Dacia Duster 1.5 dCi 2WD EDC [test drive]

Εάν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Duster είναι οι εκτός δρόμου ικανότητές του, γιατί να το προτιμήσει κανείς σε μία μη τετρακίνητη έκδοση;

Το ερώτημα είναι αρκετά ιντριγκαδόρικο και μπορεί, εν μέρει, να δικαιολογηθεί από τις απόψεις που παραβάλλαμε, γύρω από το αυτοκίνητο, στην πρώτη μας δοκιμή του νέου Duster. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα από τα πιο ικανά -εκτός δρόμου- SUV της πιάτσας και μάλιστα με τιμή που ο άμεσος ανταγωνισμός δεν βλέπει ούτε με κιάλια. Αξίζει, λοιπόν, για την όποια περαιτέρω μείωση του κόστους, να επιλέξει κανείς την προσθιοκίνητη έκδοση;

Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα, στο οποίο θα πρέπει κανείς να απαντήσει με βάση τις δικές του ανάγκες και απαιτήσεις. Αναφορικά με τη συγκεκριμένη, προσθιοκίνητη εκδοχή του Duster, διατηρεί όλο το μοντέρνο και, σε ένα βαθμό, σκληροτράχηλο παρουσιαστικό του. Αντίστοιχα και το εσωτερικό του παραμένει λιτό, με υλικά που δεν σε κερδίζουν με την  υφή τους αλλά σίγουρα δείχνουν heavy duty και είναι ανάλογα του ύφους του αυτοκινήτου. Από άποψης εξοπλισμού δεν θα συναντήσει κανείς τα πλέον σύγχρονα ηλεκτρονικά, υπάρχει όμως αρκετό υλικό, όπως οθόνη 7 ιντσών με σύστημα πλοήγησης, Bluetooth κ.λπ. που θα ικανοποιήσει το μέσο χρήστη.

Κερασάκι εδώ, ένα αυτόματο κιβώτιο 6 σχέσεων, διπλού συμπλέκτη. Αυτό, αντικειμενικά, δίνει ένα μικρό πλεονέκτημα στο όλο σύνολο, αφού αναβαθμίζει την άνεση στις καθημερινές μετακινήσεις. Οι αλλαγές που επιτυγχάνει είναι ιδιαίτερα ομαλές και δεν επιτρέπουν μεγάλα κενά ισχύος. Αντίστοιχα καλή είναι και η χειροκίνητη λειτουργία του, με μόνο μελανό σημείο τη σχετικά αργή αντίδραση κατά το kickdown.

photos: nmarinopoulos

Το κιβώτιο EDC συνεργάζεται αρμονικά με τον 1.500άρη diesel κινητήρα, σε βαθμό που να δείχνει σαφώς καλύτερη επιλογή από το αντίστοιχο μηχανικό κιβώτιο. Η ροπή μάλιστα που αποδίδεται από χαμηλά, πρακτικά μηδενίζει το όποιο lag. Οι 109 ίπποι του μοτέρ δεν θα βάλουν φωτιά στην άσφαλτο, είναι όμως αρκετοί για να κινήσουν αξιοπρεπώς τα κάτι λιγότερο από 1.400 κιλά του αυτοκινήτου. Από άποψης κραδασμών και θορύβου, δεν αλλάζει κάτι. Χωρίς να είναι το πιο ραφιναρισμένο σύνολο της αγοράς, τα καταφέρνει μια χαρά και απέχει πολύ από το να ενοχλήσει με τη λειτουργία του τον οδηγό και τους επιβάτες.

Καλά τα καταφέρνει και από άποψης κατανάλωσης, αφού στην πράξη μπορεί να κινείται με γύρω στα 6,5 λίτρα/ 100 χλμ. τιμή μια χαρά για τον όγκο και την κατηγορία του. Στο κάτω μέρος της κεντρικής κονσόλας υπάρχει μάλιστα και η επιλογή ECO, η οποία μπορεί να μειώσει περαιτέρω τη δίψα του για πετρέλαιο, θυσιάζοντας όμως κάτι από τις επιδόσεις.

Στο δρόμο το προσθιοκίνητο Duster δεν αλλάζει πολύ συμπεριφορά σε σχέση με τις τετρακίνητες εκδόσεις. Η απόστασή του παραμένει αυξημένη από το έδαφος, με σχετικά ουδέτερη οδική συμπεριφορά, που δεν θα φέρει εύκολα τον οδηγό προ εκπλήξεων. Οι αναρτήσεις του δεν εντυπωσιάζουν, τα καταφέρνουν όμως αξιοπρεπώς με την απορρόφηση των ανωμαλιών του οδοστρώματος.  Η ποιότητα κύλισης κρίνεται ικανοποιητική, ενώ χάρη στη λειτουργία του αυτόματου κιβωτίου, η εικόνα που αποκομίζει κανείς από τη χρήση του είναι συνολικά ανώτερη. Και εδώ έγκειται η απάντηση στο μεγάλο δίλλημα.

Για όσους κάνουν χιλιόμετρα εκτός δρόμου, η τετρακίνηση εκδοχή παραμένει μονόδρομος, ενώ είναι και οικονομικότερη (συγκρίνοντας την ίδια έκδοση εξοπλισμού) σε σχέση με την προσθιοκίνητη με το κιβώτιο EDC. Εάν, ωστόσο, ψάχνετε για κάτι πιο ξέγνοιαστο και ευχάριστο στην καθημερινή χρήση, τον πρώτο λόγο έχει η έκδοση της δοκιμής. Η απόφαση δική σας.

Περισσότερες δοκιμές μοντέλων DACIA