Opel Astra OPC [test drive]

Καυτά κουπέ, όπως η μπλε βολίδα που βλέπετε στην οθόνη σας, μας θυμίζουν τους παλιούς καλούς καιρούς. Οι οποίοι, προφανώς, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί…

Τότε που επισκεπτόσουν το ATM για να τραβήξεις χρήματα και όχι για να δεις αν υπάρχει υπόλοιπο… Τότε που στην ερώτηση πόσο να βάλω η απάντηση «γέμισε το» δεν ήθελε και δεύτερη σκέψη… Τότε που το μεγαλύτερο σου άγχος δεν ήταν ο δείκτης του καυσίμου και μπορούσες να το απολαύσεις. Όλα αυτά ανήκουν σε μία ωραία εποχή που δυστυχώς έχει περάσει, μάλλον ανεπιστρεπτί. Τίποτε όμως από όλα αυτά δεν μπορούσε να μου χαλάσει την διάθεση, έστω και για μία εβδομάδα με το Astra OPC…

Τα λογότυπα OPC δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, λίγο πολύ όλοι τα γνωρίζετε. Έτσι και αλλιώς δεν θέλει και πολύ για να αντιληφθείς πως πίσω από το ντοπαρισμένο –χαμηλωμένο κατά 10 mm- αμάξωμα κάτι τρέχει με αυτό το Astra. Έχουμε και λέμε: αεροδυναμικά σπόιλερ με πίσω αεροτομή και διαχύτη, φουσκωμένοι θόλοι τροχών, 20άρες ζάντες με ελαστικά Pirelli P Zero διάστασης 245/35 και διάφορα άλλα ντόπινγκ στοιχεία. Στο εσωτερικό την διαφορά κάνουν τα ειδικής σχεδίασης καθίσματα ενώ κατά τα υπόλοιπα η ματιά πέφτει στα λογότυπα ισχύος, στις κόκκινες ραφές του σαλονιού κ.α.

Δοκιμάζουμε το Opel Adam 1.4!

Περνάμε στο ζουμί το οποίο εντοπίζεται κάτω από το καπό. Πρόκειται για το νέο δίλιτρο υπερτροφοδοτούμενο τετράγωνης γεωμετρίας κινητήρα άμεσου ψεκασμού που πραγματικά δίνει ρέστα αποδίδοντας 280 PS και 480 Nm ροπής. Σε σχέση με το προηγούμενο Astra OPC η απόδοση της ισχύος είναι πολύ πιο στρωτή και με πολύ μικρότερη υστέρηση από τις χαμηλές rpm. Πατώντας το γκάζι το μοτέρ ανεβάζει ρυθμό σαν δαιμονισμένο και νιώθεις την επιτάχυνση να σε ψιλοκολλά στο μπάκετ κάθισμα. Ο ήχος μέχρι τον κόφτη είναι ξερός και όταν τα μέταλλα έχουν ζεσταθεί για τα καλά το σφύριγμα της τουρμπίνας (με 1,5 bar από τις 2.000 rpm) και η χροιά της εισαγωγής δημιουργούν συνθέτουν στεγνές νότες που φτιάχνουν την διάθεση.

Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στην ανάρτηση, ειδικά στην εμπρός HiPerStrut με αποτέλεσμα κατά την επιτάχυνση και με σανιδωμένο το γκάζι το τιμόνι να μην «ψαρεύει» δεξιά και αριστέρα. Το Astra OPC έχει αναμενόμενα σφιχτό στήσιμο με αποτέλεσμα να στρίβει σα να πατά σε ράγες και εντελώς ουδέτερα. Σε τέτοιο βαθμό που εν μέρει αποστειρώνει το ναζιάρικο στοιχείο αν συνυπολογίσεις μία μικρή ασάφεια του τιμονιού γύρω από την ευθεία. Ακόμη και έτσι όμως η ακρίβεια του τιμονιού είναι θετική όπως και το κούμπωμα του επιλογέα ταχυτήτων.

Δοκιμάζουμε το Ford Focus ST!

Στις στροφές το μηχανικό μπλοκέ κάνει αυτό που πρέπει μαζεύοντας τα μούτρα αν το παρακάνεις με το γκάζι και όταν δεν έχεις απενεργοποιήσει τα ηλεκτρονικά. Εδώ να πούμε πως στο ταμπλό υπάρχουν δύο διακόπτες που μεταβάλλουν τα χαρακτηριστικά απόκρισης του γκαζιού, την υποβοήθηση του τιμονιού και τα ηλεκτρονικά που επιβλέπουν την δυναμική ευστάθεια του αυτοκινήτου. Μετά από αρκετές δόσεις υπερβολής ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση αφού το trip computer πλησιάζει επικίνδυνα τα 15 lt/100 km αν και σε νορμάλ χαλαρούς ρυθμούς το Astra OPC κινείται με 10-11 lt/100km (μία μέση υπολογίστε περίπου στα 12) επιτρέποντας ακόμη και την καθημερινή συμβίωση μαζί του.

Με λίγα λόγια: το Astra OPC είναι ένα πραγματικά δαιμονισμένο κουπέ που αν δεν προσέξεις πολύ εύκολα μπορεί να βρεθείς με πολλά χιλιόμετρα πριν την στροφή, για αυτό προσοχή. Μπορεί να μην είναι το πιο οδηγοκεντρικό σπορ μοντέλο, μπορεί να μην είναι τόσο συμμετοχικό μαζί σου αλλά το σίγουρο είναι πως είναι από τα πιο γρήγορα μοντέλα κάτω από τα 35 χιλιάρικά. Και αν σκοπός σου είναι στον ανοιχτό δρόμο το 99% των αυτοκινήτων που συναντάς να βλέπουν για περισσότερη ώρα την πίσω όψη του αυτοκινήτου σου τότε είσαι πολύ κοντά στην σωστή επιλογή…