Mini JCW Sport [test drive]

Υπάρχει κάτι που κάνει το Mini Cooper S να δείχνει λίγο… Πιο άγριο, πιο ισχυρό και πιο απόλυτο, το JCW είναι ένα μοντέλο με ιδιαίτερο ανάστημα και χαρακτήρα…

Μπορεί να διαθέτει 231 ίππους, περισσότερους από ποτέ, στην προκειμένη όμως περίπτωση δεν είναι μόνο οι αριθμοί. Είναι η όλη εικόνα. Ένα όχημα με τη χάρη και την ομορφιά του Mini, που όμως μπουκώθηκε με στεροειδή, φόρεσε μία εξάτμιση από Group A και βγήκε στους δρόμους να κάνει σαματά. Τόσο με την παρουσία, όσο και με τον ήχο του. Κυρίες και κύριοι, το John Cooper Works!

Αν πούμε ότι θα πιάσουμε το νήμα από την αρχή, η πρώτη επαφή είναι ακουστική. Πριν το δεις να περνάει στο δρόμο, λογικά, το έχεις ακούσει. Ένα βαρύ μουγκρητό στις χαμηλές στροφές, που δεν έχει σε τίποτα από το ρελαντί να φτάσει στον κόφτη, σηκώνοντας τη γειτονιά στο πόδι. Και αυτό, γαρνιρισμένο με σκασίματα σε κάθε βαθύ πάτα/ άσε του δεξιού, μεταλλικού πεντάλ. Τέτοια που δίνουν στον οδηγό την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεται σε αγωνιστικό, κάνοντας παράλληλα κάθε περαστικό να τρέχει να ανέβει πεζοδρόμιο…

Στην όψη, πάλι, οι επιπλέον αεραγωγοί μπροστά, ο “πάγκος” που έχει για αεροτομή -που βοηθά στην αύξηση του downforce- και οι διπλές μπούκες πίσω, κάνουν άμεσα εμφανή τον ειδικό χαρακτήρα του αυτοκινήτου. Εκτός και αν δεν τα πιάνετε με την πρώτη, οπότε μία πλήρης σειρά από λογότυπα John Cooper Works, τοποθετημένα όπου μπορεί να φανταστεί κανείς, θα προβληματίσουν ακόμα και τον αμύητο.

Αλλαγές, φυσικά, υπάρχουν και στο εσωτερικό. Μπορεί αυτό να παραμένει πιστό στη λογική που θέλει τα premium γερμανικά μοντέλα να δέχονται εύκολα έξτρα εξοπλισμό, με επιπλέον κόστος όσο το ένα τρίτο της τιμής του αυτοκινήτου, στην προκειμένη όμως περίπτωση, δεν πειράζει. Χαλάλι τα εξαιρετικά ημιμπάκετ καθίσματα από δέρμα και alcantara, που δεν επιτρέπουν ίχνος μετακίνησης του κορμού, ασχέτως των πλευρικών G. Χαλάλι η χορταστική οθόνη πολλαπλών λειτουργιών των 8,8 ιντσών, στο κέντρο του ταμπλό. Χαλάλι και το ηχοσύστημα της Harman Kardon. Όλα δένουν αρμονικά μεταξύ τους, με τις κλασικές γραμμές του εσωτερικού και με το εξαιρετικό σε σχεδίαση και εργονομία τιμόνι.

photos: nmarinopoulos

Περνώντας στη θέση του οδηγού, δεν θα δυσκολευτεί κανείς να βρει τη ρύθμιση που του ταιριάζει. Η εργονομία είναι συνολικά καλή, ενώ αν σας αρέσουν τα gadgets, υπάρχει μέχρι και HUD, που μπορείτε να συμβουλεύεστε, όταν κινείστε με φυσιολογικούς ρυθμούς. Για πιο σβέλτα, καλύτερα να πατήσετε το σχετικό κουμπί, να εξαφανιστεί μέσα στο ταμπλό, καθώς δύσκολα θα διαβάζετε εκεί ενδείξεις.

Ο κινητήρας παίρνει μπρος από το κλασικό, κόκκινο διακόπτη στη βάση της κεντρικής κονσόλας. Και μαζί με εκείνο το μπάσο ήχο που λέγαμε, φέρνει και 32,6 κιλά ροπής, από το ρελαντί, μέχρι σχεδόν τις 5.000 σ.α.λ! Έτσι, με το σύστημα ελέγχου πρόσφυσης απενεργοποιημένο, δεν θα παιδευτεί κανείς να αφήνει ίχνη ελαστικού σε κάθε φανάρι, ακόμα και σε ρεπρίζ, εν κινήσει. Στην πράξη, το δύσκολο είναι να κινηθεί ήρεμα, χωρίς περιττά μαρσαρίσματα και επιταχύνσεις, που ανεβάζουν εύκολα την κατανάλωση στην περιοχή των 10 λτ./100 χλμ.

Ένα, λοιπόν, κομμάτι που αξίζει να μνημονευθεί είναι η γραμμικότητα και η άφθονη ισχύς, παντού. Ένα άλλο είναι ο τρόπος που τη μεταφέρει, μέσω του -καλού σε κλιμάκωση- αυτόματου κιβωτίου των 6 σχέσεων. Γρήγορο στην διαμόρφωση D, πολύ γρήγορο στην S, ενώ αν επιλέξει κανείς να αλλάζει μόνος του ταχύτητες από τον επιλογέα ή από τα paddles, πίσω από το τιμόνι, τότε μπορεί ακόμα και να κρατάει μία ταχύτητα στον κόφτη, χωρίς η κεντρική μονάδα να ανεβάζει αυτόματα την επόμενη. Μακάρι να ήταν όλα έτσι…

Αναφορικά με το σύστημα διεύθυνσης, δείχνει ακόμα πιο απόλυτο από αυτό του Mini Cooper S. Αμεσότατο στις αντιδράσεις του, με 2,3 στροφές από άκρη σε άκρη, προσφέρει άφθονη πληροφόρηση στα χέρια του οδηγού. Παρόλα αυτά, η βαριά, τύπου καρτ, αίσθηση, το κάνει να έχει λίγο μεγαλύτερη αδράνεια από όσο ίσως θα έπρεπε, σε απότομους χειρισμούς. Οι αναρτήσεις, από την άλλη, είναι όπως φαντάζεστε. Σκληρές. Πολύ σκληρές. Διαχειρίζονται, μεν, με τον τρόπο τους τις ανωμαλίες του οδοστρώματος, δεν χαρίζονται όμως σε όποιον κυνηγάει λακκούβες. Το κέρδος, εδώ, δεν είναι στην πόλη αλλά εκτός αυτής.

Εκεί όπου μπορεί κανείς να πατήσει γκάζι και να αισθανθεί την επιτάχυνση του κινητήρα, τα πλευρικά G στις στροφές, τις ελάχιστες κλίσεις, σε συνδυασμό με την υψηλή στρεπτική ακαμψία του αμαξώματος, όπως και τα πολύ καλά σε αίσθηση και απόδοση φρένα. Το όριο το θέτει ο οδηγός. Εκτός και αν είναι τόσο καλός, που αγγίξει αυτό των ελαστικών. Τα P Zero της Pirelli τα καταφέρνουν περίφημα μεν, στη διάσταση όμως των 205/45 R17 δίνουν την αίσθηση ότι θα χρειαζόταν ένα λίγο πιο πλατύ πέλμα, αφού μιλάμε για ένα σπορ όχημα των 231 ίππων.

Εν κατακλείδι, η ζωντάνια που προσφέρει το Mini John Cooper Works, όπως και ο τρόπος που εξιτάρει τις αισθήσεις, είναι κάτι που δύσκολα βρίσκει κανείς στην περιοχή των 30.000 ευρώ. Γρήγορα οχήματα θα βρείτε πολλά. Με τέτοιον χαρακτήρα, όμως…

Περισσότερες δοκιμές μοντέλων MINI