Γυρίζουμε πίσω στην δεκαετία του1990 και το ηλεκτροκίνητο 205 και αναρωτιόμαστε πως θα ήταν τα πράγματα αν τα EV απολάμβαναν αυτό που τους αξίζει…
Ίσως και να γνωρίζετε πως η ηλεκτροκίνηση ουσιαστικά προϋπήρξε της κίνησης με θερμικούς κινητήρες. Ακόμη όμως και βασικά πρακτικά προβλήματα (όπως οι τεράστιες μπαταρίες) δεν ήταν ο βασικός λόγος που η ηλεκτροκίνηση δεν διαδόθηκε ποτέ. Τα πετρελαϊκά συμφέρονται ήταν ορατά ακόμη και πριν την κυκλοφορία του πρώτου τετράτροχου με ΜΕΚ και τόσο ισχυρά για να ανασχηματίσουν για πάντα τον γεωπολιτικό χάρτη με τις όποιες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αναταράξεις.
Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορα ηλεκτροϋβριδικά επιχειρήματα όπως αυτό του Lohner-Porsche (1900), Alfa Romeo 33 Hybrid (1988), του GM Stir-Lec (1969), του GM EV1, του Citroen Saxo, του Peugeot 205.
Το 205 Electric εφοδιαζόταν με 12 «εξάβολτες» μπαταρίες νικελίου-σιδήρου (της SAFT) που ζύγιζαν 300 kg και ήταν τοποθετημένες στο εμπρός μέρος του αυτοκινήτου. Στριμωγμένος στον εμπρός άξονα ήταν και ο ηλεκτροκινητήρας ισχύος 8 kW (με μέγιστη απόδοση 17,5 kW). Παρά ταύτα το απόβαρο ήταν εντυπωσιακά μικρό (850 kg) με μέγιστη αυτονομία 200 km (με μέση ωριαία ταχύτητα 40 km/h). Η αυτονομία μειωνόταν στα 140 km όταν η μέση ωριαία ήταν 70 km/h. Ακόμη και έτσι οι τιμές είναι συγκρίσιμες με σημερινά EV ενώ σημειώστε πως από τότε υπήρχε πρόβλεψη για ανάκτηση ενέργειας κατά την πέδηση.
