχουν πάμπολλες.

Όσο για τον εξοπλισμό είναι αντάξιος των 13.600€ (υπάρχει έκπτωση) που ζητά το πετρελαιοκίνητο Panda και όπως… πάντα βαρόμετρο για κάθε ντίζελ επιλογή αποτελεί η ετήσια χρήση που καθορίζει το χρόνο απόσβεσης της διαφοράς τιμής από το βενζινοκίνητο 0.9 Panda Twinair με «άτελους» 85 PS…