Πρόκειται για ένα ακόμη πρότζεκτ που μας έρχεται από τις ΗΠΑ και εντυπωσιάζει ως ιδέα με τους petrolhead να ελπίζουν σε μία μικρή επανάσταση. Dream on!
Ωστόσο, το σίγουρο είναι πως θα παραμείνει μια όμορφη ιδέα όπως πολλές άλλες τις οποίες έχουμε παρουσιάσει κατά καιρούς στο caroto.gr. Ίσως να θυμάστε τον Omnivore της Lotus, τον γαλλικό MCE-5, τον πεντάχρονο Illmor, τον OPOC του Bill Gates, τον split-cycle της Scuderi, τον ολλανδικό Gomecsys ή το φανταστικό TC-Engine.
Τώρα, το παράξενο αυτό μοτέρ με την ονομασία Astron Omega 1 (ευχαριστούμε τους δημιουργούς για τις ελληνικές ονομασίες) έχει πατενταριστεί από την αμερικανική Astron Aerospace και πέρα από την περίεργη σχεδίαση του είναι πανάλαφρος και ζυγίζει μόλις 16 κιλά.
Χάρη στην κόμπακτ σχεδίαση του μπορεί θεωρητικά να μπει σε μια μοτοσικλέτα με απόδοση 160 ίππων ή να συνδυαστεί με δύο η παραπάνω μπλοκ για ένα αυτοκίνητο και διπλάσια ισχύ. Σε κάθε περίπτωση το ρελαντί είναι στις 1.000 σ.α.λ. με όριο στις 25.000(!).
Όπως μπορείτε να δείτε και στο βίντεο η εταιρία μιλά για μία απλή κατασκευαστικά δομή. Τόσο απλή που θα λέγαμε πως μας παραπέμπει σε έναν περιστροφικό Wankel με δύο ζεύγη από ρότορες που βρίσκονται σε δύο θαλάμους καύσης και σε δύο άξονες που περιστρέφονται αντίρροπα.
Όπως θα δείτε ο κύκλος καύσης ολοκληρώνεται σε δύο φάσεις με το πρώτο ζεύγος να χρησιμεύει για την εισαγωγή και την συμπίεση. Το δεύτερο έχει και αυτό το ρόλο του έμβολου, για την καύση και την παραγωγή έργου κατά την εκτόνωση.
Σε αντίθεση με τους συμβατικούς κινητήρες που έχουν μια πίεση πλήρωσης στα περίπου 1 και κάτι bar, ο Astron μπορεί να φτάσει έως τα 14 bar παράγοντας πολύ υψηλό έργο με ίδια ποσότητα καυσίμου. Δεν υπάρχουν βαλβίδες, στροφαλοφόροι και μπιέλες, μήτε καν σύστημα ψύξης αφού είναι αερόψυκτος.
Όλα αυτά ακούγονται πολύ ωραία και φανταστικά για ένα concept που δεν θα κάτσω να αναλύσω περισσότερο μιας και δεν αξίζει τον χρόνο. Γιατί; Επειδή πολύ απλά ο Astron δεν είναι τίποτα άλλο από ένα όμορφο ψηφιακό δημιούργημα που στην πράξη αποκλείεται να λειτουργεί αξιόπιστα. Και ειδικότερα στην εποχή του ηλεκτροκινητήρα με βαθμό απόδοσης πάνω από 90%, ποιος πραγματικά νοιάζεται για τέτοιου είδους πρότζεκτ; Πέρα από όσους κυνηγούν από πριμοδοτήσεις έως clicks και views στο διαδίκτυο…
