Μπορεί το dieselgate να λειτούργησε σαν εφαλτήριο για την ηλεκτροκίνηση στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, αλλά η Κίνα είναι αυτή που θα ωθήσει για τα καλά τα EV…
Αν και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι αθόρυβα… πολύς είναι ο θόρυβος που έχει προκληθεί το τελευταία διάστημα. Η υπερβολή της μεταστροφής είναι μάλιστα τόσο έντονη που οι συνωμοσιολόγοι θα μπορούσαν να κάνουν σενάρια για μία κίνηση αντιπερισπασμού με αποδιοπομπαίο τράγο την πετρελαιοκίνηση, ελέω της τεράστιας ζαβολιάς και του μεγαλύτερου σκανδάλου που έχει γίνει ποτέ στην αυτοκινητοβιομηχανία (το γνωστό dieselgate του VW Group).
Από όλη αυτή την υπόθεση ο μεγαλύτερους ωφελημένος είναι η πολλά υποσχόμενη ηλεκτροκίνηση που ευνοείται -και προωθείται- τόσο λόγω του σκανδάλου και του αιφνίδιου αποτροπιασμού των πάντων για το «βρωμό-ντίζελ» (λες και πριν δεν ήξεραν τι γινόταν;), όσο και των επερχόμενων αυστηρότερων ορίων ΨΟ2 (λες και τα ντίζελ δεν τα χρειάζονται για να το μειώσουν περεταίρω;) με την ζήτηση να πέφτει συνεχώς στην ευρωπαϊκή αγορά (για τα ντίζελ). Άραγε γιατί οι σούπερ-τεκ Ιάπωνες είναι ακόμη διστακτικοί απέναντι στα EV; Tι άσχετοι! Πάντως, και αυτοί αναγκαστικά θα μπουν στο παιχνίδι με την Toyota να ετοιμάζει ηλεκτρικό ευρείας παραγωγής για το 2020, η Honda θα ακολουθήσει, όπως και όλοι τους αν θέλουν να έχουν χαρτί πάνω στην ευρωπαϊκή τσόχα…
Παρένθεση: όπως σωστά επισημάνουν «μεγάλα sites» (σχετικό είναι και αυτό), το ποσοστό των ντίζελ πέφτει συνεχώς, ωστόσο σε λογικά επίπεδα αφού κατά γενικότερη ομολογία ήταν παράλογο αυτό που συνέβαινε πριν (π.χ. μία αναλογία που έφτανε και το 80/20 υπέρ του ντίζελ, το οποίο θεωρώ πως έχει μπροστά του μία δεκαετία.. ζωής!). Ένας άλλος λόγος είναι πως σε μία «ανισόρροπη» αγορά αυτοκινήτου, όπως η ελληνική, τα μισά και βάλε αυτοκίνητα που πωλούνται δεν είναι λιανικής, αλλά εταιρικά, leasing, νοικιάρικα κ.α. Πράγμα που σημαίνει πως εδώ δεν έχει προτεραιότητα το κόστος χρήσης, αλλά το κόστος κτήσης γέρνοντας την πλάστιγγα σημαντικά υπέρ της βενζίνης (την οποία και προτιμώ ως petrol-head). Κλείνω την παρένθεση, για να μην λέμε τα ίδια…
Και πάμε στα ηλεκτρικά που ανεβαίνουν συνεχώς στην εκτίμηση του αγοραστικού κοινού που τα περιμένει πως και πως για να τα βάλει -για να μπει;- στην πρίζα…
Όπως έχουμε γράψει η ηλεκτροκίνηση ανθεί περισσότερο σε χώρες που προσφέρουν σημαντικές φοροαπαλλαγές, ενώ το λανσάρισμα νέων αποδοτικότερων EV (Electric Vehicle) θα αυξάνει αυτό το ποσοστό, το οποίο όμως αν εξαιρέσουμε τα ηλεκτροϋβριδικά με το ζόρι ξεπερνά στην Ευρώπη το 1%. Οι λόγοι είναι οι γνωστοί πρακτικοί (χρόνος φόρτισης, αυτονομία, τιμή πώλησης) που αρχικά μπορεί κανείς να συμβιβαστεί αλλά μακροπρόθεσμα ένα ηλεκτροκίνητο μάλλον κουράζει (μιλώ κυρίως εμπειρικά με τα όσα έχω συμβιώσει έως τώρα…).
Στις ΗΠΑ, όπου το κυρίαρχο είδος είναι οι βενζινοκινητήρες, τα σημάδια είναι σχετικά ενθαρρυντικά για τα EV αφού με την Tesla Motors να ανεβαίνει (και θα ανέβει πολύ περισσότερο όταν ξεκινήσει το Model 3), ενώ παράλληλα υπάρχει σημαντική αύξηση ενδιαφέροντος για το Chevrolet Bolt. Στην παρακάτω εικόνα θα δείτε ένα χρονοδιάγραμμα από το βρετανικό Autocar που δείχνει στα επόμενα χρόνια μερικά από τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που θα λανσαριστούν. Ωστόσο, ακόμη και αυτά δεν θα μπορέσουν να φτάσουν σε διψήφιο αριθμό ακόμη και το 2025 (μα τι έχουν πάθει όλοι με αυτό το έτος;) όπου σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα το 1/3 των παγκόσμιων πωλήσεων θα είναι EV. Ναι, σίγουρα (dream on), άλλωστε το 2025 ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει πατήσει το πόδι του στον πλανήτη Άρη και να έχει φτιάξει βάσεις στην Σελήνη (όπως λέει ο Στήβεν Χόκινγκ).
Όταν θα λανσαριστεί ένα smartphone που θα φορτίζει στο 100% σε κανά εικοσάλεπτο και που θα βαστά με φουλ χρήση μία εβδομάδα, τότε θα έχει ωριμάσει και η ηλεκτροκίνηση…
Οπότε τι είναι αυτό που ωθεί την ηλεκτροκίνηση; Στην Ευρώπη ο φόβος και ο τρόμος για την αυτοκινητοβιομηχανία ξεκινά από το 2021 όπου θα ισχύσει το όριο των 95 γρ. CO2/χλμ. (πηγαίνοντας προς τα 75 το 2025). Μπορεί να ακούγεται κάπως εκβιαστικό, αλλά για το καλό του πλανήτη και του περιβάλλοντος που ζούμε θα πρέπει να προωθηθεί με κάποιο τρόπο η παραμελημένη ηλεκτροκίνηση. Προσοχή όμως θα πρέπει να δοθεί στο ενεργειακό footprint, στην διάρκεια ζωής των μπαταριών κ.α. Για παράδειγμα μελέτη έχει δείξει πως στις ΗΠΑ ο ηλεκτροκίνητος στόλος συμβάλλει 50% λιγότερο (σε σχέση με τον συμβατικό) στο greenhouse effect (φαινόμενο θερμοκηπίου), όταν στην Κίνα ισχύει το αντίστροφο. Τώρα, πόσο μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και να βελτιωθούν τα EV μέσα σε 8 χρόνια, μέχρι το 2025; Κανείς δεν ξέρει αλλά ο χρόνος κυλά πολύ γρήγορα (τόσο γρήγορα που το παραμύθι θα ξεθωριάσει, θυμηθείτε τον ντόρο με τα fuel cells αρχές 2000).
Τόσο που η Κίνα θέλει να αποτελέσει τον πρωταγωνιστή στην ηλεκτροκίνηση διότι απλά δεν πάει άλλο με την υπέρμετρη περιβαλλοντική ρύπανση στην χώρα τους. Μόνο πέρυσι εκεί πουλήθηκαν 28 εκατομμύρια αυτοκίνητα σε σχέση με τα «μόλις» 17,5 των ΗΠΑ. Μέχρι το 2025 (να το πάλι) οι εκτιμήσεις λένε πως οι ετήσιες πωλήσεις στην Κίνα θα φτάνουν τα 35 εκ. εκ των οποίων το 20% θα πρέπει να υπάγεται στην κατηγορία των NEVs (New Energy Vehicles). Η Κίνα λοιπόν είναι αυτή που θα ωθήσει τα ηλεκτροκίνητα επιθυμώντας την παραγωγή τουλάχιστον 7 εκ. ηλεκτροϋβριδικών το χρόνο. Είναι η χώρα που νοιάζεται για το περιβάλλον… και φυσικά η χώρα που βλέπει μπροστά και θέλει να εξελίξει την τεχνολογία της ηλεκτροκίνησης σε τέτοιο βαθμό ώστε αφενός να την πουλά εκτός συνόρων και αφετέρου να απεξαρτηθεί (και καλά) από το πετρέλαιο (που δεν έχει, οι ΗΠΑ έχουν όμως!). Τόσα άλλα πουλά, όλα τα καλά του κόσμου από made in China μεριά έρχονται! Tic-tac, o χρόνος τρέχει και θα δείξει…
2025 λέξεις για το έτος 2025: Τόσες είχα σκοπό να γράψω αλλά τελικά δεν το κατάφερα. Άραγε μέχρι το 2025 το ένα στα τρία αυτοκίνητα που θα πωλείται θα είναι ηλεκτρικό όπως φωνάζουν οι κατασκευαστές αυτοκινήτων;
