Ποιο είναι το μέλλον των κινητήρων ντίζελ; [blog]

Στα επόμενα χρόνια οι πετρελαιοκινητήρες σταδιακά θα εκτοπίζονται -αλλά δεν θα… εξαφανιστούν!- από τον αιώνιο αντίπαλο τους (τους κινητήρες βενζίνης), αλλά και τους σχετικά πιο πρόσφατο (τα ηλεκτρόϋβριδικά) που θα μπουν πιο γερά στο παιχνίδι. Μάθετε το γιατί…

Αν υπάρχει ένα παρεξηγημένο έως αδικημένο είδος κίνησης, τότε αυτό είναι η ηλεκτροκίνηση. Παρόλο που πρό-υπήρξε των παλινδρομικών κινητήρων (το πρώτο καταγεγραμμένο ηλεκτροκίνητο τετράτροχο ήταν το Electrobat του 1894, ζύγιζε δύο τόνους και μπορούσε να διανύσει περίπου 40 χλμ.), πρακτικά προβλήματα που βελτιώνονται ακόμη και στις μέρες μας (π.χ. αυτονομία, χρόνος φόρτισης), αλλά και οικονομικά συμφέροντα διαμόρφωσαν μία παγκόσμια οικονομία στημένη γύρω από το πετρέλαιο και τα παράγωγά του. Σε ότι αφορά στα επιβατικά οχήματα ιδιωτικής χρήσης, για δεκαετίες οι πετρελαιοκινητήρες ήταν στην… καπνισμένη σκιά των βενζίνης (σε οχήματα βαρέως τύπου). Με εφαλτήριο το 1996 -όταν η Magnetti Marelli εισήγαγε το περίφημο common rail στην Alfa Romeo 156- και σε συνδυασμό με νέους καταλυτικούς μετατροπείς, οι ντίζελ άρχισαν να γίνονται όλο και πιο «καθαροί» και να πληρούν τις προδιαγραφές Euro.

Με την εξέλιξη της ηλεκτρονικής και των συστημάτων ψεκασμού, οι ντίζελ εκδόσεις άρχισαν να ανεβαίνουν στην εκτίμηση του καταναλωτικού κοινού για να φτάσουν σε πολλές αγορές της Ευρώπης να τους αναλογεί πάνω από το 50% των αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν. Ο βασικός λόγος ήταν πρωτίστως το μειωμένο κόστος χρήσης (μικρότερη κατανάλωση έως 30%, μεγαλύτερη αυτονομία), καθώς και η μεγαλύτερη αντοχή (δεν υπάρχει ηλεκτρικό κύκλωμα, π.χ. μπουζί). Στην χώρα μας ισχύει και το κίνητρο της τιμής ανά λίτρο…

Σταδιακά οι πετρελαιοκινητήρες άρχισαν να μικραίνουν σε κυβισμό και να πέφτουν κάτω από τα δύο λίτρα. Και ενώ όλα πήγαιναν ρολόι με τους κατασκευαστές αυτοκινήτων να διαφημίζουν πως οι κινητήρες ντίζελ είναι πιο «πράσινοι» ακόμη και από τους βενζινοκινητήρες (σ.σ. τουλάχιστον για το CO2, αυτό ισχύει), η πρόσφατη παραδοχή της VW σχετικά με την παραποίηση της εκπομπής ρύπων μίας ολόκληρης γενιάς πετρελαιοκινητήρων άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου κλονίζοντας για τα καλά το μέλλον των κινητήρων ντίζελ.

Βασικά, οι πετρελαιοκινητήρες δεν θα εξαφανιστούν (αν και έχουν φτάσει κοντά στα όρια της εξέλιξής τους), αλλά θα συνεχίσουν να κυριαρχούν κάτω από το καπό των μεγάλων SUV και των λιμουζινών. Ωστόσο, από το τέλος της δεκαετίας θα αρχίζουν να σπανίζουν στα μικρότερα αυτοκίνητα, καθώς οι ειδικοί και μηχανικοί θα δυσκολεύονται να πετύχουν τα προβλεπόμενα όρια για τα NOx (οξείδια του αζώτου) και τα PM (μικροσωματίδια).

Προσοχή! Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει μόνο με την καταστολή των ρύπων, αλλά και με το γεγονός πως το κόστος θα είναι τόσο υψηλό που πρακτικά δεν θα έχει νόημα το ντίζελ σε ένα κατά συνέπεια ακριβό αυτοκίνητο πόλης. Από την άλλη, η Ε.Ε. έχει ήδη ανακοινώσει πως αναγνωρίζει την πολλαπλάσια διαφορά ανάμεσα στις μετρήσεις εργαστηρίων και στις πραγματικές και πως από το 2017 δρομολογεί το νέο κύκλο RDE (Real Driving Emissions) βάσει του οποίου η εκπομπή ρύπων κάθε νέου μοντέλου θα μετριέται σε πραγματικές περιβαλλοντικές συνθήκες (και όχι με το αυτοκίνητο ακίνητο μέσα σε κάποιο εργαστήριο). Για αυτό και ο όλος χαμός με την ηλεκτροκίνηση και με μπροστάρη το VW Group που θέλει να αποτινάξει την dieselgate ρετσινιά, μία και καλή…

Σε πρώτη φάση οι κατασκευαστές θα πρέπει να φροντίσουν ώστε από τον Σεπτέμβριο του 2017 να μην υπάρχει μεγαλύτερη απόκλιση του 2,1 (110%) για κάθε νέα γενιά μοντέλου (από το 2019 για οποιαδήποτε αυτοκίνητο). Στην επόμενη φάση, η απόκλιση πρέπει να μην είναι μεγαλύτερη του 1,5 (50%) από τον Ιανουάριο του 2020 (από το 2021 για κάθε αυτοκίνητο). Σύμφωνα με την Ένωση Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτων (ACEA), τα νέα στάνταρ θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθούν σε τόσο μικρό διάστημα.

Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός πετρελαιοκίνητων οχημάτων να μην μπορεί να πάρει έγκριση και να έχει άμεσες επιπτώσεις στις αυτοκινητοβιομηχανίες. Μάλιστα, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα για να επιτευχθεί ο μέσος όρος εκπομπής CO2 από το 2021, διότι  το χαμηλό CO2 των ντίζελ βοηθούσε την κατάσταση. Οπότε, η λογική λέει πως οι κατασκευαστές θα πρέπει να στραφούν άμεσα στην εξέλιξη των βενζινοκινητήρων και την υβριδοποίηση τους (υβριδικά, plug-in υβριδικά κ.α.), καθώς και στην εισαγωγή/προώθηση ηλεκτρικών με μπαταρίες ή με ενεργειακές κυψέλες (τα περιβόητα fuel cells). Ειδάλλως, από την επόμενη δεκαετία η καμπάνα θα είναι βαριά. Και όπως φαίνεται πολλά θα αλλάξουν στους δρόμους, αλλά όχι τόσο άμεσα όσο νομίζουν μερικοί. Διότι αν δεν μειωθεί η τιμή πώλησης και ο χρόνος φόρτισης, όσο καλή αυτονομία και αν έχει ένα μπαταριοκίνητο θα αποτελεί πάντοτε δευτερεύουσα προτεραιότητα μπροστά όχι μόνο στο ντίζελ, αλλά και στην αμόλυβδη…