Η Τουρκία, το Chaos και μία πραγματικά μεγάλη ευκαιρία [blog]

Την ώρα που ο Ερντογάν έχει πολλά περισσότερα προβλήματα από το να ασχοληθεί με το μικρό chaos που έχει προκαλέσει, ίσως εδώ να υπάρχει μία μοναδική ευκαιρία.

Κρατούμενο 1. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε πέρυσι μια εκδήλωση στην οποία ο ίδιος ο Ερντογάν είχε παρουσιάσει τα πρώτα ηλεκτρικά που θα κατασκευάζει η TOGG. Μία κοινοπραξία τουρκικών συμφερόντων που υποτίθεται πως η παραγωγή θα ξεκινήσει το 2022. Βέβαια το κράτος της Τουρκίας έχει να αντιμετωπίσει διάφορα άλλα ζητήματα αυτή την περίοδο και πέρα από το να γαβγίζει έξω από την αυλή του γείτονα (δηλ. της χώρας μας) η οικονομία της χώρας παραπαίει με συνεχόμενες οικονομικές υποτιμήσεις. Χαρακτηριστικό πως πριν από μερικές μέρες ανακοινώθηκε πως η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας έκανε για πρώτη φορά χρήση της συμφωνίας ανταλλαγής νομισμάτων με την Κίνα. Παράλληλα, η «βουτιά» των εξαγωγών «φούσκωσε» 79% το εμπορικό έλλειμμα με συνεχή κατάρρευση της βιομηχανικής παραγωγής.

Κρατούμενο 2. Στην χώρα μας ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα για την επιστροφή στην θετική τροχιά είναι ο τουρισμός. Κοινή παραδοχή είναι πως τα πράγματα δεν είναι τόσο χάλια και πως η ελληνική οικονομία τα πηγαίνει καλύτερα. Στον τομέα των μεταφορών ανακοινώθηκαν οι σχετικές επιδοτήσεις για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και οι σχετικές μεταρρυθμίσεις για την προώθηση της ηλεκτροκίνησης. Όχι τα ηλεκτρικά δεν είναι φτηνά. Όχι τα ηλεκτρικά δεν μπορούν να  τα αγοράσουν όλοι. Ωστόσο, υπάρχει η διάθεση για αλλαγή και νέα πράγματα ανατρέποντας γραφειοκρατικά κουσούρια δεκαετιών. Κάτι είναι και αυτό.

Κρατούμενο 3. Ο καθένας από εμάς έχει κάθε λόγο να νιώθει περηφάνια για μια τόσο μικρή αλλά με τόσο μεγάλη δόξα χώρα μας. Από το ορόσημο του 1987 στο Ευρωμπάσκετ μέχρι το μαγικό  Euro του 2004. Από τους πιο πρόσφατος Αντετοκούνμπο μέχρι τον Τσιτσιπά. Μέχρι και τον παγκόσμιο σεβασμό για την διαχείριση της πανδημίας. Όλοι επιζητούμε με τον ένα ή άλλο τρόπο τονωτικές ενέσεις για την εθνική μας και ατομική μας ικανοποίηση ως Έλληνες. Ακόμη και για προσπάθειες που όλοι ευχόμαστε να μην είναι ένα απλό παραμύθι αλλά να γίνει πραγματικότητα. Όπως στην περίπτωση του Chaos και του Apeiron.

Συμπέρασμα. Από την εποχή της Enfield και του Γουλανδρή έχει περάσει κοντά μισός αιώνας. Σε όλους αρέσουν τα συνωμοτικά σενάρια και χτίζονται πολύ εύκολα για μια εταιρία που την δεκαετία του 1970 στην Σύρο κατασκεύασε κάτι παραπάνω από 100 ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Δεν θα διαφωνήσω πως παντού υπάρχουν εμπόδια και (πετρελαϊκά) συμφέροντα για να αποτρέψουν κάτι νέο και άγνωστο.

Δίχως καν να γνωρίζω πολλά επί του θέματος εικάζω πως δύο ήταν οι βασικοί λόγοι που δεν προχώρησε η τότε πρωτοποριακή κίνηση: ο ένας ήταν πως η ηλεκτροκίνηση είχε τα γνωστά βρεφικά της τεχνολογικά προβλήματα και πως λογικά η απόκτηση ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου με μέτρια ποιότητα κατασκευής ήταν και τότε πολύ ακριβή. Η άλλη έχει να κάνει με το νομοθετικό πλαίσιο που δεν προέβλεπε καν τις προδιαγραφές ταξινόμησης ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου.

Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Και αν ένας άνθρωπος μπορεί με ένα Chaos να προκαλέσει το πανελλήνιο ενδιαφέρον, τότε φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει ένα κράτος αν αποφάσιζε να επενδύσει στην ηλεκτροκίνηση. Μήπως έφτασε η ώρα η Ελλάδα να το κάνει όπως τότε στην Σύρο; Να εξετάσει το ενδεχόμενο να φτιάξει το δικό της εθνικό αυτοκίνητο και επιτέλους να μπει σε αυτή την βιομηχανία; Τώρα που κατασκευαστικά κα δομικά τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι απλούστερα στην κατασκευή με τρανή απόδειξη τις διάφορες startup εταιρίες και την ταχύτητα που παρουσιάζονται νέα EV πρωτότυπα ή παραγωγής;

Κάποιος μου έλεγε κάποτε: «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, αλλά δεν θέλω. Όταν θέλεις, όλα μπορούν να γίνουν. Το θέλεις; Τουλάχιστον, προσπάθησε το».