Έπειτα από εννέα σεζόν απουσίας από το καλεντάρι της Formula 1 το Γαλλικό Grand Prix επιστρέφει, επιτέλους, ως ο όγδοος γύρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2018.
Ο αγώνας της χώρας στην οποίαν ξεκίνησε, ουσιαστικά, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός φιλοξενείται στο σιρκουί Πωλ Ρικάρ κοντά στην κωμόπολη του Καστελέ. Στον τεχνικό τομέα η αναβαθμισμένη PU της Mercedes αναμένεται να θέσει νέα δεδομένα στη μάχη του πρωταθλήματος, ενώ ο Γαλλικός θα είναι ο δεύτερος φετινός αγώνας στον οποίον θα χρησιμοποιηθούν τα Pirelli με το λεπτότερο πέλμα. Επιπλέον, λίγες μέρες πριν την έναρξη του αγωνιστικού τριημέρου είχαμε την ανακοίνωση της συμφωνίας ανάμεσα σε Red Bull και Honda που αναμένεται να μεταβάλλει μακροπρόθεσμα τις ισορροπίες στο grid.
Χαρακτηριστικά σιρκουί
Κατασκευασμένο το 1970 από τον Γάλλο μεγιστάνα του οποίου φέρει και το όνομα, το Γαλλικό σιρκουί προσφέρει μία μεγάλη ποικιλία πιθανών διαδρομών ενώ πληροί και τα υψηλότερα στάνταρ ποιότητας και ασφάλειας. Η χάραξη των 5,842 χιλιομέτρων που θα χρησιμοποιηθεί στον αγώνα έχει αρκετά ενδιαφέροντα σημεία όπως το κλειστό τεχνικό τμήμα από τις στροφές 3 ως 7 αλλά και η πολύ δύσκολη στροφή 11 που θυμίζει την πρώτη στροφή της Σαγκάης. Εκεί θα έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τις διαφορετικές γραμμές που θα ακολουθήσουν οι πιλότοι κατά τη διάρκεια του τριημέρου.
Το σιρκουί βρίσκεται σε υψόμετρο αντίστοιχο του Σπα (περίπου 400 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας) ενώ η μέγιστη υψομετρική διαφορά εντός πίστας ξεπερνά τα 40 μέτρα. Δυστυχώς, οι περισσότερες στροφές που έπονται των ευθειών έχουν αρκετά υψηλή ταχύτητα εισόδου κάτι που αναμένεται να δυσκολέψει τα προσπεράσματα. Η πίστα έχει να χρησιμοποιηθεί σε αγώνα από το 1990, ωστόσο έχει φιλοξενήσει πάμπολλες δοκιμές εξέλιξης στα χρόνια που μεσολάβησαν με αποτέλεσμα οι ομάδες να έχουν συλλέξει μία πληθώρα δεδομένων τα οποία ήδη έχουν αναλυθεί μέσω των πανίσχυρων προσομοιωτών τους. Οι ζώνες DRS είναι δύο ενώ ο αγώνας ολοκληρώνεται έπειτα από 53 γύρους.
Ελαστικά
Ο αποκλειστικός προμηθευτής της F1 φέρνει για δεύτερη φορά φέτος τα ελαστικά με το λεπτότερο πέλμα λόγω της πρόσφατης ασφαλτόστρωσης που έλαβε χώρα στο Γαλλικό σιρκουί. Οι διαθέσιμες επιλογές είναι Ultrasoft/Supersoft και Soft με τις ομάδες να προσανατολίζονται- κρίνοντας από τους προηγούμενους αγώνες- σε μία στάση στα pits και συνδυασμό Ultrasoft/Soft. Δεν αποκλείεται, ωστόσο, λόγω της έλλειψης δεδομένων από πρόσφατους αγώνες πολλές ομάδες να βρεθούν προ εκπλήξεων και να εξαναγκαστούν σε δεύτερη στάση. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε εάν η Ferrari θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί καλύτερα τα διαφορετικά Pirelli ή αν θα έχουμε μία επανάληψη του σκηνικού της Βαρκελώνης. Οι επιλογές της Ιταλικής ομάδας, πάντως, είναι ίδιες με εκείνες που έχει κάνει η Mercedes ενώ η Red Bull φέρνει περισσότερα σετ από τη Soft γόμα ανά οδηγό (3) εις βάρος των Ultrasoft.
Le Castellet: we are back! #FrenchGP #ForzaFerrari pic.twitter.com/DJzuelQhBb
— Scuderia Ferrari (@ScuderiaFerrari) June 19, 2018
Aston Martin Red Bull Racing Honda
Αυτός θα είναι ο πλήρης τίτλος της ομάδας του Μίλτον Κέινς από το 2019 και μετά, έπειτα από την πολυετή συμφωνία που έχει υπογραφεί ανάμεσα στην Red Bull και τον Ιάπωνα κατασκευαστή. Η Αυστριακή ομάδα έκανε έστω και καθυστερημένα την τελική εκλογή για τον μελλοντικό προμηθευτή κινητήρων της, δίνοντας τέλος σε ένα πολύμηνο σίριαλ που την ήθελε να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε Renault και Honda. Η αλήθεια είναι πώς οι επαφές ανάμεσα στα δύο μέρη είχαν αρχίσει ήδη από τον χειμώνα του 2017 όταν και η junior team της RBR, Toro Rosso είχε μεταπηδήσει στους Honda. Στα πλαίσια της τότε προσπάθειας συνεννόησης ανάμεσα σε Honda και Toro Rosso είχε γίνει η συνήθης «ανταλλαγή» τεχνικών μεταξύ των δύο στρατοπέδων. Αυτό που δεν είχε γίνει ευρέως γνωστό, αν και λίγο πολύ όλοι το υποψιαζόμασταν, ήταν ότι οι δίαυλοι επικοινωνίας δεν είχαν ανοίξει μόνο μεταξύ του Τόκιο και της Φαέντσα. Υψηλόβαθμα στελέχη της Red Bull είχαν ήδη αρχίσει τα ταξίδια προς το αρχηγείο της Honda προετοιμάζοντας το έδαφος για την τελική συμφωνία χάρη στην οποίαν οι Ταύροι ευελπιστούν ότι θα επανέρθουν στην κορυφή του σπορ. Ας δούμε, όμως, τα πλεονεκτήματα που εξασφαλίζει στην RBR η νέα συνεργασία της με την Honda καθώς και το πώς αυτή επηρεάζει την γενικότερη ισορροπία δυνάμεων στο πρωτάθλημα:
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι αναμφίβολα το «εργοστασιακό» στάτους που θα προσδώσει στην RBR η Honda. Η Red Bull θα είναι η κύρια ομάδα των Ιαπώνων οι οποίοι θα εξελίσσουν την PU τους σύμφωνα με τις απαιτήσεις των Αυστριακών μονοθεσίων ενώ η Toro Rosso ως δεύτερη ομάδα θα έχει τον ρόλο του «δοκιμαστή» όλων των νέων λύσεων χωρίς να λειτουργεί υπό το άγχος των πιθανών αστοχιών. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, αυτό που συνέβη με το τελευταίο upgrade στην μονάδα ισχύος της Renault. Το κέρδος για την εργοστασιακή ομάδα και την McLaren ήταν μεγαλύτερο σε σχέση με τις Red Bull. Ο λόγος; Οι αλλαγές είχαν γίνει σε συνδυασμό με ένα νέο μίγμα καυσίμων από την BP, εταιρία η οποία προμηθεύει τόσο την Renault όσο και την McLaren. Αντιθέτως η Red Bull έχει ως συνεργάτη σε αυτόν τον τομέα την Exxon-Mobil με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να εκμεταλλευτεί στο 100% τις νέες βελτιώσεις. Άνθρωποι της ομάδας έκαναν λόγο, μάλιστα, για τίμημα που έφτασε μέχρι και το 50% λόγω του διαφορετικού καυσίμου. Στην καινούργια συνεργασία με την Honda, η RBR δε θα αντιμετωπίσει τέτοιου είδους προβλήματα.- Εξαιρετικά σημαντικό είναι και το οικονομικό σκέλος της συμφωνίας. Οι PU της Honda παρέχονται ήδη δωρεάν στην Toro Rosso ενώ το ίδιο θα ισχύσει και για την Red Bull. Από την άλλη το κόστος των Renault φημολογούταν περί τα 25 εκατομμύρια ευρώ ανά σεζόν. Αυτό έχει ήδη αποδεσμεύσει πόρους στην Toro Rosso οι οποίοι μπορούν να κατευθυνθούν προς την έρευνα σε άλλους τομείς- ή άλλως η Red Bull να μειώσει την ενίσχυση της προς την junior team κατά αυτό το ποσό- ενώ για την ίδια την Red Bull το συνολικό κέρδος αναμένεται να αγγίξει μέχρι και τα 100 εκατομμύρια ευρώ αν λάβουμε υπόψη και άλλες οικονομικές παραμέτρους, όπως την τεχνική υποστήριξη η οποία θα παρέχεται επίσης δωρεάν από την Honda. Με άλλα λόγια, ακόμη και τελευταία να τερματίσει η Red Bull στο πρωτάθλημα του 2019 (και άρα να πάρει λιγότερα χρήματα από την FOM) θα έχει βγει οικονομικά κερδισμένη χάρη στην Honda. Αυτό το σενάριο, βέβαια, δε θα πρέπει να θεωρείται ιδιαίτερα πιθανό. Η Ιαπωνική PU είχε τη μεγαλύτερη βελτίωση στον Καναδά η οποία υπολογίστηκε περί το μισό δευτερόλεπτο ανά γύρο στις STR
- Τέλος, με το 2021 και τις νέες μονάδες ισχύος να πλησιάζουν όλο και περισσότερο είναι εξαιρετικά σημαντικό για την RBR να ξεκινήσει την έρευνα σε συνεργασία με έναν αποκλειστικό συνεργάτη κατά το νωρίτερο δυνατόν ώστε να μην επαναληφθεί η μεγάλη πτώση του 2014. Η Renault φαινόταν αποφασισμένη από το 2016 να επανέλθει μόνη της στην κορυφή και αυτό καταδίκαζε μοιραία την RBR σε πελατειακή ομάδα που θα έπρεπε απλώς να περιμένει και να προσαρμόζεται στις αποφάσεις του εργοστασίου για τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Πλεόν τα τμήματα R&D σε Μίλτον Κέινς και Τόκιο μπορούν να ξεκινήσουν από τώρα την εξέλιξη των νέων μονάδων ισχύος αποφεύγοντας, έτσι, δυσάρεστες εκπλήξεις στο μέλλον.
A totally ‘lit’ look at our most recent showrun in Zandvoort! 🔥🎥 @flir #givesyouwings pic.twitter.com/Dozd5ZHmwd
— Red Bull Racing (@redbullracing) June 19, 2018
Από όποια σκοπιά και αν το δούμε η συμφωνία RBR-Honda βγάζει νόημα. Ο αντίλογος περιλαμβάνει επιχειρήματα σχετικά με την παρουσία στης Honda στην McLaren αλλά καθώς φαίνεται τελικά η Βρετανική ομάδα ήταν εξίσου υπεύθυνη με τους Ιάπωνες για την αποτυχία της συνεργασίας. Ακόμη και στο ακραίο σενάριο που η έκβαση της συνεργασίας με την Honda δεν είναι αίσια για την RBR, οι «Ταύροι» θα έχουν πάντα την εναλλακτική της Aston Martin για μετά το 2020. Ο κύριος χορηγός της Red Bull έχει δηλώσει από πέρυσι ότι ενδιαφέρεται να μπει στον χώρο εάν απλοποιηθούν οι κανονισμοί, εξασφαλίζοντας και πάλι στην RBR την πολυπόθητη αποκλειστικότητα που δεν θα μπορούσε να έχει ποτέ με τη Renault. Άλλωστε, η… μακροχρόνια σχέση της Αυστριακής ομάδας με τους Γάλλους έπνεε ήδη από το 2015 τα λοίσθια. Οι κατηγορίες (άκομψες εν πολλοίς) από τους ανθρώπους της RBR προς την Renault ήταν μέσα στην ημερήσια διάταξη κάτι που είχε οδηγήσει τελικά και στη μετονομασία των PU στις Red Bull από Renault σε Tag Heuer από το 2016 και εντεύθεν. Ο Γαλλικός κολοσσός, φυσικά και δεν αισθάνεται ικανοποιημένος από την τροπή που πήραν τα πράγματα με τον επικεφαλής του αγωνιστικού τμήματος, Cyril Abiteboul να δηλώνει ότι η Renault θα φροντίσει ώστε η RBR να μετανιώσει για την επιλογή της. Η συνέχεια… στις πίστες!
Getting ready. Triple header. 3 weekends with F1 races. #mclaren #f1 #14 #france pic.twitter.com/Eranf6dzEr
— Fernando Alonso (@alo_oficial) June 20, 2018
Τεχνική σύνοψη
Mercedes: Η περσινή πρωταθλήτρια ευελπιστεί σε σημαντικά βήματα προόδου χάρη στην αναβαθμισμένη PU αλλά και τα λεπτότερα Pirelli. Οι ίδιοι βέβαια, δια στόματος Bottas απορρίπτουν τον τίτλο του φαβορί αλλά αυτό μένει να φανεί στον αγώνα. Δεν έχουν διαρρεύσει αξιόπιστες πληροφορίες για το είδος της αναβάθμισης και το κατά πόσον αυτή αφορά περισσότερο στην ισχύ ή στην οικονομία καυσίμου. Πάντως, το Γαλλικό σιρκουί αναμένεται να αναδείξει τα προτερήματα της W09 και κυρίως εκείνο της μεγάλης αεροδυναμικής αποδοτικότητας του ασημένιου βέλους.
Ferrari: Η Scuderia φέρνει αναθεωρημένη πίσω ανάρτηση ευελπιστώντας τόσο σε καλύτερη εκμετάλλευση των λεπτότερων Pirelli όσο και σε ανώτερη αεροδυναμική απόδοση. Αξίζει να σημειωθεί ότι είχαν ήδη χρησιμοποιήσει αλλαγμένη πίσω ανάρτηση στη Βαρκελώνη χωρίς όμως τα αποτελέσματα που περίμεναν. Μετά το διήμερο τεστ που ακολούθησε το Ισπανικό GP και χάρη στη δουλειά που έχει γίνει από τότε στον προσομοιωτή, οι Ιταλοί ευελπιστούν σε μία επιτυχή αλλαγή που θα τους επιτρέψει να ανταγωνιστούν τις Mercedes. Στα παραλειπόμενα του Καναδικού Grand Prix αξίζει να σημειωθεί ότι ο Vettel για αρκετούς γύρους στη διάρκεια του αγώνα χρησιμοποιούσε modes στην μονάδα ισχύος ανάλογα με τις επιθυμίες των ανθρώπων της FIA οι οποίοι παρακολουθούσαν τη λειτουργία της Ιταλικής MGU-K. Επιπλέον, οι νέοι αεροφράκτες στην SF71H βοήθησαν ιδιαίτερα καθώς βελτίωσαν τη ροή του αέρα προς το πίσω μέρος, μειώνοντας παράλληλα και την συνολική οπισθέλκουσα.
Red Bull: Στην Red Bull συνεχίζουν να πειραματίζονται με διαφορετικούς σχεδιασμούς στις πτέρυγες και τους αεροφράκτες. Στο Μόντρεαλ οι RB14 χρησιμοποίησαν καινούργιες εμπρός πτέρυγες με διαμορφωτές ροής που θυμίζουν εκείνους της Ferrari ενώ και για τη Γαλλία αναμένεται να διατηρηθεί αυτή η προσέγγιση. Οι πίσω πτέρυγες θα είναι βασισμένες σε αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στην Βαρκελώνη χρησιμοποιώντας ίσως μικρότερη κλίση στα πτερύγια. Οι άνθρωποι της RBR έχουν γράψει κι εκείνοι πολλά χιλιόμετρα στον προσομοιωτή ώστε να εκμεταλλευτούν καλύτερα τα λεπτότερα Pirelli καθώς με δεδομένη την υστέρησή τους σε ισχύ θα επικεντρωθούν στη μεγιστοποίηση της απόδοσης στα πιο αργά τμήματα της πίστας. Το θέμα του Ricciardo παραμένει ανοιχτό αν και παρά την έντονη φημολογία που θέλει τις Ferrari και McLaren να τον πολιορκούν, φαίνεται ότι η Red Bull παραμένει η πρώτη επιλογή για τον Αυστραλό προς το παρόν.
Renault: Η Renault συνεχίζει τις μεταγραφές έμψυχου δυναμικού στην προσπάθειά της να επανέλθει στην κορυφή του σπορ. Τελευταίο της απόκτημα ο πρώην τεχνικός της Mercedes, Matthew Harman ο οποίος προσελήφθη ως βοηθός αρχισχεδιαστής. Ο ρόλος του στην προηγούμενή του ομάδα αφορούσε στην ενσωμάτωση της PU στο σασί, ένας νευραλγικός τομέας στην απόδοση του μονοθεσίου. Κατά τα λοιπά οι αεροδυναμιστές της Γαλλικής ομάδας συνεχίζουν να πειραματίζονται με διαφορετικές διατάξεις και γωνίες προσβολής στα στοιχεία της εμπρός πτέρυγας. Για τον «εντός έδρας» αγώνα θα έπρεπε, ίσως, να περιμένουμε και μια πιο επιθετική χαρτογράφηση στην αναβαθμισμένη PU των RS18.
Η McLaren ευελπιστεί σε καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με τον Καναδά με τους τεχνικούς της να θεωρούν ότι έχουν εντοπίσει πολλές από τις παθογένειες στην αεροδυναμική απόδοση της MCL33. Η όποια άνοδος στην απόδοση θα είναι κρίσιμη και για το κατά πόσον ο πρόσφατος νικητής των 24 ωρών του Λε Μαν, Alonso θα αποφασίσει να εξαντλήσει το συμβόλαιό του στην ομάδα από το Woking. Κυκλοφορούν, μάλιστα, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για προσφορά ύψους 20 εκατομμυρίων που έχει γίνει στον Ricciardo από την McLaren κάτι που ίσως συνηγορεί στο ότι η Βρετανική ομάδα εξετάζει ήδη τις επιλογές της για την μετά-Alonso εποχή.
Από την άλλη η Force India έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου γεγονός που της έχει επιτρέψει να βρίσκεται πλεόν στην 6η θέση της κατάταξης μετά το Μόντρεαλ. Αναμένεται ακόμη ισχυρότερη χάρη και στην αναβαθμισμένη PU της Mercedes. Η Toro Rosso θα εξακολουθήσει να πιέζει τα όρια στην εξέλιξη προετοιμάζοντας την Honda για το μεγάλο βήμα του 2019. Η Haas εντυπωσιάζει με την ποσότητα των νέων ιδεών που φέρνει στην περιοχή των ψυγείων αλλά και στο πάτωμα του μονοθεσίου. Η Sauber αναμένεται χάρη στον Leclerc να διεκδικήσει μια θέση στη δεκάδα ενώ στη Williams ο επικεφαλής αεροδυναμιστής Dirk de Beer αποτελεί παρελθόν πληρώνοντας το τίμημα για την πολύ κακή απόδοση της FW41.
It’s been almost three decades since #F1 raced at the Circuit Paul Ricard 🇫🇷
Just look how different things were in 1990 📽#FrenchGP pic.twitter.com/1ejn8S72jk
— Formula 1 (@F1) June 20, 2018
Ιστορικό σημείωμα
«Δε νοείται πρωτάθλημα F1 χωρίς το Γαλλικό Grand Prix» δήλωνε εδώ και αρκετά χρόνια ο νυν επικεφαλής της McLaren, Zak Brown. Και δεν έχει άδικο. Στις 26 Ιουνίου του 1906 είχε διοργανωθεί από την λέσχη αυτοκινήτου Παρισίων ο πρώτος αγώνας που έφερε τον τίτλο Grand Prix (Μεγάλο βραβείο). Το «βραβείο» αναφερόταν στο έπαθλο των 45.000 φράγκων (σχεδόν μισό εκατομμύριο ευρώ) που αναλογούσε στον νικητή. Ο αγώνας είχε συνολική απόσταση 106 χιλιομέτρων σε ένα σιρκουί που αποτελούνταν από δημόσιους δρόμους και του οποίου η γραμμή εκκίνησης βρισκόταν σε ένα μικρό χωριό ονόματι Λε Μαν. Πρώτος νικητής ήταν ο Ούγγρος Ferenc Szisz με Renault.
Έκτοτε, ακόμη και μετά τη σύσταση του παγκοσμίου πρωταθλήματος το Γαλλικό Grand Prix συνέχισε για χρόνια να είναι ο αγώνας με το μεγαλύτερο πρεστίζ αλλά και το μεγαλύτερο χρηματικό έπαθλο. Φιλοξενήθηκε, δε, από αρκετές θρυλικές πίστες στο πέρασμα των χρόνων με τα σιρκουί της Ρεμς και της Ρουέν να ξεχωρίζουν. Στο Πωλ Ρικάρ θα διεξαγόταν από το 1971 εκ περιτροπής με την πίστα της Ντιζόν (θρυλική παραμένει η μονομαχία των Villeneuve-Arnoux το 1979 εκεί) ενώ από το 1991 μέχρι το 2008 θα φιλοξενούταν στο μάλλον «άχρωμο» Μάνι-Κουρ. Ο Michael Schumacher και η Ferrari κυριαρχούν στις νίκες με 8 και 17 επιτυχίες αντίστοιχα. Από τους οδηγούς του παρόντος grid μόνον οι Alonso και Raikkonen έχουν κερδίσει το Γαλλικό Grand Prix το 2005 και το 2007 αντίστοιχα.
