Η μοναδική SC40 δανείζεται σχεδιαστικά στοιχεία από την F40, αλλά επιλέγει ένα εξηλεκτρισμένο σύνολο αντί για τον θρυλικό V8 και το μηχανικό κιβώτιο της δεκαετίας του ’80.
Η Ferrari παρουσίασε τη SC40, μία μοναδική κατασκευή που ανήκει στο πρόγραμμα Special Projects και δημιουργήθηκε κατόπιν παραγγελίας ενός πολύ «ιδιαίτερου» πελάτη, όπως αναφέρει η ίδια η εταιρεία.
H… παραγγελιά βασίζεται στην 296 GTB, αλλά η σχεδίαση και τα υλικά κατασκευής φέρνουν ξεκάθαρες αναφορές στην εμβληματική F40 των τελών της δεκαετίας του ’80.
Το αμάξωμα έχει εξελιχθεί από το Ferrari Styling Centre υπό την επίβλεψη του Flavio Manzoni, με αισθητική που θυμίζει σύγχρονες δημιουργίες όπως η 849 Testarossa και η F80.
Οι σχεδιαστικές γραμμές είναι αιχμηρές και γεωμετρικές, ενώ το μπροστινό μέρος χαρακτηρίζεται από λεπτά φώτα ημέρας και αεραγωγούς εμπνευσμένους από το παρελθόν – χωρίς όμως τους ανακλινόμενους προβολείς της F40.
Στο πλάι, αεραγωγοί τύπου NACA και έντονα νεύρα οδηγούν το βλέμμα προς τα πίσω, όπου δεσπόζει μια μικρότερη έκδοση της γνωστής σταθερής πίσω αεροτομής.
Η βαφή ονομάζεται Bianco SC40 και συνδυάζεται με δίχρωμες ζάντες πέντε ακτίνων και έντονα κίτρινα σήματα Ferrari, αποφεύγοντας το κλασικό κόκκινο.
Στο εσωτερικό, ο αγνός χαρακτήρας αποδίδεται μέσω της χρήσης ανθρακονήματος/ κέβλαρ σε κεντρική κονσόλα, πατώματα και ταμπλό – μια επιλογή που εμφανίζεται για πρώτη φορά σε σύγχρονη Ferrari.
Τα καθίσματα μπάκετ με την ένδειξη SC40 είναι επενδυμένα με κόκκινο τεχνικό ύφασμα Jacquard και γκρι αλκαντάρα.
Ωστόσο, παρά τις εμφανείς σχεδιαστικές αναφορές, η SC40 χάνει τον μηχανολογικό χαρακτήρα της F40. Δεν υπάρχει ούτε V8 ούτε χειροκίνητο κιβώτιο.
Αντίθετα, διατηρείται το εξηλεκτρισμένο σύνολο της 296 GTB, με έναν twin-turbo V6 2,9 λίτρων και έναν ηλεκτροκινητήρα που αποδίδουν συνδυαστικά 830 ίππους.
Η F40 υπήρξε σημείο αναφοράς για την εποχή της και άνοιξε τον δρόμο για διαδόχους όπως η F50, η Enzo και η La Ferrari. Η SC40, όσο μοναδική κι αν είναι, μοιάζει περισσότερο με ένα στιλιστικό φόρο τιμής, παρά με αληθινή πνευματική διάδοχο.
Είναι αναμφισβήτητα εντυπωσιακό, αλλά απέχει πολύ από τη σπαρτιατική και ωμή φιλοσοφία του αυθεντικού μοντέλου, το οποίο ενέκρινε προσωπικά ο Enzo Ferrari πριν από τον θάνατό του το 1988.
Η Ferrari δεν ανακοίνωσε το κόστος του συγκεκριμένου πρότζεκτ, αλλά είναι βέβαιο ότι πρόκειται για μια κατασκευή που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για συλλεκτική χρήση. Και πιθανότατα το σπέσιαλ «φεραρικό» να έχει ήδη πάρει θέση σε κάποιον κλιματιζόμενο ιδιωτικό χώρο, όταν το αρχικό καλούπι της SC40 εκτίθεται στο μουσείο της Ferrari στο Maranello.
